Το μπέρδεμα με το όνομα “Αλβανοί - Αλβανία” [ένα δείγμα]

Ο γεωγραφικός χώρος που βρίσκεται σήμερα η κατασκευασμένη Αλβανία,ήταν γνωστός απ’ την αρχαιότητα με το όνομα «Ήπειρος».Οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν ως Αλβανία μία μικρή χώρα ανά-μεσα στον Καύκασο,την Κασπία και την σημερινή Γεωργία.Η Καυκάσια Αλβανία πιθανότατα ο-φείλει το όνομά της (μόνο;) στις πανάρχαιες περιπλανήσεις και εξακτινώσεις των αεικίνητων πλανώμενων χθόνα Ελλήνων! Αλλά,δεν θ΄ ασχοληθούμε μ΄ αυτό τώρα.

 Ας δούμε μία πτυχή του όρου «Αλβανία» που επινόησαν οι Λατίνοι ως συνέχεια μιας μυθικής ιστο-ρίας που έπλασαν για να καταστήσουν πιο ένδοξη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία… Υπάρχουν κι άλλες Αλβανίες από δω κι από κει,που ίσως κάποτε αναφερθώ,αν και δεν συντρέχει λόγος επιστημονικής αναγκαιότητας.Έχω εξηγήσει σε τούτο τον ιστότοπο την ετυμολογική προέλευση και σημασία του τοπωνυμίου Άρβανον σε όλες τις εκδοχές του (Άρβανα,Άλβανος κ.λπ.).

