Γιορτή εκτουρκισμού με θρησκευτικό προκάλυμμα στην Αγριανή του Έβρου

ΓΙΟΡΤΗ ΕΚΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΚΑΛΥΜΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑΝΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

Τελετή χάτιμ στον Έβρο

Στο χωριό Αγριάνη του δήμου Σουφλίου του νομού Έβρου οργανώθηκε τελετή χάτιμ για 19 παιδιά εκεί μαθημάτων Κορανίου.

Στην τελετή χάτιμ μετείχαν ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Κέχρου Αλή Χασεκί, ο πρόεδρος του Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Μειονότητας Νότιου Έβρου Μπεκίρ Μουσταφάογλου, ο πρόεδρος του Συλλόγου Μουσουλμάνων Διδυμοτείχου Σουλεϊμάν Ματζούρ, τα μέλη του Δ.Σ του συλλόγου αποφοίτων της ΕΠΑΘ Χακκί Χατζί και Ριντβάν Σαρ, το μέλος της διοίκησης του Ιδρύματος Προστασίας του Τεκκέ της Ρούσας Αμπντί Πεντζάλ, γονείς των παιδιών και περίπου 2.000 άτομα από τα γύρω χωριά.

Η τελετή που έγινε μπροστά στο μειονοτικό σχολείο άρχισε με την ανάγνωση ποιημάτων στα τουρκικά. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με ύμνους, με ανάγνωση στίχων του κορανίου και με την μετάφραση τους. Στο τέλος της εκδήλωσης προσφέρθηκε φαγητό στους μετέχοντες.

Η Αγριάνη με αυτή την εκδήλωση έδειξε για μια ακόμη φορά πως είναι το πιο μεγάλο και οργανωμένο χωριό της περιοχής. Οι καλεσμένοι φιλοξενήθηκαν με τρόπο που μπορεί να είναι παράδειγμα και για τα άλλα χωριά. Το χωριό Αγριάνη έδειξε πως αποτελεί φρουρό της τουρκο-μουσουλμανικής κουλτούρας στην περιοχή εκεί.

http://rodopruzgari.com/component/k2/item/6724-ahrenp%C4%B1nar%E2%80%99da-hatim-cemiyeti.html  14/5/2017

Σχόλιο: Στο χωριό Αγριάνη οι μουσουλμάνοι που κατοικούν εκεί είναι στην μεγάλη τους πλειο-ψηφία ΡΩΜΑ. Το συγκεκριμένο γεγονός (ένα απ΄ το πλήθος των σχετικών) έλαβε χώρα στις 14/5/2017 και δεν αποτελεί παρά τυχαίο δείγμα της εργώδους τούρκικης δράσης στη Θράκη.Προφα-νώς λόγω της ανεπάρκειας (για να μην πούμε τίποτε άλλο) του ελληνικού κράτους, οι τουρκόψυχοι αλωνίζουν ΚΑΙ εκεί. Πρόκειται δηλαδή για έναν ακόμη τρόπο εκτουρκισμού ΜΗ τουρκικού πληθυ-σμού. Και μάλιστα πληθυσμού με σημαντική δημογραφική δυναμική…

Καλές οι δηλώσεις περί Πομάκων και Ρωμά από κυβερνητικούς κι αυτοδιοικητικούς φορείς και πρόσωπα. Ακόμη καλύτερες όμως αν συνοδεύονται και με αντίστοιχες δράσεις ανάδειξης των ομάδων αυτών…

Αλλιώς οι τουρκοπράκτορες,όπως βλέπετε,δεν περιμένουν…

http://tourkikanea.gr/2017/05/hatimevros/   16/05/2017

Βίλχελμ Ράιχ, Γιατί επικράτησε ο Χίτλερ (2013) pdf

Ο Β. Ράιχ έζησε από κοντά την γέννηση και γιγάντωση του Ναζι-σμού στη Γερμανική κοινωνία κατά τη δεκαετία του 1930. Στο παρόν βιβλίο έχουν συλλεχθεί αποσπάσματα από άλλες εκδόσεις του που ανιχνεύουν κι εξηγούν την τότε άνοδο του Χιτλερισμού. 

Κάντε λήψη του βιβλίου πατώντας εδώ. 

