Αποκάλυψε στο σύνολό του τον πολιτισμό που ονόμασε "Μινωικό",ο οποίος ήταν στην εποχή του μόνο μια αμυδρή μυθική ανάμνηση.Ήταν γιος του Τζον Έβανς, ενός χαρτοβιομηχάνου και ερασιτέχνη αρχαιολόγου ουαλικής καταγωγής.Έλαβε την εκπαίδευσή του στο Σχολείο Χάροου (Harrow),στο κολέγιο Μπρέιζνοουζ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Ενστερνιζόμενος το ενδιαφέρον του πατέρα του στην αρχαιολογία ο Άρθουρ εργάστηκε στο Ασμόλειο Μουσείο, στην Οξφόρδη κατά την περίοδο 1884 – 1908.
O Έβανς ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την Κρήτη ως πηγή σφραγίδων που περιείχαν πρώιμες επιγραφές μη αποκρυπτογραφημένες.Η αρχαία πόλη του Κεφαλά (Κνωσός) στη βόρεια ακτή της Κρήτης,κοντά στο Ηράκλειο,ήταν γνωστή στους ντόπιους,που ξέθαβαν αρχαία κεραμικά και νομισματικά τέχνεργα, καθώς καλλιεργούσαν τους αγρούς.
Ωστόσο,ο πρώτος που ανέσκαψε την Κνωσό ήταν ένας Ηρακλειώτης έμπορος και αρχαιοδίφης,ο Μίνως Καλοκαιρινός, ο οποίος το 1878 αποκάλυψε τα θεμέλια αποθηκευτικών χώρων γεμάτα πίθους.Η καταγραφή του έργου του Καλοκαιρινού από τον Γουίλιαμ Στίλμαν (William Stillman),πρόξενο των Η.Π.Α. στην Κρήτη εκείνη την εποχή,υποδεικνύει ότι τα ευρήματα ανήκαν στην δυτική πτέρυγα του ανακτόρου.Εκτός από τις αποθήκες ο Καλοκαιρινός ανέσκαψε και ένα τμήμα των θεμελίων της "αίθουσας του θρόνου".
Οι Τούρκοι ιδιοκτήτες της περιοχής,όμως,σύντομα σταμάτησαν τις έρευνες του Καλοκαιρινού.Λίγο μετά ο Γερμανός και ήδη διάσημος αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν (Heinrich Schliemann), προσπάθησε να αγοράσει τον 'λόφο του Κεφα-λά',στην πραγματικότητα τούμπα,δηλαδή τεχνητός γήλοφος που δημιουργήθηκε από αλλεπάλληλες κατοικήσεις της Κνωσού ήδη από την Νεολιθική.Εγκατέλειψε,όμως,την προσπάθεια, γιατί θεώρησε τις τιμές που του πρόσφεραν εξοργιστικές.Το 1894 επισκέπτεται την Κρήτη ο Έβανς, για να μελετήσει και να αποκρυπτογραφήσει δύο τύπους άγνω-στης γραφής που εμφανίζονταν σε κρητικές σφραγίδες.Ένα χρόνο αργότερα δημοσίευσε τα αποτελέσματα σε έκδοση του μουσείου Άσμολ με τίτλο Κρητικά εικονογράμματα και προ-Φοινικική γραφή (Evans 1895),αναγνωρίζοντας τα μινωικά ιερόγλυφα ως εικονογράμματα (πικτογράμματα) και τις συλλαβικές ή προαλφαβητικές ("προ-Φοινικικές") γραφές,που ονομάζονται πλέον Γραμμική Α και Γραμμική Β.
Η ανασκαφή
Οι πολιτικές αλλαγές ευνόησαν την πρόθεση του Έβανς να ξεκινήσει ανασκαφές στην Κρήτη μετά την Κρητική Επανά-σταση.Το 1899, χρησιμοποίησε τα χρήματα της πατρικής κληρονομιάς για να αγοράσει την περιοχή στον Κεφαλά. Χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο για την εποχή δυναμικό,ο Έβανς ξεκίνησε μιας μεγάλης κλίμακας συστηματική ανασκα-φή.Στο τέλος του 1903 είχε αποκαλύψει ένα μεγάλο μέρος των θεμελίων ενός εκτεταμένου συμπλέγματος,το οποίο προσδιόρισε ως Ανάκτορο της Κνωσού κέντρο του Μινωικού πολιτισμού.Όχι μόνο αποκάλυψε τα θαμμένα ερείπια και τα δημοσίευσε σε 4εις τόμους στο Το Παλάτι του Μίνωα στην Κνωσσό, (1921 - 1935),κλασικό έργο της αρχαιολογίας, αλλά τα συντήρησε ουσιαστικά με τις μεθόδους της εποχής του και τα αναστήλωσε εν μέρει.
