Αρβανίτες (Βαρναβιώτες) στον πόλεμο της Μικρασίας

Ο Σπύρος Κόλλιας (πατέρας του Μητσοκόλλια) πολέμησε στη Μικρασία.

Τραυματισμένος στο πόδι κατά την υποχώρηση της Μεραρχίας του,έλαβε το θάρρος να παρου- σιαστεί στον ίδιο τον Στρατάρχη,τον Πάγκαλο.

Διαμείφθηκε ο εξής διάλογος,στα αρβανίτικα:

-Στρατηγέ μου σε χαιρετώ με όλο το σεβασμό.Έχω χτυπήσει το πόδι και δεν μπορώ να αποχωρήσω.

–Από πού είσαι;

-Απ ‘τον Βαρνάβα.

Φωνάζει ο Στρατάρχης έναν άλλο στρατιώτη με μουλάρι:

-Να του δώσεις το μουλάρι και να τον συνοδέψεις ως τον σταθμό του τρένου.Τότε θα ξαναπάρεις το μουλάρι σου και να συνεχίσεις.

Η ιστορία διασώθηκε και απ’ τον Πούπε (Νίκο Αποστόλου) και τον Πετροκόλλια.

Το περιστατικό αυτό κατά την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από το μέτωπο προς τα παράλια της Μικρασίας (Αύγουστος 1922;) μου το αφηγήθηκε ο ίδιος ο γιος του Σπύρου Κόλλια,Δημήτρης (Μητσοκόλλιας),ένα ανοιξιάτικο βράδυ του 1998 στην ψαροταβέρνα του,στο Σκάλωμα του Βαρνά- βα.

Στην ηρωική αυτή εκστρατεία για την απελευθέρωση των πατρογονικών εστιών της Ιωνίας με- τείχαν ακόμα από τον Βαρνάβα [εκτός από τους τρεις προαναφερθέντες] και ο Νίκος  Αναστασίου (Κυπραίος),ο Γιάννης Δήμας (Τσακάλης),καθώς και ο παππούς μου Κώστας Πέππας (Κωτση- σιμάκος).Λίγο προτού πεθάνει ο παππούς,από αρρώστια στις αρχές του 1957,ρώτησε τον πατέρα μου:

-Βασίλη,δεν θα ξαναπάμε στη  Μικρασία;

Από τη Μικρασία προέρχεται και η μοναδική φωτογραφία του παππού.Τη ρετούσαρε,όσο γινόταν, στην Αθήνα,το 1943.Είναι αυτή: 

Γιάννης Β. Πέππας