Γιάννης Βασ. Πέππας

Δημήτρης Λιάκουρης

ΔΗΜΗΤΡΗΣ (ΤΑΚΗΣ) ΛΙΑΚΟΥΡΗΣ

Ο Δημήτρης Λιάκουρης του Ευαγγέλλου και της Άννας,γεννήθηκε στον Αυλώνα της Αττικής. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Φυσιογνωστικών επιστημών και στο τμήμα Γεωλογίας. Επίσης υπήρξε κάτοχος διπλώματος εφαρμοσμένης Γεωλογίας από το πανεπιστήμιο της Grenoble (Γαλλία).Εργάσθηκε σε μεγάλες τε-χνικές εταιρίες, στο Υπουργείο Γεωργίας, στην ΔΕΗ. Δημοσίευσε αρκετές εργασίες σε θέματα τεχνικής Γεωλογίας και το 1995 η ΔΕΗ εξέδωσε το βιβλίο του ''Η Γεωλογία και τα φράγματα της ΔΕΗ''. Αγωνίστηκε για την μη δημιουργία χωματερής στον Αυλώ-να και το 1997 σε ειδικό συνέδριο ανακοίνωσε την μελέτη του με θέμα ''Απαγορευτικοί παράγοντες δημιουργίας χωματερής στην θέση Πηγάδι-παπά στον Αυλώνα Αττικής". Το 1997 επίσης, εξέδωσε το βιβλίο του ''Αυλώνας Αττικής''. Λίγο πριν τον θάνατό του,κληροδότησε στην Δημοτική Κοινότητα Αυλώνα το σπίτι του με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθεί ως βιβλιοθήκη. 

Η μικρή αλλά σημαντική έρευνά του για τον Αθανάσιο Σκουρτανιώτη στα Γενικά Αρχεία του κράτους και τους αγωνιστές της ανατολικής Βοιωτίας-Αττικής του 1821 βρέθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο ''Σάλεσι'' και τα κείμενα εστάλησαν για αξιοποίηση. Ένα μεγάλο κατο-πινό ευχαριστώ στον επιστήμονα και ερευνητή Δημήτρη Λιάκουρη. Σε αυτόν θα οφείλουμε από δω και μπρος, την πιο λεπτομερή καταγραφή των αγωνιστών της Ανατολι-κής Βοιωτίας και Αττικής, που είχαμε μέχρι σήμερα. 

Δείτε ακόμα,σχετικά:

Εγκαίνια Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αυλώνα (2012)

Δύο κείμενα του 16ου αι. για την Ελληνική γλώσσα

Αδιάλειπτη η συνέχεια της γλώσσας και του Έθνους μας 

1. Ενδεικτική της κατανόησης της ανάγκης για διδασκαλία των ελλη-νικών γραμμάτων είναι η επιστολή του Πατριάρχη Διονύσιου του Β’ (πατριάρχης 1546-1556), γνωστού και ως Γαλατιώτη,λόγω της καταγω-γής του από τη συγκεκριμένη περιοχή της Πόλης, προς τον Ζακυνθηνό λόγιο Ερμόδωρο Λήσταρχο, ο οποίος δίδασκε στην Ιταλία. Ζητώντας του να επιστρέψει από την Ιταλία για να διδάξει τους Έλληνες:

« Τω περιποθήτω υιώ κατά Πνεύμα της ημών μετριότητος, Ερμοδώρω τω Ληστάρχω ειρήνην και υγίειαν από Θεού Παντοκράτορος.

Ότι Έλλην ει και σοφίαν μετιών, πάλαι μεν η φήμη πέπεικεν ημάς, ούχ ήκιστα δε και νύν, του ιερωτάτου μητροπολίτου Ναυπλίας και Μιχαή-λου του Σοφιανού πολλά διεξιόντος σου πέρι. Όπως ούν μηδέν ελιννύ-σας έλθης ως ημάς, των αυτών τοις ομογενέσι μεθέξων, ών Λατίνοις προσισχόμενος απολαυείς, εκείνοι μεν γαρ και άλλους έχουσι τους εκπαιδεύσοντας, Έλληνες δε ούκ έτι, εν δίκη μεν τα’αν μάλλον επαινοίο, το πτώσιν απειλούν υπερείδων, ή το βεβηκότι και ασφαλεί προστιθέμενος.» (1)

2. Σημαντικότατη προσωπικότητα της εποχής, ο Φραγκίσκος Πόρτος (16ος αιων.), γόνος φτωχής Ρεθυμνιώτικης οικογένειας, ο οποίος ορφανεύοντας μετανάστευσε στην Ιταλία, και έφτασε ως την Ελβετία διδάσκοντας τα ελληνικά.