Στην προσπάθεια της αναστήλωσης χρησιμοποίησε ξένα υλικά,σαν το τσιμέντο.Όπως είναι φυσικό,ασκήθηκε κριτική εναντίον του από εκείνους που πίστευαν ότι η αναστήλωση έπρεπε να γίνει με τα μέσα και τις τεχνικές εκείνης της εποχής, αλλά με την προσπάθειά του ο Έβανς βοήθησε και βοηθά ακόμη και σήμερα τον μέσο επισκέπτη να "διαβάσει" τον αρχαιολογικό τόπο.Έτσι,αν και τα αποτελέσματα για τους σύγχρονους ακαδημαϊκούς ερευνητές είναι ενοχλητικά, τα κίνητρά του στην προκειμένη περίπτωση είναι δικαιολογημένα. Θα πρέπει να μη λησμονείται, άλλωστε,ότι όταν ο Έβανς εργαζόταν στην Κνωσό στην περίοδο 1899 - 1935,πολλοί από τους συγχρόνους του ασχολούνταν μόνο με την αφαίρεση ευρημάτων από τους αρχαιολογικούς τόπους που ανέσκαπταν.
Εκτός από το πρωτοποριακό για την εποχή ανασκαφικό του έργο στην περιοχή του ανακτόρου,σημαντική ανακάλυψη του Έβανς θεωρείται η αποκάλυψη περίπου 3.000 πινακίδων Γραμμικής Α και Γραμμικής Β. Η Γραμμική Β αποδεί-χθηκε ότι ήταν πρώιμη μορφή της ελληνικής γλώσσας κατά την Υστεροελλαδική/Υστερομινωική περίοδο.Η Γραμμική Α,η γλώσσα των Μινωιτών παραμένει έως σήμερα στο μεγαλύτερο τμήμα της μη αποκρυπτογραφημένη.
Ο Έβανς χρίστηκε ιππότης το 1911 για τις υπηρεσίες του στην αρχαιολογία, την Κνωσό και το Ασμόλειο μουσείο.Η ανασκαφή στην περιοχή της Κνωσού,(την οποία αγόρασε για να μπορεί να τη διατηρήσει από καταστροφές),συνε-χίζεται ακόμα και σήμερα από τη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή στην Αθήνα.
 |
| Άρθουρ Έβανς |
Ο Άρθουρ Τζον Έβανς γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1851 στο Νας Μιλς,στην περιοχή του Χαρτφορντσάιρ της Βρετανίας. Μοναχογιός της εύπορης οικογενείας Έβανς που διατηρούσε μονάδα παραγωγής χαρτιού,ακολουθούσε από μικρή ηλικία τον αυτοδίδακτο αρχαιολόγο και νομισματολόγο πατέρα του σερ Τζον Έβανς σε εξερευνήσεις προϊστορικών σπηλαίων στην Αγγλία και στη Γαλλία.Ο Άρθουρ Έβανς (τον οποίο συχνά αποκαλούσαν και «μικρό Εβανς») φοίτησε χωρίς εντυπωσιακές επιδόσεις στο φημισμένο οικοτροφείο Χάροου, παρακολούθησε μαθήματα στο κολέγιο Brasenose, το 1874 αποφοίτησε από την Οξφόρδη και στη συνέχεια περιόδευσε τα Βαλκάνια με την ιδιότητα του πολεμικού αντα-ποκριτή για λογαριασμό της εφημερίδας «The Manchester Guardian».Το 1878 μάλιστα κατηγορήθηκε για κατασκοπεία από τους Αυστριακούς που ήλεγχαν εδαφικά τη Βοσνία και απεπέμφθη από την περιοχή.
