Βαγγέλης Σκουβαράς, Το παλιότερο αρματολίκι του Πηλίου & οι Αρβανίτες στη Θεσσαλομαγνησία 1750-1790 (1960)

 

Κατεβάστε την εξαιρετική εργασία του μεγάλου δάσκαλου,Βαγγέλη Σκουβαρά,πατώντας εδώ

Κων/να Γραβάνη, Η ανασκαφική έρευνα στο Ιερό της Δωδώνης

 

Κάντε λήψη της ενδιαφέρουσας εργασίας πατώντας εδώ 

Η αντίσταση των Εβραίων στην κατοχική Ελλάδα

Μια άγνωστη πτυχή,ίσως κι απροσδόκητη,της σύγχρονης ιστορίας μας.

Έκδοση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου της Ελλάδος (2012).

Διαβάστε και κρίνετε.

Κατεβάστε το βιβλίο πατώντας εδώ

Ο εχθρικός ρόλος των Αλβανών πριν και κατά το 1821

Ποια ήταν η συμβολή των Αλβανών στην Επανάσταση του 1821;

Η καταστροφή της Μοσχόπολης και πολλών ελληνικών πόλεων μετά τα Ορλοφικά από Αλβανούς - Τι γράφουν αγωνιστές του 1821 στα απομνημονεύματά τους για τη συμμετοχή των Αλβανών σε μάχες εναντίον των Ελλήνων - Το αλβανικό ντοκιμαντέρ για το 1821

Ένα από τα θέματα που έχει συζητηθεί πάρα πολύ κι έχουν γραφτεί γι’ αυτό πολλά, είναι η συμμετοχή των Αλβανών στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Οι γνώμες είναι πολλές και διάφορες. Πολλοί Αλβανοί υποστηρίζουν ότι κορυφαίοι αγωνιστές του 1821 ήταν συμπατριώτες τους.Εδώ βέβαια αρχίζουν οι εκατέρωθεν επιχειρηματολογίες για Αρβανίτες, Αλβανούς,εξελληνι-σμένους ή ελληνόφωνους Αλβανούς κλπ. Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές σ’ αυτό το θέμα στηριγμένοι πάντα σε στοιχεία έγκυρων και έγκριτων επιστημόνων. Εκατοντάδες σχόλια αναγνω-στών,ίσως και περισσότερα από χίλια, έχουν γραφτεί για τα άρθρα μας αυτά και βέβαια κάποιοι μας έχουν «στολίσει» με διάφορους χαρακτηρισμούς. Δυστυχώς όσο δεν ανακαλύπτονται ή δεν βρίσκονται με κάποιο τρόπο γραπτά ή άλλα στοιχεία που να δίνουν ακλόνητες απαντήσεις σε βασικά ζητήματα, πολλά ερωτήματα θα αιωρούνται. Στο σημερινό μας άρθρο θα δούμε τη συμμετοχή των Αλβανών σε επιδρομές και μάχες εναντίον των Ελλήνων από τα Ορλοφικά (1770) ως την Επανάσταση του 1821, στηριζόμενοι είτε σε απομνημονεύματα αγωνιστών του ’21 είτε σε σημαντικούς ιστορικούς (Καρλ Μέντελσον Μπαρτόλντι, Κων/νος Σάθας, Τζορτζ Φίνλεϊ).

Η καταστροφή της Μοσχόπολης (1769) και οι επιδρομές Αλβανών στην Ελλάδα μετά τα Ορλοφικά

Η Μοσχόπολη (αλβανικά Voskopoje) είναι οικισμός της Βορείου Ηπείρου δυτικά της Κορυτσάς. Στη Βικιπαίδεια αναφέρεται ότι ανήκει στην Ελλάδα. Πρόκειται βέβαια για σοβαρό και απαράδεκτο λάθος, καθώς ανήκει στην Αλβανία. Σήμερα έχει περίπου 700 κατοίκους, όμως το παρελθόν της είναι λαμπρό. Ως το τέλος του 17ου αιώνα η Μοσχόπολη ήταν ένας μικρός οικισμός ,όμως από τις αρχές του 18ου αιώνα γνώρισε μεγάλη οικονομική και πνευματική ανάπτυξη. Στο απόγειο της ακμής της έφτασε τη δεκαετία του 1730, οπότε και ο πληθυσμός της ήταν περίπου 50.000-60.000. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της ήταν Έλληνες και Βλάχοι και υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του βλαχόφωνου ελληνισμού.Κύριες ενασχολήσεις των κατοίκων της ήταν το εμπόριο,η κτηνοτροφία,η κατεργασία μαλλιού,η ταπητουργία και η βυρσοδεψία,ενώ η πόλη φημιζόταν για τη σιδηρουργία,την αργυροχοΐα και τη χαλκουργική της.Πολλοί έμποροι απ’ τη Μοσχόπολη εγκαταστημένοι στη Βιέννη,τη Βενετία, την Οδησσό, την Κωνσταντινούπολη και άλλες σημαντικές πόλεις της εποχής,ενίσχυαν οικονομικά την πατρίδα τους και συντέλεσαν στην ίδρυση σχολείου σ’ αυτή γύρω στο 1700.Το σχολείο με την ονομασία «Ελληνικόν Φροντιστήριον» εξελί-χθηκε σε σημαντικό πνευματικό κέντρο της περιοχής.Το 1744 αναβαθμίστηκε από δωρεές και μετονομάστηκε σε «Νέα Ακαδημία».Για τη συμβολή της στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, η Μοσχό-πολη αναφέρεται την εποχή της ακμής της και ως «Νέα Αθήνα» ή «Νέος Μυστράς».Από τη Μοσχόπολη καταγόταν ο εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Σίνας,η οικογένεια του Κωνσταντίνου Σμο-λένσκη,ήρωα του πολέμου του 1897 και μετέπειτα υπουργού, ο λόγιος Νεκτάριος Τέρπος,ο επίσης λόγιος Κωνσταντίνος Τζεχάνης κ.α. (Πηγή: Βικιπαίδεια).

 
Δυστυχώς το 1769 λόγω της συμμετοχής της πόλης στις προετοιμασίες για την εξέγερση του 1770 (Ορλοφικά), στίφη Αλβανών με επικεφαλής τους μπέηδες της γειτονικής Φράσαρης,λεηλάτησαν και πυρπόλησαν τη Μοσχόπολη (Κ. Σάθας ‘’Τουρκοκρατούμενη Ελλάς’’). Η πόλη των 50.000 και πλέον κατοίκων, που ευημερούσε καταστράφηκε μέσα σε τρεις ημέρες. Ισχυρές συντεχνίες, αρχαιότατο εμπόριο,μέγαρα,ναοί,τεμένη,καλλιμάρμαρα σχολεία και η περίφημη «Νέα Ακαδημία» της Μοσχόπολης που είχε επικεφαλής τον Θεόδωρο Καβαλιώτη, το τυπογραφείο της, το δεύτερο στον χώρο του υπόδουλου ελληνισμού κ.ά.  αφανίσθηκαν (Κ. Σκενδέρης ‘’Ιστορία της Αρχαίας και Συγχρόνου Μοσχοπόλεως’’). Η τραγική ανάμνηση σωζόταν ως το 1916 στον Κώδικα της ιεράς μονής Προδρόμου γραμμένη από χέρι μοναχού:

  -Ω Μοσχόπολις Μοσχόπολις. Πού το κάλλος σου; Πού η μορφή σου ήν περί τον 17ον αιώνα είχες;

  -Έχθιστοι μερόπων (ανθρώπων) προευξένησαν μοι τον όλεθρον.