Η αλληλογραφία του με τον μεγάλο ελληνιστή Μαρτίνο Κρούσιο (Martin Crusius/Kraus) είναι απο-καλυπτική των συναισθημάτων ενός Έλληνα της εποχής όσον αφορά στον Ελληνισμό,στη μόρφω-ση των Ελλήνων, και στην κατάντια των συγχρόνων, μη κρύβοντας όμως την περηφάνια του για την διάδοση των ελληνικών γραμμάτων σε μη Έλληνες.

Ξεκινώ με την επιστολή του Κρούσιου προς τον Φραγκίσκο Πόρτο, με ημερομηνία 2 Σεπτεμβρίου 1570:

«Προ πολλού μεν ήδη σπουδάσας γνώριμος τινι των Ενετίησι διαγόντων Ελλήνων γενέσθαι, της μου προθέσεως απέτυχον μέχρι δεύρο, ουκ ειδώς το αίτιον τι, έπειτα δε, πυθόμενος τα περί σού,σοφώτα-τε άνερ, ως Έλληνός τε το γένος όντος, και της ελληνικής παιδείας ευ μάλα έχοντος, και εν Γενεύη ταύτης προεστώτος, σφόδρα εχάρην…

…Επιθυμώ τοίνυν, λογιώτατε κύριε, υπό σου γνωσθήναι, ως της Ελλάδος φωνής και του ελληνικού έθνους (φεύ της αυτού υπό τοις βαρβάροις δουλείας) θαυμαστής τε και φίλος, ως ουδείς των ομοεθ-νών μάλλον βούλομαι ούν, όσον δύναμαι, δεηθήναι σου, συγγνώμην μοι της τόλμης απονείμαι, καμέ του μού πόθου επιτυχή καταστήσαι, λίαν ησθησόμενο, ει εκ των της ονομαστοτάτης Ελλάδος λειψάνων, καν ενός την γενέαν Έλληνος ανδρός, Γερμανός ών, γνώσεως και προσρήσεως ευτυχοίην. Εύελπις δ’ άρα ειμί, τεκμαιρόμενος τω προσηνεί και κομψώ, ών υπό σού εκδοθέντων επιγραμμάτων και επιστολών εν διαφόρων βίβλοις είδον. Χαρισαίο τοίνυν, Ελλήνων άριστε, καπειδάν κατά τούτο χαρίση,…»(2)

Η απάντηση του Φραγκίσκου Πόρτου είναι άκρως ενδιαφέρουσα:

«…, τοσαύτην όμως σπουδήν ποιείς του γνώριμος γενέσθαι ανθρώπω, Έλληνι μεν το γένος, τάλλα δε, παιδείας και καλών των τοις των Ελλήνων σοφοίς υπαρχόντων, ή παντελώς αμοιρούντι ή με-τριώτατα μετέχοντι, εδάκρυσα δε τοσαύτην ακαταστασίαν και τύχης μεταβολήν γεγονέναι, ως τας Αθήνας, την της Ελλάδος Ελλάδα, το φώς της οικουμένης, τον ιερόν των Μουσών σηκόν, την απα-σών των υφ’ ήλιον ελευθερωτάτην πόλιν δουλεύειν (φεύ) νύνι βαρβάροις, και ολέθροις και ούδ’ αυτό το περιφανέστατον όνομα διασώζειν, παιδείαν δε και λόγους αλλαχού της γής, εν εθνέσιν αλλοδα-ποίς (Βρετανοίς εσχάτοις, Κέλταις και Γερμανοίς) ασκείσθαι και διάσημον είναι. Ταύτην εδάκρυσα την τύχην, αναγνούς την σην επιστολήν, και διεξελθών τα καθ’ έκαστον αυτής μετ’ εκπλήξεως.

Ου μην, αλλ’ επειδή των πάντων διαδοχή και ουδέν εστι των όντων, όπερ ποτέ εις πείραν μεταβολής ούκ έρχεται, οιστέον γεναιώς το πεπρωμένον και στερκτέον, ότι εν αλλοφύλοις έθνεσιν,και πορρω-τάτω της γης οικούσιν υπό πλείστων και τοιούτων, οίος εί συ, ανδρών το της Ελλάδος όνομα, δίκην μητρός γνησίας τιμάται και στέργεται και φαίνεται τριπόθητον είναι…»(2)

(1) Ελληνομνήμων ή σύμμικτα ελληνικά : σύγγραμα ελληνικόν, Μουστοξύδης, Ανδρέας, 1847, αρ.10, σελ. 598

(2) Δ. Καμπούρογλους, Μνημεία της ιστορίας των Αθηναίων επί Τουρκοκρατίας, τ. Α`, σελ. 72.