Τον ίδιο καιρό γνώρισε και παντρεύτηκε τη Μάργκαρετ Φρίμαν,τη μεγαλύτερη κόρη του αρχαιολόγου Έντουαρντ Φρί-μαν.Το μικρόβιο της αρχαιολογίας είχε μπει για τα καλά μέσα του.Μια δεκαετία μετά την αποφοίτησή του από την Οξφόρδη ο Έβανς εξελέγη έφορος αρχαιοτήτων στο Μουσείο Τέχνης και Αρχαιολογίας Ασμόλιαν,το παλαιότερο δη-μόσιο μουσείο επί βρετανικού εδάφους,μια θέση την οποία διατήρησε ως το 1908,εμπλουτίζοντας τις προθήκες του μουσείου με πολλές νέες συλλογές.Ο Έβανς βρέθηκε στην Κρήτη για πρώτη φορά το 1894,τη χρονιά που έχασε τη σύζυγό του.Εκεί γνώρισε τον αρχαιοδίφη Μίνωα Καλοκαιρινό,ο οποίος ήδη από το 1878 είχε αρχίσει ανασκαφές στην περιοχή της Κνωσού φέρνοντας στο φως δύο από τις αποθήκες του ανακτόρου,αλλά αναγκάστηκε να σταματήσει ύστερα από τις πιέσεις της τουρκικής διοίκησης του νησιού.
Το 1897 ο Έβανς,πεπεισμένος μετά τις ανακαλύψεις του Σλήμαν αλλά και του Καλοκαιρινού,ότι οι ομηρικές αφηγήσεις για την Κνωσό ήταν πέρα για πέρα αληθινές,αγόρασε την εν λόγω έκταση λίγο έξω από το Ηράκλειο και το 1900,σε ηλικία 49 ετών,ξεκίνησε τις ανασκαφές στην ελεύθερη πλέον Κρήτη με τη συνεργασία της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής των Αθηνών.Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος, στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή.Χάρη στη μεγάλη οικογενειακή περιουσία ο Έβανς χρηματοδότησε σχεδόν εξ ολοκλήρου τις εργασίες των ανασκαφών.Σύντομα το επιτελείο των 32 ανδρών αυξήθηκε σε 180 και σε διάστημα λίγων μόλις εβδομάδων τα πρώτα εντυπωσιακά ευρήματα ήρθαν στο φως.Επρόκειτο για μια ολόκληρη πόλη όπου ζούσαν την Εποχή του Χαλκού περισσότεροι από 80.000 κάτοικοι και όπου δέσποζε ένα πολλαπλών επιπέδων παλάτι με μεγάλη αίθουσα θρόνου,υπέροχες νωπογραφίες στους τοίχους,άρτιο υπόγειο αποχετευτικό και αποθηκευτικό σύστημα,σκάλες,αντικείμενα εισαγωγής από την Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία και χιλιάδες πήλινες πινακίδες χαραγμένες σε γραμμική Α’ και γραμμική Β’, τα πρώτα ίχνη γραπτής γλώσσας στην Ευρώπη.Ως το 1903 ολόκληρο το ανάκτορο είχε ανασκαφεί και οι εργασίες συνεχίστηκαν στον περιβάλ-λοντα χώρο.Ο ίδιος και οι βοηθοί του κρατούσαν αναλυτικό χρονικό των ανασκαφών,το οποίο ανέρχεται σε εκατομμύ-ρια χειρόγραφες σελίδες.Επηρεασμένος από τον μυθικό βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, ο Έβανς βάπτισε το πολυτελές ανάκτορο «Παλάτι του Μίνωα» και τον πολιτισμό που ήκμασε εκεί Μινωικό.
Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου και τον Έβανς διάσημο.Ο ίδιος συνέχισε τις εκεί ανασκαφές για τα επόμενα 30 χρόνια με σύντομη διακοπή στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.Αντικείμενα από τον χώρο των ανασκαφών εκτέθηκαν το 1903 στο Λονδίνο,ακολούθησε η ανακήρυξή του σε καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας από την Οξ-φόρδη το 1909,ενώ το 1911 ο βασιλιάς Γεώργιος Ε’ της Αγγλίας τον έχρισε ιππότη.Το 1935 ολοκληρώθηκε το τετράτομο έργο του που περιέγραφε λεπτό προς λεπτό το χρονικό της ανακάλυψης και των ανασκαφών στην Κνωσό με τίτλο The Palace of Minos at Knosos, για να ακολουθήσει,μεταξύ άλλων,η μεταθανάτια έκδοση του βιβλίου του Scripta Minoa το 1952.Παράλληλα οι αναστηλωτικές παρεμβάσεις και ανακατασκευές του για την αποκατάσταση των εύθραυστων εκτεθειμένων ερειπίων της Κνωσού με την υπέρμετρη χρήση μπετόν αρμέ ξεσήκωσαν πλήθος αντιδράσεων και αντιρ-ρήσεων στην αρχαιολογική κοινότητα.