  (Ιωακείμ Μαρτινιανός, Μητροπολίτης Ξάνθης ‘’Συμβολαί εις την Ιστορίαν της Μοσχοπόλεως’’, Αθήνα 1930, τόμος Α’, σελ. 13)
   

Η Φράσαρη εκδικήθηκε την αντίζηλό της. Οι Αλβανοί όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Πέρασαν στη Θεσσαλία και κατέστρεψαν τα Τρίκαλα και στη συνέχεια διαμέσου της Στερεάς Ελλάδας σκόπευαν να κατευθυνθούν προς την Πελοπόννησο. Από το έρημο τότε Μεσολόγγι πήγαν στο Αιτωλικό,οι κάτοικοι του οποίου παραδόθηκαν με συνθήκη. Ούτε αυτή όμως σεβάστηκαν οι Αλβανοί και έκαψαν τα πάντα. Στη συνέχεια προκάλεσαν καταστροφές στην Παρνασσίδα, τη Φθιώτιδα και τη Λιβαδειά. Ο φημισμένος οπλαρχηγός της Αττικής Μητρομάρας, αρχηγός των λεμπέσηδων, τους αντιμετώπισε στην Κακιά Σκάλα της Μεγαρίδας και εξόντωσε πολλούς απ’ αυτούς. Ωστόσο πολυάριθμο στίφος κατευθύνθηκε στην Κόρινθο. Ο Αλβανός Χατζή Οσμάν, επικεφαλής 8.000 συμπατριωτών του  κατευθύνθηκε προς τη Μεσσηνία. Ο Ιωάννης Μαυρομιχάλης εγκαταλείποντας λίγους Ρώσους συμπολεμιστές του πήγε στο Νησί (Μεσσήνη) με τους Μανιάτες του. Μετά από ηρωικό αγώνα από σπίτι σε σπίτι όλοι οι γενναίοι Μανιάτες σκοτώθηκαν.
 
 (Κ. Σάθας ‘’Τουρκοκρατούμενη Ελλάς’’)
   

Όπως γράφει ο Φραντζής ,6.000 Αλβανοί επιτέθηκαν εναντίον της Βοστίτσας (Αιγίου). Οι κάτοικοι κατέφυγαν στη Μονή των Ταξιαρχών με επικεφαλής τον ηγούμενο Θεοφάνη. Στη δεύτερη έφοδό τους οι Αλβανοί κυρίευσαν τη μονή. Έσφαξαν όλους όσους βρίσκονταν σ’ αυτή, τη λαφυραγώγη-σαν και την πυρπόλησαν. Όπως γράφει ο Πουκεβίλ στο βιβλίο του ‘’Voyage dans la Grece’’ οι Αλβανοί μπήκαν από παντού στον Μοριά, έπνιξαν την Επανάσταση στο αίμα και παρεκτράπηκαν σε βάρβαρες λεηλασίες και απάνθρωπες καταστροφές. Κι όταν δεν έβρισκαν πρόχειρη λεία, συλλάμβαναν τους δύσμοιρους Πελοποννήσιους και τους εξανάγκαζαν σε υπογραφή ομολογιών πληρωτέων σε ορισμένο χρόνο ή τους πουλούσαν σαν σκλάβους. 20.000 Μοραΐτες πουλήθηκαν τότε σε Τούρκους και Αφρικανούς.

 Από το 1770 ως το 1779 η Πελοπόννησος έγινε έρμαιο των πολυάριθμων Αλβανών ληστών. Όμως καθώς έγιναν επικίνδυνοι και για τους ίδιους τους Τούρκους, αντιμετωπίστηκαν και εξοντώθηκαν από τον Χατζή Τζεζαϊρλή που απέκτησε το προσωνύμιο γαζής (νικητής). Με τα κεφάλια 4.000 απ’ αυτούς και συνδετική ύλη άμμο και ασβέστη, κατασκεύασε πυραμίδα. Διέταξε μάλιστα όποιος πείραζε το αποτρόπαιο αυτό κτίσμα να θανατώνεται.

Οι Αλβανοί στην Ελληνική Επανάσταση του 1821

Το 2018, παρουσιάστηκε στην αλβανική τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ, όπου ιστορικοί από τη γει-τονική μας χώρα ισχυρίζονται ότι σχεδόν όλοι οι ήρωες του 1821 ήταν Αλβανοί και πως ουσιαστικά οι Αλβανοί απελευθέρωσαν την Ελλάδα από τον οθωμανικό ζυγό!

Ο ιστορικός Πασκάλ Μίλο ήταν σαφής: “Οι Αλβανοί ήταν οι ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης”.

Στη συνέχεια, ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ, μας ενημερώνει ότι ο Μάρκος Τζαβέλας, ο Κίτσος Τζαβέλας, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Αντώνης Κριεζής, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, ο Καραϊσκάκης και ο Μιαούλης, ήταν Αλβανοί που είχαν έρθει (προφανώς όχι οι ίδιοι, αλλά οι πρόγονοί τους...) στην Ελλάδα πριν από αιώνες! Στο ίδιο ντοκιμαντέρ ένας άλλος Αλβανός ιστορικός, ο Μάθιου Άρεφ ισχυρίζεται ότι: “Μακεδόνες και Αλβανοί ήταν ένας λαός” και συνεπώς ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν κι αυτός Αλβανός!
Αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ, όπως παρουσιάστηκαν στον ANT1, μπορείτε να βρείτε στο YouTube (δείτε π.χ. “Αλβανική” η Επανάσταση του 1821 σύμφωνα με τους Αλβανούς).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιοι από τους ήρωες του 1821, ήταν Αρβανίτες, όχι Αλβανοί, που ζούσαν όμως στον ελλαδικό χώρο για αιώνες και είχαν καθαρά ελληνική εθνική συνείδηση. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό, άγνωστο γεγονός.