Σχόλιο Γιάννη Βασ. Πέππα: Πρόκειται για ανάρτησή μου,στις 3/5/2014,σε τότε fb ομάδα μου. Την μεταφέρω ως είχε.

Απ΄ τα δύο αυτά δείγματα,καθώς και από πλήθος άλλα,καταφαίνεται ότι η Ελληνική γλώσσα ήταν ζώσα και εναργής εντός κι εκτός Ελλάδας.Σαφής,όμως,προέκυπτε και η ανάγκη στήριξης και τόνωσής της,καθώς πιεζόταν απ΄ την Οθωμανοκρατία και την Λατινοκρατία,με όλες τις διαβρω-τικές/υπονομευτικές συνέπειες που απέρρεαν απ΄ τους δυο αυτούς ζυγούς.Το Έθνος μας,αν και σκλαβωμένο,επάλλετο!

Παντελής Ιωαννίδης, Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων (10.000-2.000 π.Χ.), 1980 pdf

Παντελής Ιωαννίδης, Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων (10.000-2.000 π.Χ.), 1980

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί προϊόν μόχθου,εκτεταμένης έρευ-νας σε πηγές και συνθετικής δυναμικής θεώρησης,που αυτή ορίζει, στην ουσία,το εκτόπισμα επιστημοσύνης του κάθε μελετητή και συγ-γραφέα.Το μπόι του επιστήμονα μετριέται όχι με την δουλική α-ναπαραγωγή βιβλιογραφίας,αλλά με την κριτική αποτίμησή της.Ο επιστήμονας δεν είναι ο διαβαστερός μαθητής που θα παπαγαλίσει το μάθημα και θα το πει νεράκι την επομένη στη μεσοπολεμική δα-σκάλα του.Αντιπαλεύει ευσεβώς με τις πηγές,μα αν τις βρει κάλ-πικες,θολές και σάπιες,θα τις πετάξει στον κλίβανο της αποσύνθε-σης.Η σώρευση επιστημονικού κάματου από τους προηγούμενους είναι φάρος που φωτίζει μπρος,δεν είναι αλυσίδες στη σκέψη και την πένα.Ο γνήσιος ουσιώδης,και γι΄ αυτό νηφάλιος,επιστήμονας δεν είναι είλωτας κι αχθοφόρος του ό,τι έχει ήδη γραφεί,αλλά ο αιρετικός ροβεσπιέρος που αν χρειαστεί/κρίνει θα γκρεμίσει το κάστρο της παραδομένης πεποί-θησης.Κοντολογίς,όποιος πιάνει μολύβι να γράψει (γιατί η επιστημοσύνη πρέπει να καταλήξει σε δημόσιο έργο,αλλιώς είναι αέρας κοπανιστός.Και για τις φιλολογικές,ας τις πούμε έτσι,επιστήμες [Ιστορία,Γλώσα και τα υπόλοιπα σχετικά με τον άνθρωπο και την κοινωνία του] η ολοκλήρωση της έρευνας κατατίθεται σε εκδομένο βιβλίο),δεν άγεται και φέρεται απ΄ τους προηγούμενούς του συγγραφείς,αλλά κονταροχτυπιέται μ΄ αυτούς.Ο δικός του ίσκιος θα τους απονείμει επιβεβαίωση ή δικαίωση,ο σφαιρικός μεστός έλεγχός του θα καταλογίσει λάθη ή θα επιβάλει απόρριψη.Η βιβλι-ογραφία μπορεί να γίνει για τον επιστήμονά μας η φρέσκια παχιά λάσπη που με αυτήν θα χτίσει νέο νοητικό οικοδόμημα.Ή να κυλήσει σαν ξεφτίδια απ΄ τις παλάμες του ή να απομείνουν απ΄ αυτήν κάποια αγκωνάρια που ο μάστοράς μας θα εντάξει στο καινούργιο οικοδόμημα.Σε παλαίστρα ανταμώνουν ο επιστήμονας και η βιβλιογραφία.Για να αξιωθεί ο πρώτος πρέπει να υποτάξει την δεύτερη.Αν αυτή κυριαρχήσει,πάει να πει ότι απέναντί (από κάτω) της είχε έναν νεροκουβαλητή,ένα παιδί για θελήματα.