Το υπόλοιπο της ζωής του ο Εβανς το μοίρασε ανάμεσα στην έπαυλη που έχτισε κοντά στον χώρο των ανασκαφών και ονόμασε εύγλωττα Villa Ariadne και στο σπίτι του στο Γιούλμπουρι, όπου πέθανε ήσυχα στον ύπνο του στις 11 Ιουλίου 1941, πλήρης ημερών, σε ηλικία 90 ετών.Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών παραχώρησε ολόκληρη την ιδιοκτησία της οικογενείας Έβανς μαζί με το παλάτι της Κνωσού στο ελληνικό κράτος διατηρώντας το δικαίωμα των ανασκαφών στην περιοχή. Σήμερα οι ανασκαφές συνεχίζονται και η προτομή του Άρθουρ Έβανς στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου έχει υποδεχθεί περισσότερους από 2 εκατομμύρια τουρίστες.
 |
| Κνωσός |
«…Το 1893 ένας βρεταννός αρχαιολόγος, ο Dr. Arthur Evans, ηγό-ρασεν εις τας Αθήνας μερικούς γαλακτολίθους από Ελληνίδας που τους εφορούσαν ως φυλακτά.Εκίνησαν την περιέργεια του τα ιερογλυφικά που ήσαν χαραγμένα επάνω των και που κανείς δεν ημπορούσε να διαβάση.Ανακαλύπτων ότι οι πέτρες προήρχοντο από την Κρήτην,επήγεν εκεί και εγύρισεν όλο το νησί συλλέγων,κα-θώς επίστευε,δείγματα της αρχαίας Κρητικής γραφής.Το 1895 ηγόρασεν ένα μέρος και το 1900 το υπόλοιπον της τοπο-θεσίας,που ο Σλήμαν και η Γαλλική Σχολή των Αθηνών είχαν ταυτίσει με την Κνωσόν.Και εντός εννέα εβδομάδων εκεί-νης της ανοίξεως ανασκάπτων πυρετωδώς με εκατόν πενήντα άνδρας,εξέθαψε τον πλουσιώτερον θησαυρόν της συγ-χρόνου ιστορικής ερεύνης – το ανάκτορον του Μίνωος.Τίποτε,ως τότε γνωστόν από την αρχαιότητα,δεν ημπορούσε να φθάση την απεραντοσύνην αυτού του πολύπλοκου κτηρίου,που ως φαίνεται ήτο όμοιον με τον σχεδόν ατελείωτον Λα-βύρινθον,τον τόσον ξακουστόν εις τους αρχαίους ελληνικούς μύθους του Μίνωος,του Δαιδάλου,του Θησέως,της Αριάδ-νης και του Μινωταύρου.Εις αυτά και εις άλλα ερείπια,ως επιβεβαιώσις της διαισθήσεως του Evans, ευρέθησαν χιλιάδες σφραγίδες και πήλιναι πινακίδες με χαρακτήρας ως εκείνοι που του είχαν κινήσει την περιέργειαν.Από τας πυρκαϊάς,αι οποίαι είχαν καταστρέψει τα ανάκτορα της Κνωσού,είχαν σωθεί αυταί αι πινακίδες · αλλά αι επιγραφαί των δεν απε-κρυπτογραφήθησαν και εξακολουθούσαν να κρύπτουν την παλαιάν ιστορίαν του Αιγαίου.Ο Evans για την επιμονή και την αφοσίωση του στην αρχαιολογία και την υπόθεση της Κνωσού ειδικώς χρίστηκε ιππότης το 1911.Έτρεξαν εις την Κρήτην μελετηταί από όλας τα χώρας.Ενώ ο Evans ειργάζετο εις την Κνωσόν,μία ομάς από αποφασιστικούς Ιταλούς – Halbherr, Pernier, Savigoni, Palibeni – εξέθαψεν εις την Αγίαν Τριάδα μίαν σαρκοφάγον ζωγραφισμένην με διαφωτι-στικάς σκηνάς της κρητικής ζωής και απεκάλυψεν εις την Φαιστόν εν ανάκτορον που ήτο κατά τι ολιγώτερον εκτετα-μένον από τον των Βασιλέων της Κνωσού.