Ο σκάρος (τράζιμ) στους παλιούς Αρβανίτες

 
                                                   Ο ΣΚΑΡΟΣ (ΤΡΑΖΙΜ)

Μέχρι το 1975 περίπου κράτησε η συνήθεια των τσοπάνηδων να σκαρίζουν το κοπάδι τους, τα γαλάρια μόνο (όχι τα στέρφα) για να βοσκήσουν 1-1,5 ώρα και να κατουρήσουν έξω α-πό το μαντρί,όπως έλεγαν οι τσοπάνηδες.

Ησυχία απόλυτη.Ακούω τον πατέρα μου να λέει στον αδερφό του: «Πάνο,ιστ ώρα τε τραζό-νεμι,πα γκρου ε χαπ πορέν ε βάθιτ,τε μάρεν προσίλ» (Πάνο,είναι ώρα να σκαρίσουμε,αλλά σήκω κι άνοιξε την πόρτα του μαντριού,να πάρουνε άνοιγμα).Η ώρα 1 μετά τα μεσάνυχτα. Βγαίνει ο θείος μου να ανοίξει τα πρόβατα και ακούω να λέει: Ι τραζόι μπαρμπα Γιώργη (τα σκάρισε ο μπαρμπα Γιώργης), ι μπίε εδέ κάουμιτ (βαράει και το καλάμι-φλογέρα).Σηκώ-θηκε ο πατέρας μου,ντύθηκε,πήρε την κάπα του στην πλάτη και βγήκε στο νυχτόσκαρο. Μετά από λίγη ώρα τον ακούω να τραγουδάει ένα ωραίο αρβανίτικο ερωτικό: «Ντι θελέζα βέι νε πρόιτ  ντίτεν ε Βαγγελισμόιτ, ντι θελέζα ντε νι λιέμ, νίρα μπίλιε νιάτρα μεμ» (δυο πέρδι-κες πήγαιναν το ρέμα την ημέρα του Ευαγγελισμού, δυο πέρδικες σε ένα αλώνι, η μία κόρη η άλλη μάνα).

Χειμώνας έξω,ο βοριάς σφυρίζει,εγώ κουρνιάζω στην δική μου κάπα,περιμένοντας τον πα-τέρα μου να γυρίσει από τον σκάρο!

Τάσος Μπιμπής

15 Σεπτεμβρίου 2013 (ανάρτηση σε ομάδα του φ/μ)