Στις νεοταξικές μέρες μας,ο φλούφλικος γιαπισμός,αυτός ο ιπποκόμος του συστήματος –ο τζουτζές των χρηματιστών- έχει μετατραπεί,όντας συνειδητό πειθήνιο όργανο του ιεροεξεταστικού κατε-στημένου,και σε φορέα/επιβολέα του σύγχρονου σκοταδισμού ενδεδυμένος με πλουμιστές αμ-φιέσεις (δήθεν) ελεύθερης επιστημονικής ματιάς.Κάτω απ΄ τους παραπλανητικούς φερετζέδες του λουφάζει ο στυγνός μεσαίωνας.Μία απ΄ τις παραμέτρους που υποστασιάζει  το τωρινό σύμπλεγμα υποδούλωσης λαών και ανθρώπινου νου αποτελεί η αγιοποίηση της (επιβεβλημένης) βιβλιο-γραφίας.

Έχει κατασκευαστεί,εδώ και κάποιες δεκαετίες,ένας (ας τον πω έτσι:) κώδικας παραδεκτής σκέψης,συνεχώς ανακυκλούμενος και επανατροφοδοτούμενος,που πλαισιώνει την κατεστημένη αντίληψη.Ό,τι δεν συνάδει ή αντιβαίνει με αυτόν,πολύ περισσότερο όταν τον αμφισβητεί ή τον ανατρέπει,τοποθετείται σε μοντέρνο Index Librorum Prohibitorum και αντιμετωπίζει από την α-λαζονική κατακραυγή ως την λυσσώδη χλευαστική πολεμική.Βρισκόμαστε σε φάση καλπάζουσας χαλιναγώγησης/υπόταξης του ελεύθερου εγκεφάλου.Χαρακτηριστικές συνιστώσες του παραπάνω κώδικα αποτελούν: ο ινδοευρωπαϊσμός, ο φοινικισμός, ο οριενταλισμός, η αποθρησκειοποίηση/πανθεϊσμός (όψεις της ίδιας αποδομητικής αποϊδεολογικοποίησης), η χρεοκρατία, η αποεθνοποίηση, ο αποφυλετισμός του ατόμου και άλλα τέτοια.Στόχος,με μια κουβέντα: η πλήρης αποστέωση/απίσχναση του (δυτικού κυρίως) ατόμου και της κοινωνίας του από οτιδήποτε δυναμικό τον συ-νέχει,του προσδίδει ιδιαίτερα γνωρίσματα αυτονομίας και μπορεί να τον καταστήσει αντιστε-κούμενο/αντιστασιακό.Κι αν ακόμα,σ΄ αυτόν τον μεταλλαγμένο υβριδικό πολίτη,έχουν απομείνει τρίμματα δυνάμεων αναζήτησης ο θηριώδης κώδικας παραδεκτής σκέψης τον ξαναγυρνάει (έχοντας την εντύπωση/ψευδαίσθηση ότι έψαξε το πράγμα,ότι κινήθηκε διεκδικητικά) ανακου-φισμένο στο ανήλιαγο κελί του.Δεν αποτελεί η παραπάνω κατάθεση εκδοχή συνομωσιολο-γίας,αλλά ρέουσα δίπλα μας πραγματικότητα.Όποιος έχει μάτια,βλέπει…  

Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων,του Παντελή Ιωαννίδη (1980) αποτελεί πρώιμο (πριν την οργιώδη επέλαση του τεχνογιαπισμού) έργο ελεύθερης σκέψης,που μόνο γι΄ αυτό θα ήταν επαινετέο.Αλλά,φυσικά,δεν είναι μόνον αυτό: ο συγγραφέας αναγιγνώσκει/αποκρυπτογραφεί την Ελληνική Μυθολογία (χρησιμοποιώντας ως τεκμήρια διασταύρωσης και επιβεβαιωτικής απόδειξης τις Μυθολογίες κι άλλων λαών και σύγχρονα βιβλία έρευνας κι επιστήμης) ως διασωσμένη προ-φορική Ιστορία εποχών αφώτιστων απ΄ την συμβατική καταγραφή.Η αρχέγονη Μνήμη παρέμενε/παραμένει πάντοτε ζώσα,όχι μόνο μεταφέροντας πολύτιμες πληροφορίες προϊστορίας (όπου,μέσα στον χρόνο,τα γεγονότα διαστάλθηκαν ή σμικρύνθηκαν ή κατέληξαν/προβλήθηκαν ως συμβο-λισμοί,αλλά σίγουρα,η γραμμική ανθρωποκεντρική φόρμα τους αλλοιώθηκε),μα και την ζέουσα εσωτερικότητά μας,σ΄ αυτήν που στρέφεται πυρετωδώς κι ανιχνευτική η σύγχρονη Ψυχολογία (Ψυχανάλυση).Θα πει κανείς πως το τόλμημα μιας τέτοιας προσέγγισης της Μυθολογίας καθί-σταται εξόχως υψηλό! Σίγουρα,ναι!