Εν τω μεταξύ,δύο Αμερικανοί,ο Seager και η κ. Hawes,έκαμον ανακαλύψεις εις την Βασιλικήν,εις την Μόχλον και εις τα Γκουρνιά.Οι Βρεταννοί Hogarth, Bonsanquet, Dawkins, Myres, εξηρεύνη-σαν το Παλαίκαστρο,το Ψυχρό και την Ζάκρον. Ενδιαφέρθηκαν και οι ίδιοι οι Κρητικοί και ο Ξανθουδίδης και ο Χα-τζηδάκις ανέσκαψαν αρχαίας κατοικίας,σπήλαια και τάφους εις το Αρκαλοχώρι,εις την Τύλισσον,εις την Κουμάσα και εις το Χαμαίζι.Πώς επρόκειτο να ταξινομηθεί όλον αυτό το υλικόν – αυτά τα ανάκτορα,αι εικόνες,τα αγάλματα,αι σφραγίδες,τα βάζα,τα μέταλλα,αι πινακίδες και τα ανάγλυφα; Εις ποίαν περίοδον του παρελθόντος έπρεπε να αποδο-θούν; Με αβεβαιότητα,αλλά με ολοέν μεγαλυτέραν επιβεβαίωσιν καθώς επροχωρούσεν η έρευνα και ηύξανεν η γνώ-σις,ο Evans εχρονολόγησε τα λείψανα,ανάλογα με το βάθος του στρώματος των,την κλίμακα των ρυθμών των αγγείων και την σύμπτωσιν των κρητικών ευρημάτων,εις σχήμα ή εις μοτίβο με παρόμοια αντικείμενα,που εβγήκαν από χώμα-τα,των οποίων η χρονολογία ήτο περίπου γνωστή.Ανασκάπτων υπομονετικά κάτω από την Κνωσόν,ευρέθη ενώπιον παρθένου βράχου εις βάθος περίπου σαράντα τριών ποδών κάτω από την επιφάνειαν της γης.Το κάτω μέρος του χώ-ρου,που είχεν ανασκαφή,είχε λείψανα χαρακτηριστικά της Νεολιθικής Εποχής –πρωτογόνους μορφάς χειροποιήτων αγγείων με απλούν γραμμικόν διάκοσμον,κλωστικά και υφαντικά εργαλεία,χονδράς θεάς από ζωγραφισμένον στεα-τίτην ή πηλόν,εργαλεία και όπλα από γυαλισμένη πέτρα,αλλά τίποτε από χαλκόν ή ορείχαλκον.Ταξινομών τα αγγεία και συσχετίζων τα λείψανα με τα ευρήματα της αρχαίας Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου,ο Evans διήρεσε τον μετανεολιθι-κόν και προϊστορικόν πολιτισμόν της Κρήτης εις τρεις εποχάς, Πρώτην, Μέσην και Τελευταίαν Μινωικήν και κάθε μίαν από αυτάς εις τρεις περιόδους.Η πρώτη ή η χαμηλοτέρα εμφάνισις χαλκού εις τα στρώματα,σύμφωνα με εν είδος αρχαι-ολογικής στενογραφίας,αντιπροσωπεύει δι’ ημάς την αργήν άνοδον ενός νέου πολιτισμού από το νεολιθικόν στάδιον.Εις το τέλος της Πρώτης Μινωικής εποχής οι Κρήτες μανθάνουν να αναμιγνύουν τον χαλκόν με τον λευκοσίδηρον και τότε αρχίζει η εποχή του Ορείχαλκου.Εις την Μέσην Μινωικήν παρουσιάζονται τα πρώτα ανάκτορα.Οι πρίγκιπες της Κνω-σού,της Φαιστού και της Μάλλιας κτίζουν πολυτελείς κατοικίας με αμέτρητα δωμάτια,ευρυχώρους αποθήκας,ειδικευ-μένα εργαστήρια,βωμούς και ναούς και μεγάλα αποχευτευτικά έργα,που ξαφνιάζουν το αγέρωχο μάτι των Δυτικών.Τα αγγεία λαμβάνουν μία πολύχρωμον λαμπρότητα, οι τοίχοι στολίζονται με χαριτωμένα ανάγλυφα και από τα ιερογλυφι-κά του περασμένου αιώνος παράγεται δια της εξελίξεως μία γραμμική γραφή.