Όλα ξεκίνησαν,όταν ανατέθηκε από τον αυτοκράτορα Αύ-γουστο στον Βιργίλιο να συγγράψει ένα δήθεν «έπος» για να δοξαστεί η Ρώμη! Αυτός σκαρφίστηκε μία υποθετική ιστορία με «πρωταγωνιστή» τον Αινεία,αρχηγό των Δαρδάνων που κατοικούσαν στο όρος Ίδη (Καζ-νταγ) της Μικράς Ασίας απέναντι της Λέσβου.Αυτή η φυλή αναμείχθηκε στον Τρωικό πόλεμο και τον Αινεία διέσωσαν οι Έλληνες,επειδή μεσολά-βησε να παραδώσουν οι Τρώες την ωραία Ελένη.Και ενώ ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Αινείας πήγε στη Χαλκιδική και ίδρυσε την πόλη Αίνεια,ένας άλλος Έλληνας ποιητής,ο Στησί-χορος,έγραψε αόριστα ότι ο Αινείας έφυγε στην «Εσπερία». Με αυτή και μόνο την πληροφορία,«οργίασε» η φαντασία των Ρωμαίων που θεώρησαν ότι η δυτική χώρα που κατέφυγε ο Αινείας ήταν η σημερινή Ιταλία και γι΄ αυτό ανατέθηκε στον Βιργίλιο να γράψει την «Αινειάδα» ώστε να τον παρα-στήσει ως γενάρχη τους! Ο Βιργίλιος με «μαεστρία» έφτιαξε ολόκληρη εποποιία για τον Αινεία,γράφοντας ότι αυτός εγκαταστάθηκε στο Λάτιο και στην πόλη Άλβα Λόγγα (εδώ είναι το ζουμί),ιδρύοντας την Ρώμη.Όπως γράφει ο Δίων ο Κάσσιος,οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τους κατοικούντες την Άλβα Λόγγα (Alba Longa=Λευκή Μακρά χώρα) ως «ALBA-NI» (Alba > Alba-nus,στον πληθυντικό: Albani),δηλ. Αλβα-νοί! Όμως,ο Βιργίλιος που παρίστανε τον Όμηρο,άρχισε να ντρέπεται και πικραμένος ζήτησε ακόμα και στη διαθήκη του να μην δημοσιευθεί το ψευδές έργο του.Αντιθέτως όμως, όταν πέθανε,οι Λατίνοι έκαναν την Αινειάδα «Βίβλο»! Ένα από τα ψέματα που αναφέρονται σ’ αυτήν είναι ότι ο Αινείας πριν πάει στην Άλβα Λόγγα πέρασε από την Ελληνική Ήπειρο (όπου και η σημερινή Αλβανία),στην οποία ήθελε να εγκατασταθεί,κάνοντας τους Λατίνους «λόγιους» να θεωρήσουν ότι ίδρυσε εκεί αποικία! Αυτή η αναλήθεια σχημάτισε τη γνώμη ότι οι Λατίνοι είχαν ιστορικούς δεσμούς με την Ήπειρο,στην οποία σπούδαζαν οι νέοι τους,λόγω της κοντινής απόστασης και της αρίστης παιδείας των Ελλήνων! Έτσι,η «Αινειάδα»,το μυθικό αυτό ποίημα που γράφηκε για να διαφημιστεί η Ρώμη, δημιούργησε εν μέρει τους όρους Αλβανία-Αλβανοί,καθώς και ερείσματα για να κατακτηθεί η Ήπειρος.
Βαθμιαία,η αρχαιότατη Ελληνική γη,βόρεια της σημερινής Ηπείρου,υπέστη αυξομειούμενο αφελ-ληνισμό της,αφού μετακινήθηκαν εκεί διάφοροι επήλυδες και δημιουργήθηκαν εθνικοί διαχωρι-σμοί μέσα στη χοάνη της τουρκοκρατίας. Κάποιοι εξισλαμισμένοι πληθυσμοί που εντάχθηκαν στο Οθωμανικό είναι,πλήθη από Καυκάσιους Άβαρους που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή ως κατα-κτητές από τον 3ο μ.Χ. αι. (και νωρίτερα ως σκλάβοι ή ηττημένοι απ΄ τους Ρωμαίους),Κοστοβώκοι από την Δακία,αλλά και αδιευκρίνιστης ταυτότητας ή προέλευσης ομάδες μετονομάσθηκαν τελικά ως «Αλβανοί»,αν και ποτέ δεν υπήρξε ιστορικά Αλβανικό κράτος,και από το 1913 οι «μεγάλες δυ-νάμεις» εκ του μηδενός ίδρυσαν(!) Αλβανικό κράτος σε βάρος της Ελλάδας (αυτό ήταν το ζητού-μενο) χωρίς οι Τουρκαλβανοί (σημερινοί Αλβανοί) να κουνήσουν το δακτυλάκι τους,αν και όταν επαναστάτησαν όλοι οι Βαλκάνιοι κατά της τουρκοκρατίας,πολλοί απ’ τους λεγόμενους σήμερα Αλβανούς -ακόμα και μπέηδες- υπέγραφαν ότι είναι απόγονοι Ελλήνων και σήμερα οι κατοπινοί τους διεκδικούν «Τσαμουριά» και μειονότητες από την Ελλάδα,απ’ την οποία «τρέφονται»! Αυτά τα στοιχεία αναλύονται επαρκώς σε άλλα σημεία του μπλογκ.

Παραθέτω στην αρχική φωτοτυπία μικρό τμήμα της Λατινικής γραμματείας (ΛΟΜΩΝΤΑΣ,De viris illustribus,κεφ. 1),όπου αναφέρονται οι "Λατίνοι Albani".
Να και η μετάφραση [ορισμένα σημεία,που δυσκολεύτηκα,τ΄ άφησα αμετάφραστα]:

Ο Πρόκας,βασιλιάς των Αλβανών,δύο γιους,το Νουμίτορα και τον Αμούλιο είχε.Στο Νουμίτορα,που ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία,άφησε το βασίλειο.Αλλά ο Αμούλιος,αφού έδιωξε τον αδερφό του,βασί-λεψε και, για να του στερήσει απόγονο,τη Ρέα Σύλβια,την κόρη του,την έκανε ιέρεια της Εστίας (Vesta).Αυτή (η Ρέα Σύλβια) το Ρωμύλο και το Ρώμο με μία γέννα έκανε (γέννησε δίδυμα).
Όταν αυτό έγινε γνωστό,ο Αμούλιος την ίδια την έριξε στη φυλακή και τα μικρά αγοράκια αφού τα έβαλε σε μια σκάφη τα έριξε στον Τίβερη,ο οποίος τότε τυχαία είχε ξεχειλίσει πάνω από τις όχθες. Αλλά αφού υποχώρησε το νερό στο ποτάμι,το νερό τα άφησε στην ξηρά.Τότε αχανείς ερημικές εκτάσεις υπήρχαν σ΄ αυτούς τους τόπους.Μία λύκαινα,όπως παραδίδεται από τη φήμη,έτρεξε στο κλάμα,έγλειψε με τη γλώσσα τα βρέφη,έφερε τα στήθη της στο στόμα τους και συμπεριφέρθηκε σα μητέρα.
Όταν η λύκαινα συχνά στα μικρά ξαναγύριζε σα να ήταν τα δικά της μικρά (λυκόπουλα),ο Φαυστύ-λος,ο βασιλικός βοσκός το παρατήρησε το πράγμα.Τα έφερε στο σπίτι του και στην Accae Λαυρε-ντία,τη σύζυγό του, τα έδωσε για να τα μεγαλώσει (αναθρέψει).Αυτά καθώς μεγάλωναν ανάμεσα σε βοσκούς στην αρχή με αγώνες σαν παιχνίδι τις δυνάμεις τους άρχισαν να aurere (αυξάνουν;) και έπειτα με το να κυνηγούν saltus peragrere coeperunt ώστε (άρχισαν) να εμποδίζουν τους ληστές από την αρπαγή των προβάτων.Γι’ αυτό iis onsidinti sunt τους ληστές,από τους οποίους ο Ρώμος πιάστηκε.Ο Ρωμύλος όμως με βία υπεράσπισε τον εαυτό του.Τότε ο Φαυστύλος,πιεσμένος από την ανάγκη,υπέδειξε στο Ρωμύλο ποιος ήταν ο παππούς του,ποια η μητέρα του.Ο Ρωμύλος αμέσως, αφού όπλισε τους βοσκούς,έσπευσε στην Άλβα.
Εν τω μεταξύ τον Ρώμο οι ληστές στον Αμούλιο,το βασιλιά,έστειλαν κατηγορώντας τον ότι τάχα συ-νηθίζει να ενοχλεί τις αγέλες του Νουμίτορα.Έτσι λοιπόν ο Ρώμος από το βασιλιά Νουμίτορα οδη-γήθηκε για τιμωρία.Αλλά ο Νουμίτορας αφού παρατήρησε την όψη του νέου δεν ήταν μακριά από το να τον αναγνωρίσει για ανιψιό του,γιατί ο Ρώμος oris line montie ήταν ίδιος με τη μητέρα του (έμοιαζε παρά πολύ με τη μητέρα του) και ο χρόνος actasquo tempori expor[c]itionis ταίριαζε (συμ-φωνούσε).Καθώς αυτό το πράγμα κρατούσε σε φόβο (αγωνία) την ψυχή του Νουμίτορα,ξαφνικά ο Ρωμύλος κατέφτασε,τον αδερφό του ελευθέρωσε και,αφού σκότωσε τον Αμούλιο,τον παππού του, το Νουμίτορα στο βασίλειο αποκατέστησε.
Έπειτα ο Ρωμύλος και ο Ρώμος την πόλη σ’ αυτούς τους τόπους,όπου είχαν εκτεθεί και μεγαλώσει, έχτισαν.Αλλά άρχισε μεταξύ τους διαμάχη για το ποιος από τους δύο θα δώσει το όνομά του στην καινούρια πόλη και ποιος θα την κυβερνήσει.Ζητήθηκε η βοήθεια οιωνών.Ο Ρώμος πρώτος έξι γύπες,ο Ρωμύλος αργότερα,αλλά δώδεκα είδε.Έτσι ο Ρωμύλος,νικητής κατά τον οιωνό,Ρώμη την ονόμασε και,για να την οχυρώσει πιο πριν με νόμους παρά με τείχη,διέταξε να μην περάσει κανένας το χαράκωμα (την τάφρο).Αυτό ο Ρώμος το πέρασε.Αυτόν οργισμένος ο Ρωμύλος σκότωσε his increpans verbis μ’ αυτά τα λόγια:«Έτσι,επομένως,ας τιμωρηθεί οποιοσδήποτε περάσει τα δικά μου τείχη.»Έτσι μόνος έγινε κύριος του κράτους ο Ρωμύλος.

Γιάννης Βασ. Πέππας