Ο Ιωάννης Γκούρας (1791-1826), ήταν ένας γενναίος και ικανός οπλαρχηγός, ο οποίος δυστυχώς στιγματίστηκε από τη δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Γεννήθηκε στο χωριό Γκουρίτσα Παρνασσίδας. Το τοπωνύμιο και κατ’ επέκταση το επώνυμο Γκούρας, σύμφωνα με τον Χαράλαμπο Π. Συμεωνίδη (ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΙΚΩΝΥΜΙΩΝ), είναι αλβανικό.
Gurra<αλβαν. gurre-a, “πηγή νερού που αναβλύζει από βράχο”. Ίσως η αλβανική λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη γούρνα, που είναι μεσαιωνική. [Σημείωση Γ.Β. Πέππα: γκούρα < γούρνα]

Τον Ιούλιο του 1824, ο Ιωάννης Γκούρας, με τη βοήθεια των οπλαρχηγών Ρούκη και Ευμορφόπουλου, συνέτριψε τις δυνάμεις του ικανότατου Ομέρ πασά της Καρύστου στον Μαραθώνα. Σκοτώθηκαν 260 άνδρες του Ομέρ, ο αρχηγός των γενίτσαρων Ιμπραήμ και άλλοι αξιωματικοί, ενώ οι Έλληνες αποκόμισαν πλούσια λάφυρα, όπλα και δύο σημαίες.
Ο Γκούρας, μετά τον θρίαμβό του, σε επιστολή του προς την δημογεροντία των Αθηνών, χαρακτήριζε τη νίκη του ανώτερη σε ηρωισμό και από εκείνη της Γραβιάς του 1821, γιατί “ενίκησα εκεί όπου ενίκησε πάλαι ποτέ και ο Μιλτιάδης”.

Βλέπουμε λοιπόν, ποια ήταν τα πρότυπα των αγωνιστών του 1821, ποιοι ήταν οι ήρωες γι’ αυτούς. Και ο Γκούρας, δεν προκύπτει πως είχε ιδιαίτερη μόρφωση. Παιδί φτωχής και άσημης οικογένειας ήταν, που εντάχθηκε στο σώμα του συγγενή του αρματολού Δημήτριου Πανουργιά σε ηλικία 17 ετών...

Οι Έλληνες αγωνιστές του 1821, βρέθηκαν αντιμέτωποι σχεδόν αποκλειστικά, με Τούρκους και Αλβανούς. Μόνο το εκστρατευτικό σώμα του Δράμαλη, το οποίο απαρτιζόταν κυρίως από Τούρκους-Χαλτούπηδες της Ανατολής και οι δυνάμεις του Ιμπραήμ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αποτελούνταν από Άραβες. Βέβαια, όπως είδαμε στο άρθρο μας για τον Ιμπραήμ,στην απόβασή του στην Κρήτη, συμμετείχαν και Αλβανοί...

Αλβανοί είναι αυτοί που αντιμετωπίζει ο Διάκος στην Αλαμάνα και σε Αλβανό δερβίση, επικεφαλής Αλβανών, μιλά ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο Χάνι της Γραβιάς, πυροβολώντας τον και σκοτώνοντάς τον (Κ.Μ. Μπαρτόλντι, “Ιστορία της Ελλάδος”, τόμος Α’ σελ. 285-288).

Ο Αχμέτ Ντέμος και ο Ελμάζ Μπόνος, Τσάμηδες, μαζί με τον Κεχαγιάμπη εισβάλλλουν στην Πελοπόννησο, λεηλατούν και πυρπολούν την Αιγιαλεία, ανασκολοπίζουν (= παλουκώνουν, “σουβλίζουν”), χωρικούς για παραδειγματισμό και κλείνονται στην Τριπολιτσά. Από τους 12.000 πολιορκημένους στην πόλη, οι 7.000 ήταν Αλβανοί. Όπως είχαμε αναφέρει και στο σχετικό άρθρο μας για την άλωση της Τρίπολης (Τριπολιτσάς), οι περισσότεροι από αυτούς αναχώρησαν από την πόλη με συνθήκη και την εγγύηση του Θ. Κολοκοτρώνη, ο οποίος έδωσε εντολή στον Πλαπούτα και στους Υδραίους Θ. Γκίκα και Π. Μαρκέζη, που γνώριζαν την αλβανική γλώσσα [Σημείωση Γ.Β. Πέππα: τα αρβανίτικα,δηλαδή] να τους συνοδεύσουν με ασφάλεια.

Τη στρατιά του πασά της Σκόδρας Μουσταφά Ρεσίτ Πασά Μπουσάτλι, την αποτελούσαν 8.000 Μιρδίτες, (λαός που ζει στη Βόρεια Αλβανία και μάλιστα το 1921, ίδρυσαν ένα βραχύβιο κράτος που ονομαζόταν Rebulbic of Mirdita, ιδρύθηκε στις 17 Ιουλίου 1921 και διαλύθηκε στις 20 Νοεμ-βρίου 1921). 4.000 Μιρδίτες, με επικεφαλής τον Τζελαλεδίν Μπέη, αναμετρήθηκαν με τους Έλληνες στη μάχη του Κεφαλόβρυσου όπου σκοτώθηκε ο Μάρκος Μπότσαρης.

Ο Κιουταχής, αφού "εξασφάλισε με τα καθιερωμένα δώρα την αλβανική τιμιότητα", όπως γράφει ο Μπαρτόλντι, πέρασε το Μακρυνόρος (όρος της Δ. Στερεάς στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, απ' όπου διέρχεται η Εθνική Οδός Αντιρρίου-Ιωαννίνων και όπου βρισκόταν ως το 1881 τα ελληνοτουρκικά σύνορα), επικεφαλής 20.000 Αλβανών και έφτασε στο Μεσολόγγι το οποίο και πολιόρκησε από την ξηρά.

Στην συμβολή τριών γραφικών κοιλάδων όπου βρίσκεται η Αράχωβα, έγινε η ιδιαίτερα φονική μάχη μεταξύ Ελλήνων, με επικεφαλής τον Γ. Καραϊσκάκη και Αλβανών, με αρχηγούς τους Μουστάμπεη και Κεχαγιάμπεη, που έληξε με ελληνικό θρίαμβο (Νοέμβριος 1826).

Αλβανοί αντιστάθηκαν λυσσαλέα τον Φεβρουάριο του 1827 στον Άγιο Σπυρίδωνα, που δεσπόζει στο λιμάνι του Πειραιά.

Οι Αλβανοί που μετείχαν στις πολιορκίες του Μεσολογγίου ως μισθοφόροι του Ομέρ Βρυώνη και του Κιουταχή, αποκαλούσαν την πόλη “σαράφ”, δηλαδή τράπεζα και πηγή πλουτισμού τους (Κ.Μ. Μπαρτόλντι)

Οι αγωνιστές του 1821 για τη δράση των Αλβανών κατά την Επανάσταση

Ας δούμε τι γράφουν όμως για τους Αλβανούς που πολέμησαν εναντίον των Ελλήνων,οι ίδιοι οι αγωνιστές του 1821 στα απομνημονεύματά τους.

“Ο Μεχμέτ Ρεσίτ Πασάς από του Ιουνίου μέχρι του Αυγούστου 1823 συνήψε πεισματωδεστάτας μάχας περί το Τρίκερι.Δύο επίσημοι Αλβανοί ηγούντο των αλβανοτουρκικών σωμάτων, ο Ισμαήλ Πασιάς Πλιάσας (Πλιάσα Κορυτσάς) και ο Μπανούς Σεβράνης” (Λάμπρος Κουτσονίκας, “Γενική Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”).

“Οι πολιορκηταί του Μεσολογγίου, προειδοποιημένοι όντες, ως ανωτέρω ερρέθη, περί της αφίξεως του επικουρικού σώματος, άμα ως ήκουσαν εις την κορυφήν του όρους τουφεκισμόν, υποπτευθέντες εισβολήν εις τα στρατόπεδα αυτών, ετοποθέτησαν άνωθεν των σκηνωμάτων των και εις τους πρόποδας του όρους επέκεινα των 3.000 Αλβανών υπό τον Μουστάμπεην Κιαφζέζην” (Α. Μίχος, “Απομνημονεύματα”).