Κατά το τέλος της Μέσης Μινωικής ΙΙ εποχής,κάποια παράξενη καταστροφή αφήνει την σφραγίδα της εις τα στρώματα · το ανάκτορον της Κνωσού κρημνί-ζεται ωσάν από σπασμόν της γης ή ίσως από επίθεσιν της Φαιστού,της οποίας το ανάκτορον δι’ αρκετόν καιρόν σώζεται. Αλ’ ολίγον αργότερα παρομοία καταστροφή επιπίπτει επί της Φαιστού,Μόχλου της Γουρνιάς,του Παλαικάστρου και επί πολλών άλλων πόλεων της νήσου.Τα αγγεία σκεπάζονται με αιθάλην και τα μεγάλα δοχεία εντός των αποθηκών γεμί-ζουν με συντρίμματα.Η Μέση Μινωική ΙΙ εποχή είναι περίοδος σχετικής στασιμότητας,καθ’ ην ίσως ο κόσμος της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου διεταράχθη από την κατάκτησιν της Αιγύπτου υπό των Υξώς.Κατά την τελευταίαν Μινωικήν εποχήν όλα αρχίζουν εξ αρχής.Η υπομονετική ανθρωπότης, κατόπιν εκάστου κατακλυσμού,ανανεώνει τα ελπίδας της, αναλαμβάνει θάρρος και αρχίζει πάλιν να κτίζη.Νέα και ωραιότερα ανάκτορα ανυψώνονται εις την Κνωσόν,εις την Φαιστόν,εις την Τύλισσον,εις την Αγίαν Τριάδα και εις την Γουρνιάν.Η μεγαλοπρεπής έκτασις,το πενταόροφον ύψος και ο πολυτελής διάκοσμος των πριγκιπικών αυτών κατοικιών φανερώνουν έναν τοιούτον πλούτον,που η Ελλάς δεν επρόκειτο να γνωρίση μέχρι της εποχής του Περικλέους.Κτίζονται θέατρα εις τας αυλάς των ανακτόρων και θέατρα μο-νομαχιών,εις τα οποία άνδρες και γυναίκες εμπλέκονται εις θανάσιμον πάλην με θηρία · εκεί διασκεδάζουν κύριοι και κυρίαι,των οποίων τα πρόσωπα ζουν ακόμη απεικονισμένα εις τας τοιχογραφίας.Αι ανάγκαι πολλαπλασιάζονται,τα γούστα εξευγενίζονται και η λογοτεχνία ανθεί.Χιλιάδες βιομηχανιών επιτρέπουν εις τους πτωχούς να ευημερήσουν και προμηθεύουν ανέσεις εις τους πλουσίους.Αι βασιλικαί αίθουσαι είναι πλήρεις από γραμματείς,που καταγράφουν εμπο-ρεύματα,τα οποία διανέμονται ή παραλαμβάνονται · από καλλιτέχνας τεχνουργούντας αγάλματα,αγγεία ή τοιχογραφί-ας · από ανωτέρους κρατικούς λειτουργούς που συσκέπτονται,δικάζουν ή στέλλουν έγγραφα σφραγισμένα με τας πε-ριτέχνους σφραγίδας των,ενώ πρίγκιπες με μέσην σφηκός και αρχόντισσαι με κοσμήματα και συναρπαστικάς εξώμους εσθήτας κάθηνται εις βασιλικά συμπόσια πλησίον τραπεζών που λάμπουν από ορείχαλκον και χρυσόν.Ο 16ος και ο 15ος αιών π.Χ είναι το ζενίθ του Αιγαίου πολιτισμού,ο κλασσικός και χρυσούς αιών της Κρήτης».
Παρουσιάζω εδώ το βιβλίο «Scripta Minoa»,όχι μόνο τον (δεύτερο) τόμο του 1952,αλλά και την αρχική έκδοση (πρώτος τόμος) του 1909.Στο παρατιθέμενο κατωτέρω pdf οι δύο τόμοι είναι ενο-ποιημένοι.Δυστυχώς,για τον Έλληνα μελετητή/αναγνώστη,πρόκειται για τα πρωτότυπα στην αγγλική γλώσσα.Αν καταφέρω να βρω τις ελληνικές μεταφράσεις,θα τις προσθέσω.
Διαβάστε – Κάντε λήψη:
Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια να σχετίζονται με την ανάρτηση και να είναι ευπρεπή.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.