Ο Σπύρος Κόλλιας (πατέρας του Μητσοκόλλια) πολέμησε στη
Μικρασία.
Τραυματισμένος στο πόδι κατά την υποχώρηση της Μεραρχίας
του,έλαβε το θάρρος να παρου- σιαστεί στον ίδιο τον Στρατάρχη,τον Πάγκαλο.
Διαμείφθηκε ο εξής διάλογος,στα αρβανίτικα:
-Στρατηγέ μου σε χαιρετώ με όλο το σεβασμό.Έχω χτυπήσει
το πόδι και δεν μπορώ να αποχωρήσω.
–Από πού είσαι;
-Απ ‘τον Βαρνάβα.
Φωνάζει ο Στρατάρχης έναν άλλο στρατιώτη με μουλάρι:
-Να του δώσεις το μουλάρι και να τον συνοδέψεις ως τον
σταθμό του τρένου.Τότε θα ξαναπάρεις το μουλάρι σου και να συνεχίσεις.
Η ιστορία διασώθηκε και απ’ τον Πούπε (Νίκο Αποστόλου) και
τον Πετροκόλλια.
Το περιστατικό αυτό κατά την υποχώρηση του Ελληνικού
Στρατού από το μέτωπο προς τα παράλια της Μικρασίας (Αύγουστος 1922;) μου το
αφηγήθηκε ο ίδιος ο γιος του Σπύρου Κόλλια,Δημήτρης (Μητσοκόλλιας),ένα
ανοιξιάτικο βράδυ του 1998 στην ψαροταβέρνα του,στο Σκάλωμα του Βαρνά- βα.
Στην ηρωική αυτή εκστρατεία για την απελευθέρωση των
πατρογονικών εστιών της Ιωνίας με- τείχαν ακόμα από τον Βαρνάβα [εκτός από τους τρεις
προαναφερθέντες] και ο Νίκος Αναστασίου (Κυπραίος),ο
Γιάννης Δήμας (Τσακάλης),καθώς και ο παππούς μου Κώστας Πέππας (Κωτση- σιμάκος).Λίγο
προτού πεθάνει ο παππούς,από αρρώστια στις αρχές του 1957,ρώτησε τον πατέρα
μου:
-Βασίλη,δεν θα ξαναπάμε στη Μικρασία;
Από τη Μικρασία προέρχεται και η μοναδική φωτογραφία του
παππού.Τη ρετούσαρε,όσο γινόταν, στην Αθήνα,το 1943.Είναι αυτή:
Γιάννης Β. Πέππας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια να σχετίζονται με την ανάρτηση και να είναι ευπρεπή.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.