Και στη φωτογραφία αυτή από το Μάζι [Πολυδένδρι Αττικής.Διασώζονται πάρα
πολλές στα οικο- γενειακά αρχεία των χωριών μας] αποδεικνύεται η ευπρέπεια των
αρβανιτών της χτεσινής μέρας,η απόλυτη συμβάδισή τους με τα εκάστοτε κοινωνικά
status και η πλήρης απουσία του παραμικρού συμβόλου εθνοτικής διάκρισης.
Μας ήθελαν [μερικοί μας βλέπουν ακόμα έτσι] αγροίκους κι
άξεστους.Γιατί; Επειδή μιλάγαμε ΚΑΙ αρβανίτικα...
Έτσι,ενώ διώξαμε τον τούρκο απ΄ τ΄ άγια χώματά μας το
1828,Γυμνάσιο στην περιοχή μας (στο Κα- πανδρίτι) λειτούργησε μόλις το 1973...
Το αργοκίνητο και με αγκυλώσεις ελληνικό κράτος επί 145 χρόνια μας είχε
παρακατιανούς,πετα- μένους στην αμορφωσιά και τη στέρηση.
Και τόλμησαν/τολμούν κάποιοι χωρίς μπόι να μιλήσουν για γλωσσική
ετερότητα των αρβανιτών...
Ακόμα και σήμερα κάποιοι τενεκέδες ξεγάνωτοι λιβανίζουν
την αρβανιτοφωνία ως έμβλημα διαφο- ρετικότητας.Η κατάληξή τους προδιαγεγραμμένη.
Βέβαια,αν και δεν είναι του παρόντος,δεν λέει κανείς ότι τα αρβανιτοχώρια βρίσκονταν από την επί- σημη Πολιτεία σε καθηλωτική συστολή μη ανάπτυξης.Αυτές τις αηδίες τις μουρμουρίζουν οι νερο- κουβαλητές της προπαγάνδας περί δήθεν μειονοτήτων.Είναι γνωστές οι αβελτηρίες,παθογένειες κι η δομική ασυνταξία του κράτους μας απ΄ την ίδρυσή του ως,δυστυχώς,σήμερα...
Η φωτογραφία προέρχεται
από το θαυμάσιο λεύκωμα "Θύμησες Πολυδενδρίου" (2002),υπό την άψογη επιμέλεια της δραστήριας ερευνήτριας και καλής φίλης κ. Μαρίας Παρδάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια να σχετίζονται με την ανάρτηση και να είναι ευπρεπή.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.