“Τον Κεχαγιάμπεην, Μουστάμπεην και όλους τους αξιωματικούς του Κιουταχή και της Αρβανιτιάς [Σημείωση Γ.Β. Πέππα: των αλβανών,δηλαδή] σας κάμω όρκον εις τον Θεόν, όπου ήτον ως 2.500” (Νικ. Δ. Μακρής, “Ιστορία του Μεσολογγίου”)

“Ούτη η μοίρα εσύγκειτο εξ 9.000 στρατεύματος σχεδόν υπό τας διαταγάς του Σουλεϊμάν Πασιά Μπεράτη” (Σπυρομήλιος, “Απομνημονεύματα της Δευτέρας Πολιορκίας του Μεσολογγίου”).

“Αριθμούντες δε οι Λαλαίοι εις χιλίους πεντακοσίους οπλοφόρους πεζούς και εις τετρακοσίους ιππείς” (Κων. Μεταξάς, “Ιστορικά Απομνημονεύματα εκ της Ελληνικής Επαναστάσεως”).

Ο Λάλας, ορεινός οικισμός της Ηλείας, 30 χιλιόμετρα ΒΑ του Πύργου, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την Ελληνική Επανάσταση.Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ήταν εκεί εγκατεστημένοι Αλβανοί, οι οποίοι μετά τα Ορλοφικά (1770), συγκρότησαν ένα ισχυρό ισλαμικό πυρήνα στην Ηλεία. Οι Λαλαίοι, ήταν σκληροί πολεμιστές και είχαν εξελιχθεί σε μάστιγα των ελληνικών πληθυσμών με τις συχνές επιδρομές εναντίον τους,τις λεηλασίες και τις πυρπολήσεις. Στις 29 Μαΐου 1821,σώμα Κεφαλλονιτών και Ζακυνθινών,με επικεφαλής τον Ανδρέα Μεταξά, άρχισε τη συστηματική πολιορκία του Λάλα. Στις 11 Ιουνίου, έφτασε η βοήθεια που είχαν ζητήσει οι Αλβανοί από τους Τούρκους της Πάτρας, με επικεφαλής τον Γιουσούφ,οι οποίοι δυο μέρες αργότερα επιτέθηκαν εναντίον των Ελλήνων. Ακολούθησε σκληρή, ολοήμερη μάχη, αλλά οι ελληνικές γραμμές δεν διασπάστηκαν. Οι Έλληνες, τελικά οχυρώθηκαν στη Δίβρη.Στις 17 Ιουνίου οι Τούρκοι επέστρεψαν στην Πάτρα και τους ακολούθησαν και οι Λαλαίοι με τις οικογένειές τους,οι οποίοι προηγουμένως είχαν πυρπολήσει τα σπίτια τους. Στη συνέχεια,επιβιβάστηκαν σε καράβια με προορισμό την Ανατολή. Η ελληνική αυτή νίκη ήταν από τις σημαντικότερες της πρώτης περιόδου του Αγώνα και απάλλαξε την Επανάσταση από έναν επικίνδυνο εχθρό. (Πηγή: ΕΓΚ/ΔΕΙΑ “ΔΟΜΗ”, Έκδοση 2005).

Ας επανέλθουμε όμως στα Απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821, για τις ελληνοαλβανικές συγκρούσεις στη διάρκεια του Αγώνα.

“Βεβαιώνεται μάλιστα, ότι έπειτα ήλθαν με τον Δράμαλην έως εις την Αλαμάναν ως 8.000 Αλβανοί, από τους οποίους πολλοί έτυχαν να είναι εις την άλωσιν της Τριπολιτσάς και αφού εβεβαιώθησαν ότι τους φέρνει δια να πολεμήσει την Πελοπόννησον έφυγαν όλοι και πήγαν πίσω” (Φωτάκος, “Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως”).

“Ο Ρουμπής και ο Μαραμπούτης με τους εντοπίους, ίνα αποπλύνουν το όνειδος της προτέρας εκεί ήττης των, και επίδειξιν ποιήσωντι της περί το εμπείρως μάχεσθαι φήμης ων, αντεφιλοτιμήθησαν προς τους ανταμιλλωμένους επιδεικτικώς Αλβανούς του Κεχαγιάμπεη...” (Μ. Οικονόμου “Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενίας”).

“Τον Ταΐρ Αμπάζη, έναν αγαπημένον του Αλήπασα, γνωστικόν και πολλά άξιον Τούρκον Αρβανίτη [Σημείωση Γ.Β. Πέππα: αλβανό,δηλαδή],τον είχαν στελμένον οι Τούρκοι, το κόμμα του Αλήπασα, εις το Μεσολόγγι και Βραχώρι (Αγρίνιο), σε όλα αυτά τα μέρη να ιδεί τα τρέχοντα των Ρωμαίγων,αν δουλεύουν δια τον αφέντη τους τον Αλήτιασα,όπως έλεγαν” (Μακρυγιάννης, “Απομνημονεύματα”).

"Εισήλθον εις την Πελοπόννησον δώδεκα χιλιάδες Αλβανοί,οι οποίοι ως βάρβαροι και απάνθρωποι έπραττον τα μύρια κακουργήματα μη γνωρίζοντες άλλον παρά την θέλησίν των" (Αναγνώστης Κοντάκης, "Απομνημονεύματα")

 "Απετελείτο από 5.000 Μωαμεθανούς Γκέγκηδες και 3.000 καθολικούς Μιρδίτες (ο στρατός του Μουσταφά πασά της Σκόδρας) (G. Finlay, "History of the Greek Revolution").

"Με τους Αλβανούς φρουράρχους της Πρεβέζης Σουλεϊμάν Ασλάνην και Κασίμ Συριάνην έρχεται εις συνεννόησιν περί παραδόσεως της πόλεως κατά το 1829 ο Γεώργιος Βαρνακιώτης" (Κάρπος Παπαδόπουλος, "Τα Κατά Γ. Βαρνακιώτην'', σελ. 210).

"Η δύναμις του Ομέρ Βρυώνη εσύγκειτο από Αλβανούς, έχοντας την αυτήν ενδυμασίαν, τον αυτόν οπλισμόν και τα αυτά σχεδόν ήθη και έθιμα με τους Έλληνας..." (Δ. Αινιάν, "Απομνημονεύματα").

"Ο δε Ελμάζ Βέης, αφού προηγουμένως κατεδήωσε (κατέστρεψε εντελώς) την Αργολίδα, εισήλασε και ούτος εν αυτή (Τριπολιτσά) μετά τριών χιλιάδων σκιπεταρών" (F.C.H. Ponqueville, "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως).

"Τρισχίλιοι Γενίτσαροι και Αρναούται επέβαιναν του στόλου του Χοσρέφ Πασιά,ο οποίος επετέθη κατά την 2αν Ιουλίου 1825 και κατέστρεψε τα Ψαρά" (Jurien de la Graviere - "Ιστορία του υπέρ της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων Αγώνος", Αθήνα 1894).