Ο Ελληνικός κόσμος υπήρξε παντοκράτορας.Απλώθηκε επιβλητικά σ΄ όλους τους τόπους και λαούς του πλανήτη.Διέσπειρε τα πολιτιστικά μπόλια του παντού.Δεν δυνάστευε ως κατακτητής,μα ε-ξύψωνε/ωφελούσε ως διαφωτιστής.Πρώτο και τόσο φυσικό μέσο επιρροής η γλώσσα του,η Ελληνική γλώσσα.Απομεινάρια της,αλλού βαθιά ριζωμένα (στην μιτοχονδριακή γλωσσική σπείρα),αλλού όχι τόσο,συναντάμε σήμερα (πολλές φορές έκπληκτοι) σε διάφορους γλωσσικούς κώδικες.Η κατεστη-μένη κοντόθωρη επιστήμη ονόμασε (στρεβλά και όχι και τόσο αθώα) μία ευρεία ΕυρωΑσιατική γλωσσική ομάδα με πλήθος κοινών δομικών και εννοιολογικών στοιχείων ως Ινδοευρωπαϊκή (ΙΕ).Θα έπρεπε να ονομαστεί Πρωτοελληνική ή κάπως έτσι,γιατί πρόκειται ακριβώς για την εξακτίνωση των ταξιδευτών Ελλήνων και της γλώσσας τους.Η ΙΕ θεωρία δέχεται ότι είναι μόνο γλωσσική,όχι φυλετική.Έτσι,χωρίς να έχουμε Ινδοευρωπαίους,έχουμε Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα…! Αυτήν την θη-ριώδη γελοιότητα προσπάθησαν διάφοροι παλιάτσοι του επιστημονικού νανισμού και του νοητικού στραβισμού να αποκαταστήσουν/μπαλώσουν επινοώντας έναν σωρό απίστευτων ανόητων εικα-σιών και υποθέσεων.Σήμερα,σε μια αναδίπλωση σοβαρότητας,η ΙΕ θεωρία παραδέχεται ότι ο (ά-γνωστος σε/για εκείνη…) δημιουργός λαός αυτής της εκτεταμένης ομογλωσσίας,πολιτιστικά κυ-ρίαρχος,αφού εξακτίνωσε τη γλώσσα του,δεν μπορεί παρά να ζούσε στο ενδιάμεσο Ευρώπης-Ασίας και Ανατολής-Δύσης.Αυτό και μέχρι εκεί… Δεν τον ορίζει,δεν τον φωτογραφίζει,ούτε καν τον εικάζει.Δηλαδή,η κατεστημένη επιστήμη (εδώ: Γλωσσολογία, Φιλολογία, Ιστορία) στο ερώτημα: τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια,αδυνατεί (;) να απαντήσει…

Η Ελληνική κοσμοκρατορία ταρακουνήθηκε σοβαρά από εσωτερική αντιμαχία: η συντηρητική ηγετική μερίδα,οπαδοί της φυλετικής καθαρότητας (Θεοί),δυσαρεστήθηκε απ΄ τα ριζοσπαστικά κοι-νωνικά ανοίγματα άλλου ηγετικού πόλου (Γίγαντες/Τιτάνες = Βασιλείς) με αποτέλεσμα να επέλθει εμφύλια σύγκρουση.Σε αυτήν επικράτησαν οι πρώτοι και,κατά πως φαίνεται,το όνομά τους δεν είναι παρά επινίκιος αυτοπροσδιορισμός τους.