"Τότε (26/9/1826), είδομεν και Αρβανίτικα [Σημείωση Γ.Β. Πέππα: αλβανικά,δηλαδή] τάγματα..." (Νικ. Καρώρης, "Ημερολόγιον Πολιορκίας").

"Οι Αρβανίτες [Σημείωση Γ.Β. Πέππα: οι αλβανοί,δηλαδή] άρχισαν να έχουν ομιλίες με ημάς. Αυτοί ήτον 3.000 και εκείνοι ήταν η δύναμιν της τουρκικής φρουράς" (Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής).

"Περί τας 23 Απριλίου έφθασαν εις την Πιάναν δύο ιππείς απεσταλμένοι δρομαίως από τον Ζαΐμην και Λόντον με γράμματα προς εμέ των 22 του ιδίου και με γράφουν από την μονήν των Ταξιαρχών, ότι ο Κεχαγιάμπεης του Χουρσίτ Πασιά με τους Αλβανούς Αλιόμπεην, Τέμον, Ελμάζμπεην και Βεζήρμπεην Γιάτσην με 3.500 στρατιώτας επιλέκτους ανεχώρησαν από το στρατόπεδον των Ιωαννίνων και διαλθόντες όλην την Ακαρνανίαν και Αιτωλίαν έφθασαν από το Μεσολόγγι εις Ναύπακτον προχτές..." (Κανέλλος Δεληγιάννης, "Απομνημονεύματα").

Τέλος ο Θ. Κολοκοτρώνης, σε επιστολή του προς τους πρόκριτους της Ύδρας έγραφε:
"Και αφού συν Θεώ απαλλαγώμεν των Αρβανιτών [Σημείωση Γ.Β. Πέππα: των αλβανών, δηλαδή] ελπίζομεν εντός ολίγου την καταστροφήν των εγχώριων" (Δ. Κόκκινος, "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως").

Επίλογος

Οι ισχυρισμοί των Αλβανών ότι αυτοί απελευθέρωσαν την Ελλάδα ,είναι φαιδροί και έωλοι. Οι πολλοί Αρβανίτες που πήραν μέρος στην Επανάσταση του 1821, είχαν καθαρά ελληνική εθνική συνείδηση. Οι Αλβανοί, ήταν συχνά η αιχμή του δόρατος των οθωμανικών στρατευμάτων. Δυστυχώς, και μετά τη δημιουργία του αλβανικού κράτους, ως και τις μέρες μας, οι αλβανικές ηγεσίες έχουν καθαρά ανθελληνική στάση. Παρά την τεράστια βοήθεια και στήριξη από την Ελλάδα.
Πρόσφατη είναι η μεγάλη αρωγή της χώρας μας στην Αλβανία, κατά τους φονικούς σεισμούς του περασμένου Νοεμβρίου. Το "ευχαριστώ" του Έντι Ράμα, ήταν μόνο λόγια. Τα έργα του; Η εγκατάσταση 30.000 Πακιστανών δίπλα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στα χωριά της ελληνικής μειονότητας! Αυτοί που θα μείνουν και σε σπίτια που θα επιτάξει το αλβανικό κράτος, προέρχονται από την Τουρκία. Φυσικά, πρόκειται για μια άθλια συνεργασία Ράμα-Ερντογάν, σε βάρος της χώρας μας. Στη δίνη του κορονοϊού, το θέμα αυτό έχει περάσει στα ψιλά.Θα μας απασχολήσει όμως πολύ σύντομα, ίσως και πριν από την ελληνική κυβέρνηση, που μάλλον, παραμένει αδρανής...

Πηγή για το άρθρο, ήταν το βιβλίο του Αλέξανδρου Χ. Μαμμόπουλου, "Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ", ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΘΗΝΑ 1963.

 

Μιχάλης Στούκας  ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 25.3.2020 

https://www.protothema.gr/stories/article/988709/poia-itan-i-sumvoli-ton-alvanon-stin-epanastasi-tou-1821/?fbclid=IwY2xjawGpdUJleHRuA2FlbQIxMQABHYvP3Gu47KicoZQrHfOuwOdOWIWIdav2vehVroFwcE6-nMM-lfpFkq5cmw_aem_q1MNRy-1xOM8xrzttc9F1g

Η διαχρονική συνέχεια των Ελλήνων

 Καθαρό κατά 99,5% το Ελληνικό DNA. Δέν το λέμε εμείς αλλά έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας

Έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράγερ.
Δεν έχει επηρεασθεί από... τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους, παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς.

Evτυπωσιακό! To DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για … καθαρά καυκάσια φυλή (λευκή φυλή)!
Γεγονός που σημαίνει πως η συνεισφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων, άλλων πληθυσμιακών ομάδων, εκτός της λευκής, αποτελεί ελάχιστο ποσοστό, μικρότερο… του 0,5%!
To DNA των Ελλήνων, όπως έδειξε πρόσφατη διεθνής πανεπιστημιακή έρευνα, δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους, -όπως ισχυρίζονται ορισμένοι- ούτε από τους Τούρκους παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς!

Ουσιαστικά έτσι έχουμε τη σύγχρονη επιστημονική απάντηση στις θεωρίες του Φαλμεράγερ. Καταρρίπτεται επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυριζόταν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες, ήταν μαύροι… Ε, δεν υπήρξαν ποτέ μαύροι! Δεν είναι λίγοι όσοι υποστήριξαν και έγραψαν περί «Μαύρης Αθηνάς» (για τη Θεά Αθηνά) και πολλές άλλες θεωρίες χωρίς καμιά επιστημονική υπόσταση. Όλες αυτές οι …ανθελληνικές -θα έλεγε κανείς- θεωρίες καταρρίφθηκαν, όχι μόνον από μία έρευνα, αλλά από επτά διαφορετικές μεγάλες επιστημονικές έρευνες, Ευρωπαίων και Αμερικανών ερευνητών.

Ο καθηγητής του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, και η ερευνητική του ομάδα συμμετέχουν σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα, των οποίων απώτερος στόχος είναι να ιχνηλατηθεί η βιολογική ιστορία των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Ο συντονισμός της συγκεκριμένη έρευνας, η οποία αφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων -και άλλων λαών- έγινε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ, την ερευνητική ομάδα του κ. Τριανταφυλλίδη και το Πανεπιστήμιο της Παβίας της Ιταλίας.

Η ταυτότητα της έρευνας.

Συμμετείχαν, επίσης, άλλα 5 ερευνητικά εργαστήρια διαφόρων χωρών (από τη Βαγδάτη μέχρι τη Μόσχα). Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Γενετική του Ανθρώπου».
Τίτλος της έρευνας «Η προέλευση, διασπορά και διαφοροποίηση των απλοομάδων Ε και J, του χρωμοσώματος Υ: Συμπεράσματα για τη νεολιθική αποίκιση της Ευρώπης και μετέπειτα μεταναστευτικά γεγονότα στην περιοχή της Μεσογείου».
Στην εργασία, χρησιμοποιήθηκαν 44 δείκτες DNA του χρωμοσώματος Υ και προσδιορίστηκε η γενεοτυπική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ σε 2.400 άνδρες από 29 διαφορετικούς πληθυσμούς (από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Μικρά Ασία, την Αφρική και την Κίνα). Από την Ελλάδα αναλύθηκε η γενετική σύσταση 143 ανδρών. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη διερεύνηση των απλοομάδων Ε και J του χρωμοσώματος Υ.