Το πλήγμα που δεν επήλθε απ΄ την αδερφοφάδα διαίρεση έμελε να συμβεί από καθαρά εξωτερικό παράγοντα: περί την 9^η χιλιετία π.Χ. τεράστιες γεωλογικές και κλιματικές αλλαγές μεταβάλλουν την φυσιογνωμία του πλανήτη.Τότε καταποντίζεται η ξηρά που επέτρεπε ευχερή πρόσβαση στην Αμερικάνικη Ήπειρο (Ατλαντίδα).Τα νησιά Αζόρες πιθανότατα είναι ότι απέμεινε από κείνη την χαμένη γη.Η Ελληνική μητρόπολη,η Αιγαι(η)ΐδα (ας την πούμε έτσι),βυθίζεται.Στη θέση της α-πομένουν δεκάδες νησιά,το σημερινό φανταχτερό αρχιπέλαγος του Αιγαίου.Δημιουργείται ο Εύ-ξεινος Πόντος,που ενώνεται με σχισμές με την Μεσόγειο θάλασσα.Η έκταση της σημερινής Μακεδονίας και Ηπείρου δεν φαίνεται να επηρεάζεται απ΄ τις κοσμογονικές μετατροπές.Έτσι, φαίνεται,εξηγείται το όνομα του τμήματος της Ελλάδας που απ΄ τα ιστορικά χρόνια ονομάζεται Ήπειρος (= Άπειρος γη,δηλαδή πελώρια επιφάνεια γης).Η ιστορική Ήπειρος,αυτή που γνωρίζουμε και σήμερα,δεν είναι παρά μια στενόμακρη λωρίδα ανάμεσα στην Αδριατική (Δ),την οροσειρά της Πίνδου (Α),τον κόλπο της Πρέβεζας (Ν) και το όρος με το αρχαίο όνομα Βερτίσκος (Β),αυτό που μετονομάστηκε κατοπινά σε Ιλλυρικές Άλπεις και τέλος σε Άρβανον.Καμία σχέση με άπειρο γη,με απέραντη έκταση.Το όνομα,προφανώς,είναι προϊστορικό και όριζε υπερπολλαπλάσια γεωγραφική ενότητα,ενδεχομένως την σήμερα καλούμενη Ευρώπη.

Οι ασύλληπτες γεωφυσικές αλλοιώσεις επέφεραν ανεπίστρεπτες πολιτικοκοινωνικές μετατάξεις. Πληθυσμοί μετακινούνται.Κάθε πολιτιστική κατάκτηση και τεχνολογικό επίτευγμα αφανίζεται. Μηδενίζεται η πρόοδος,επιστρέφει το σκότος.Η Ελληνική κοσμοκρατορία αποσυντίθεται,κατα-πίπτει,διαλύεται.Θα περάσει πολύς χρόνος μέχρι την ανασύνταξη του Ελληνικού κόσμου.Δυνα-μωμένος σχετικά,τότε,θα επιστρέψει στην αρχική κοιτίδα,την αφετηριακή εστία με την προσδοκία της αναγέννησης του πρωτύτερου κλέους.Η κατεστημένη [παρα]επιστήμη έχει βαφτίσει αυτήν την επιστροφή (που χαρακτηριζόταν από συνέχεια,διάρκεια και πολλαπλότητα) ως ερχομό προελλήνων (sic),κάθοδο Δωριέων και με άλλες ευφάνταστες επινοήσεις,που,επαναλαμβάνω,όσο είναι προϊόν δημιουργικής ανικανότητας,άλλο τόσο είναι γέννημα σκοπιμότητας,ιδιοτέλειας και υπουλίας.

Το εγχείρημα της ανασύστασης του Ελληνικού δυναμισμού θα αποτύχει.Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο.Μάλιστα,συνασπισμένες δυνάμεις από την ανατολή (Ινδία κ.λπ.),περί το 3.300 π.Χ. (εποχή του Δευκαλίωνος) θα κινηθούν εναντίον των ελληνικών περιοχών.Ένα απ΄ τα ονόματα που αποδίδει ο Παντελής Ιωαννίδης σ΄ αυτούς τους πρωτόγονους πληθυσμούς είναι: Υξώς,τους οποίους η κατε-στημένη [παρα]επιστήμη σχεδόν τους εκθειάζει ως πνευματικά πρωτοπόρους… Το κύριο μέτωπο της αναμέτρησης θα είναι η ευρύτερη περιοχή της Αιγύπτου.Ο Ελληνισμός θα καταφέρει να αποκρούσει την εισβολή,αλλά όχι να επανέλθει σε παλιά γνώριμα ύψη.Στο χάραμα της ιστορικής περιόδου θα λάβει χώρα άλλος ένας πόλεμος οικονομικών συμφερόντων,εμφύλιος τούτη τη φορά,ο πασίγνωστος Τρωικός πόλεμος.  

Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων αποτελεί έργο συνθετικής μαστοριάς και χαρα-κτηριστικό δείγμα κοπιώδους ερευνητικής εργασίας.Το ίδιο επίμοχθη όμως,οφείλει να είναι και η μελέτη του.Δεν είναι βιβλίο που διαβάζεται φευγαλέα,που ξεφυλλίζεται,αλλά απαιτεί προσήλωση και συγκέντρωση κατά την ανάγνωσή του.Και κάτι ακόμα: προϋποθέτει αναγνώστη υποψιασμέ-νο,με υποδομή για τα συνεκτικά του αρχαίου κόσμου.Ένας αδαής πιθανότατα να απωθηθεί απ΄ την αντισυμβατική θεώρηση της Μυθολογίας του Παντελή Ιωαννίδη κι ίσως βιαστεί να τον εντάξει στους αιρετικούς ή και στους αναξιόπιστους.Είπαμε: ο Παντελής Ιωαννίδης και το βιβλίο του δεν δηλώνουν υποταγή στον κώδικα παραδεκτής σκέψης,μα ίσα-ίσα,τον αμφισβητούν,τον αντι-στρατεύονται,τον απορρίπτουν,τον ανατρέπουν.Κατά την εκτίμηση και αξιολόγησή μου το συ-γκεκριμένο βιβλίο αξίζει περίοπτης θέσης στη βιβλιοθήκη όχι μόνο κάθε συνειδητού Έλληνα,αλλά και κάθε σκεπτόμενου κριτικού αναζητητή πολίτη.

Προκύπτει,εν κατακλείδι,βασανιστικό το ερώτημα: οι σημερινές γενιές των Ελλήνων (ή μήπως Ελληνόφωνων) πόση σχέση και ικανή γνώση έχουμε με τη ρίζα μας και την πραγματικότητα με τα τόσα παραμορφωτικά γυαλιά που έχουν φορτώσει στα μάτια μας και τον εγκέφαλό μας η ξενόφερτη,ανακυκλωτική του συστήματος,νανοεπιστημοσύνη,ένα παρασιτικό,άχρωμο,άβουλο,δου-λικό πολιτικό σύστημα/προσωπικό κι ένας ασυντόνιστος,ακαταστάλαχτος,μονίμως παραπαίων εκπαιδευτικός μηχανισμός της συμφοράς;

Μικρή,μα σημαντική,φρονώ,συμβολή στην επανελλήνιση αποτελεί η προσφορά τούτου του βιβλίου.

Κάντε λήψη – Διαβάστε:

Παντελής Ιωαννίδης, Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων, 1980

                                                   

Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος – Συγγραφέας

«Στο μακρινό παρελθόν η Ευρώπη,από τη Σκανδιναβία ως την Κρήτη και την Κύπρο,ήταν ενωμένη σ’ ένα κραταιό βασίλειο και κυβερνούσε όλες τις Ηπείρους της γης.Ηγέτες και δημιουργοί της ήταν οι Έλληνες βασιλείς της εποχής των Ολύμπιων Θεών...».Ο Παντελής Ιωαννίδης,πολυγραφέστα-τος,με μια μακρά σειρά βιβλίων για τη Μακεδονία στο παρελθόν του,κατέρχεται στα άδυτα των πανάρχαιων κειμένων της Ανατολής,στις Βέδδες,στις μαρτυρίες της Κίνας,στις περσικές βίβλους και σε απειράριθμες παραπομπές αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων,για να θεμελιώσει αυτή του την ά-ποψη.Όταν διαβάσεις με προσοχή το βιβλίο του,όπου με ακάματο μόχθο,ασκητικό θα ‘λεγε κα-νείς,συλλέγονται και συνδυάζονται μεθοδικά αποσπάσματα από όλα μαζί τα πανάρχαια και ιερά κείμενα της ανθρωπότητας,νιώθεις ίλιγγο,δίψα για τα παρακάτω και ένα αίσθημα σαν να πετάς ήδη μαζί με τους κοσμοναύτες της προϊστορίας στα απέραντα βάθη του κοσμικού διαστήματος.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)