Μεταδώσαμε το γενετικό μας κώδικα και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στην έρευνα δεν αποκαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Ελλάδα για 400 χρόνια και όλοι θα περίμεναν πως θα υπήρχε κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών.
Κι, όμως, δεν έχει επηρεασθεί ούτε στο ελάχιστο.
«Με 400 χρόνια σκλαβιάς περιμέναμε πως θα υπήρχε κάποια μογγολική υπογραφή. Δεν διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο και δεν μιλάω μόνο για μία μελέτη, μιλάω για αποτελέσματα άλλων 7 μελετών, διαφόρων ερευνητών που βγάζουν αυτό το αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, σε 925 δείγματα Ελλήνων ανδρών, δείχνουν ότι μόνον κατά 0,4% οι Έλληνες δεν είναι Καυκάσιοι.

Δεν αλλάζει αυτό με τίποτε. Οι Έλληνες είναι καυκάσια φυλή». Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για τους Ισπανούς. Η κατάληψη της Ισπανίας από τους Άραβες τεκμηριώνεται στην έρευνα, εφόσον οι Άραβες άφησαν την «υπογραφή» τους και το DNA τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σε σημαντικό ποσοστό οι σημερινοί κάτοικοι της Ισπανίας έχουν αραβική προέλευση. Η μελέτη κατέρριψε επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυρίζονταν ορισμένοι, πως οι Έλληνες, την εποχή του μεγάλου πολιτισμού, τον 4ο και 5ο π.Χ. αιώνα, ήταν μαύροι. Όλες οι μελέτες τεκμηριώνουν τη γενετική συνέχεια του ελληνικού πληθυσμού» είναι η επισήμανση του καθηγητή, ο οποίος αναφέρει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό:
«Σε μεγάλο ποσοστό, οι Έλληνες μεταδώσαμε το DNA και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το DNA των Ελλήνων, “μοιάζει” πιο πολύ με αυτό των Ιταλών πρώτα, μετά με των Γάλλων, στη συνέχεια με των Ισπανών και τελευταία με των Τούρκων.
Τα στοιχεία της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως: Τεστ πατρότητας, εγκληματικές υποθέσεις και, κυρίως, χρησιμοποιούνται για να βρεθεί η προδιάθεση των ατόμων για διάφορες ασθένειες».

Η υπογραφή των Ελλήνων αποκαλύπτεται στη Νότια Ιταλία.

Ο Κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρεται στην έρευνα και στα κύρια συμπεράσματα της:

«Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι το εξής: Από τη Νότια Βαλκανική, δηλαδή, από τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας ξεκίνησε η μετακίνηση των εποίκων, ακολουθώντας την κοιλάδα του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη και έφτασαν στις βόρειες περιοχές. Οι Έλληνες δηλαδή, ξεκίνησαν και πήγαν στην Ευρώπη από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές και μετέφεραν με τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη».
Στο σημείο αυτό, ο καθηγητής καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι έχουμε επηρεασθεί -γενετικά- από τους Σλάβους: «Όπως γνωρίζουμε σε διάφορες περιόδους έχουν έρθει Σλάβοι στην Ελλάδα. To DNA των Ελλήνων δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτό των Σλάβων. Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η ομάδα, που χαρακτηρίζει τους Σλάβους, έχει μία συχνότητα 50% σε αυτούς και μια συχνότητα 10% στους Έλληνες, όση είναι και στην Εγγύς Ανατολή. Γεγονός που σημαίνει ότι οι επιμειξίες ανάμεσα στους Σλάβους και τους Έλληνες πρέπει να έγιναν σε τόσο μικρή συχνότητα, ούτως ώστε να μη διαπιστώνονται σήμερα με τις μεθοδολογίες DNA.

Σημαντικό στοιχείο με μεγάλη σημασία είναι το εξής:
Η σύγκριση του DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με εκείνο των κατοίκων της Νότιας Ιταλίας δείχνει ότι οι κάτοικοι της Ιταλίας, -Απουλία, Καλαβρία- σε ποσοστό περίπου 20%, έχουν το ίδιο DNA με τους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές αυτές αποικίστηκαν σε ιστορικούς χρόνους από Έλληνες, π.χ. Πελοποννήσιους.

Στην εργασία ελέγχθηκε η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων αποίκων σε σχέση με τους πιθανούς νεολιθικούς κατοίκους της εποχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το χρωμόσωμα Υ, σε ποσοστό τουλάχιστον 7% των ανδρών της Καλαβρίας και 22% της Απουλίας, προέρχεται από Έλληνες.

Για άλλη μία φορά τεκμηριώνεται ότι η Μεγάλη Ελλάδα αποτελείτο κυρίως, από ελληνικούς πληθυσμούς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αποτύπωμα, η υπογραφή αυτών των Ελλήνων, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται ύστερα από 2.500 χρόνια μετά, πάλι, στους κατοίκους της Νότιας Ιταλίας».

Πηγή: http://koinos--nous.blogspot.com/2013/10/995-dna.html?fbclid=IwY2xjawGhfiJleHRuA2FlbQIxMQABHdGQVWDxefj3jOpTlfSR-KiqRndJcmX3aDv4hJPInMpzPEVT02AlMsaF8Q_aem_G2V6h8nSmv34zvuuUeCFZQ#.UmQnG5FHae8

Οι ψευτο-"αρβανίτες" της Piana degli Albanesi

 

Οι ψευτο-"αρβανίτες" της Piana degli Albanesi

Είναι γνωστό ότι,παλιότερα,αρβανίτες απ΄ τον Μοριά μετοίκησαν στη ν. Ιταλία.Δεν γνωρίζω την τύχη τους σήμερα.Η απουσία τωρινών στοιχείων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχουν από καιρό αφομοιωθεί στην ιταλική κοινωνία ή ενσωματώθηκαν με αλβανούς παλαιούς μέτοικους στην ίδια περιοχή.

Στην περιοχή Piana degli Albanesi της Σικελίας υπάρχουν 7.000 ομιλητές της αλβανικής διαλέκτου Piana Arbresh (ή Arberesh) που κατοικούν 5 χωριά. Διατηρούν την αλβανική τους διάλεκτο 500 χρόνια, όσο δηλαδή κατοικούν εκεί. Οι αλβανόφωνοι αυτοί διατήρησαν τη γλώσσα τους λόγω των ενδογαμιών και της διατήρησης της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας. Η οικονομική τους ευμάρεια ενίσχυσε την πίστη τους στη φάρα και απαξίωναν τη δημιουργία δεσμών με τους ιταλόφωνους Σικελούς.

Διατήρησαν επί αιώνες τη γλώσσα τους σε ένα δίγλωσσο περιβάλλον και η ιταλική κυβέρνηση το 2001 ενίσχυσε περισσότερο το status της γλώσσας με νόμο που επέτρεπε στους Arberesh να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα τους στην εκπαίδευση.

Η κίνηση της ιταλικής κυβέρνησης έγινε δεκτή με ευχαρίστηση από τους Arberesh, αλλά υπήρξαν ορισμένα αντικειμενικά εμπόδια στην υλοποίηση της αλβανόφωνης εκπαίδευσης:

1) Η διάλεκτος Piana Arbresh δεν είναι κωδικοποιημένη (standardised) και πρέπει να προηγηθεί η καταγραφή του λεξικού, της μορφολογίας και η απόδοσή της στο γραπτό λόγο.

2) Οι Arberesh είναι χωρισμένοι σε 2 ομάδες. Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται στην διάλεκτο των 7.000 κατοίκων της Piana Arbresh και αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά τους πρέπει να μάθουν την επίσημη αλβανική ώστε να γνωρίζουν μία ήδη κωδικοποιημένη γλώσσα η οποία είναι επιπλέον επίσημη για 6 εκ. Αλβανούς και θα δώσει στα παιδιά τους επαφή με ένα πολιτισμικό πλαίσιο ευρύτερο από αυτό που αντιπροσωπεύει η μικρή τους διάλεκτος.

Έχει σημειωθεί πρόοδος στην καταγραφή της Arbresh και στην παραγωγή κειμένων για σχολική χρήση, αλλά αρκετοί έχουν προβάλλει αντιρρήσεις ισχυριζόμενοι ότι οι Arberesh που συνεργάζονται για την κωδικοποίηση της διαλέκτου τείνουν - ως πιο μορφωμένοι - να καταγράψουν τη δική τους εκδοχή της Arbresh. Αποτέλεσμα ήταν η απομάκρυνση ορισμένων οικογενειών από την προσπάθεια, μία απομάκρυνση που τους φέρνει αντιμέτωπους με ένα ακόμα πιο σοβαρό πρόβλημα:

Η εισροή χιλιάδων Αλβανών μεταναστών στην Ιταλία ειδικά μετά τον ξεσηκωμό του 1997 εισήγαγε στην ιταλική κοινωνία την εικόνα του φτωχού Αλβανού που κάνει τις πιο βαριές και κοινωνικά απαξιωμένες εργασίες. Πολλοί Arbresh άρχισαν να αποστασιοποιούνται από τη γλώσσα τους επειδή δεν ήθελαν να ταυτίζονται με τους Αλβανούς.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στη ν. Ιταλία δεν υπάρχουν σήμερα Έλληνες Αρβανίτες.Όσοι το υποστηρίζουν,αρθρογραφούν σχετικά κι εκδίδουν δίσκους με δήθεν αρβανίτικα δημοτικά της ν. Ιταλίας λειτουργούν ιδιοτελώς και συνεργούν σε βρώμικα ανθελληνικά σχέδια.

Η εκκλησιαστική πολιτική του Ενβέρ Χότζα και των επιγόνων του (2012)

 Για να γνωρίσουμε (κάπως) τον ανθελληνισμό/αντιχριστιανισμό των αλβανών επί κομμουνισμού και κατόπιν.
Κατεβάστε την εργασία πατώντας εδώ

Αλβανικοί μύθοι και ιστορική πραγματικότητα

 Οι Αλβανοί και η καταγωγή τους: (Αλβανικοί) μύθοι και ιστορική πραγματικότητα

Η αλβανική εθνική αφύπνιση - Η ίδρυση του αλβανικού κράτους - Οι αλβανικές θεωρίες για την καταγωγή τους από τους αρχαίους Ιλλυριούς

Η αλβανική εθνική αφύπνιση, γνωστότερη ως "Αλβανική Εθνική Αναγέννηση" (rilindja), ξεκίνησε τις δεκαετίες του 1830 και του 1840. Τουλάχιστον στο ξεκίνημά του, το αλβανικό εθνικό κίνημα, ήταν παρόμοιο με τα άλλα εθνικά κινήματα της ευρύτερης περιοχής. Ξεκίνησε από μια μικρή ελίτ διανοούμενων που ζούσαν, κυρίως, σε μεγάλες πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας αλλά και την Ευρώπη.

Αυτοί άντλησαν τις ιδέες και τα οράματά τους, κυρίως από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό.
Ο 19ος αιώνας, βρήκε τους Αλβανούς, ως έναν από τους πλέον καθυστερημένους και απομονωμένους λαούς της Ευρώπης. Ήταν αποκομμένοι και χωρίς επαφές με τον υπόλοιπο κόσμο. Υπήρχε υποτυπώδες οδικό δίκτυο (μουλαρόδρομοι θα λέγαμε καλύτερα) και πλήρης αναρχία, ως τις αρχές του 20ου αιώνα, όπως γράφει ο Αλβανός ποιητής Ασντρένι που ζούσε στο Βουκουρέστι και χρειάστηκε δύο μέρες για να μεταβεί από το Δυρράχιο στα Τίρανα, που απέχουν περίπου 40 χιλιόμετρα!

Άλλο βασικό πρόβλημα της Αλβανίας, ήταν η έλλειψη ενός μεγάλου διοικητικού, οικονομικού και πολιτιστικού κέντρου. Υπήρχε μεγάλος αριθμός περιφερειακών κέντρων τα οποία είχαν διαμάχες μεταξύ τους και αποτελούσαν έτσι, παράγοντες διχόνοιας.

Από την άλλη πλευρά, οι Οθωμανοί, ιδίως μετά τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774), που υπογράφτηκε έπειτα από την συντριπτική τους ήττα από τους Ρώσους και σήμανε την αρχή του εδαφικού κατακερματισμού της αυτοκρατορίας, υιοθέτησαν απέναντι στους Αλβανούς μια πολιτική υποκίνησης εσωτερικών τοπικών και θρησκευτικών διαιρέσεων και διαφορών. Θεωρούσαν τους Αλβανούς απλώς ως "Τούρκους" ή «Ορθόδοξους», κάτι που αποτέλεσε ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια που συνάντησαν οι Αλβανοί στη δημιουργία της εθνικής τους ταυτότητας.

Παράλληλα, μεγάλο πρόβλημα αντιμετώπιζαν οι Αλβανοί και στην εκπαίδευση. Ως τα τέλη του 19ου αιώνα, σε ολόκληρη την Αλβανία υπήρχαν μόνο 2 αλβανικά σχολεία, ενώ τα ελληνικά και τα τουρκικά, έφταναν τα 5.000. Το αλβανικό αλφάβητο καθιερώθηκε μόλις το 1908! Λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ολόκληρη περιοχή της Miredita, μόνο τρεις (!) άνθρωποι μπορούσαν να γράφουν και να διαβάζουν σε συνολικό πληθυσμό 18.000. Ο Σέρβος, πρώην πρωθυπουργός, Vladan Georgevitch στο βιβλίο του "Les Albanais et les Grandes Puissances", που κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1913 και μεταφράστηκε και στα γερμανικά, προσπαθούσε να πείσει τους αναγνώστες του, ότι οι Αλβανοί ήταν τόσο υποανάπτυκτοι, που εξακολουθούσαν να έχουν ουρές!

Αλλά και ο Ιταλός E. Guicciardini, στο βιβλίο  του "Impressioni d' Albania. Nuova Antologia" εξηγεί ότι: "Η Τουρκία συμπεριφέρεται στους Αλβανούς Μουσουλμάνους χειρότερα από τους Χριστιανούς, εξαιτίας του φόβου που έχει ότι η ενότητα του Ισλάμ θα δοκιμαστεί αν δημιουργηθεί εθνική συνείδηση σε ένα μέρος του μουσουλμανικού κόσμου, προβάλλοντας τη θρησκευτική αλληλεγγύη.Στην Αλβανία, αυτή η αποτρεπτική πολιτική εκτείνεται επίσης και στον χριστιανικό πληθυσμό (η μόνη περίπτωση), καθώς οι Τούρκοι φοβούνται ότι θα έχουν αρνητική επιρροή επάνω στους Αλβανούς μουσουλμάνους"Οι θεωρητικοί του αλβανικού εθνικού κινήματος
Ο Naum Vedilarxhi (1767 – 1846), ήταν ο πρώτος ιδεολόγος του αλβανικού εθνικού κινήματος. Συνέκρινε την κατάσταση των Αλβανών, με εκείνη της προνύμφης που μια μέρα θα γίνει πεταλούδα.
Ο Πάσχο Βάσα ήταν πατριώτης, πολιτικός και μυθιστοριογράφος από τη Σκόδρα. Στο ποίημα του "O moj Shqypni" ("Ω φτωχή μου Αλβανία"), γράφει:
"Αφυπνισθείτε Αλβανοί, ξυπνήστε από το βαθύ ύπνο σας. Ας ορκιστούμε όλοι μας, σαν αδέλφια, να μην νοιαζόμαστε για εκκλησίες και τζαμιά. Η πίστη των Αλβανών είναι ο Αλβανισμός!"
Ο Naim Frasheri (1846 – 1900), ήταν Αλβανός εθνικιστής, μουσουλμάνος (Μπεκτασής), σημαντικός ρομαντικός ποιητής και σημαίνουν στέλεχος της "Αλβανικής Αναγέννησης". Ο Fan Noli (Theofan Stilian Noli), (1882 – 1965), ήταν Αλβανός εθνικιστής, συγγραφέας, λόγιος, διπλωμάτης, πολιτικός και ιερωμένος, ιδρυτής της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και πρωθυπουργός της Αλβανίας το 1924.


Τέλος, ο Gjergi Fishta (1871 – 1940), ήταν Αλβανός εθνικιστής, Φραγκισκανός μοναχός, ποιητής και μεταφραστής.

Το Συνέδριο του Βερολίνου - Η Λέγκα του Πρίζρεν

Μετά τη Συνθήκη Ειρήνης του Αγίου Στεφάνου και τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε, συγκλήθηκε το Συνέδριο του Βερολίνου (1878) με σκοπό ένα πιο ορθολογικό διαχωρισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ανάμεσα στις άλλες αποφάσεις του Συνεδρίου, αποφασίστηκε  το μοίρασμα επαρχιών που κατοικούνταν από Αλβανούς σε άμεσους γείτονες. Το Συνέδριο δεν αναγνώριζε καν ότι υπήρχε "Αλβανικό Ζήτημα" και ο Γερμανός καγκελάριος Μπίσμαρκ, έστειλε ένα άλλο, πολύ πιο ανησυχητικό σήμα, λέγοντας ότι η "Αλβανία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια γεωγραφική έκφραση". Δύο Αλβανοί Εθνικιστές ηγέτες ο Abdyl Frasheri και ο Υani Vreto που πήγαν στο Συνέδριο, δεν κατάφεραν να συναντήσουν κανένα σημαντικό πρόσωπο.
Αυτή η αποτυχημένη προσπάθεια, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της Λέγκας του Πρίζρεν, μίας πολιτικο -στρατιωτικής οργάνωσης, που σήμανε ουσιαστικά τη μετάβαση του "ρομαντικού" εθνικού κινήματος, σε ένα πραγματικά εθνικό κίνημα με εθνική αλβανική ιδεολογία.
Παρά την στρατιωτική ήττα της Λέγκας από τους Οθωμανούς, η ίδρυσή της αποτελεί μια ιστορική καμπή στην ιστορία των Αλβανών.

Η αυστριακή και ιταλική διείσδυση στην Αλβανία – Η ίδρυση του αλβανικού κράτουςΠάγιος στόχος της Ρωσίας κατά τον 19ο αιώνα, όπως έχουμε δει και σε άλλα άρθρα, ήταν η κάθοδος της στο Αιγαίο. Από την άλλη πλευρά, η Αυστροουγγαρία είχε εδαφικές βλέψεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και άλλες βορειοδυτικές περιοχές των Βαλκανίων. Η δε Ιταλία, δεν μπορούσε να δεχτεί μια μεγάλη Ελλάδα και θεωρούσε την Αλβανία, περίπου ως προτεκτοράτο της. Με την ίδρυση σχολείων, τη συνδρομή του Βατικανού αλλά και με πολιτιστικές παρεμβάσεις, οι Ιταλοί είχαν πετύχει να διεισδύσουν στην Αλβανία.
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, Ιταλία και Αυστροουγγαρία έκαναν τα πάντα για να δημιουργήσουν αλβανικό κράτος, σε βάρος της Σερβίας στον βορρά και της Ελλάδας στο νότο.
Παρά την καθυστέρηση στην κατάληψη των Ιωαννίνων, οι ελληνικές δυνάμεις στη συνέχεια, κατέλαβαν την Κορυτσά, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο και το Τεπελένι, ενώ Σέρβοι και Μαυροβούνιοι προέλαυναν προς το Δυρράχιο (οι πρώτοι) και τη Σκόδρα, την οποία και κατέλαβαν (οι δεύτεροι).
Παράλληλα, ελληνικές δυνάμεις ξεκίνησαν από την Πρέβεζα για την Αυλώνα. Οι Ιταλοί που το πληροφορήθηκαν, υποκίνησαν τους Αλβανούς να ανακηρύξουν ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Αυλώνα(26/11/1912). Αρχηγός της κίνησης αυτής, ήταν ο Τούρκος Ισμαήλ Κεμάλ, ο οποίος "αυτοχρίστηκε" Αλβανός και ζήτησε από τις Μεγάλες Δυνάμεις, να αποτρέψουν την κατάληψη από τις ελληνικές δυνάμεις της Αυλώνας, κάτι που πέτυχε.
Ασφυκτικές πιέσεις ασκήθηκαν προς τους Σέρβους να οπισθοχωρήσουν, αλλά και τους Μαυροβούνιους, να εγκαταλείψουν τη Σκόδρα.
Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, στις 17/5/1913 και το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, στις 17/12/1913, καθορίστηκαν τα σύνορα του νέου αλβανικού κράτους, παρά τις διαμαρτυρίες και τις προσπάθειες της ελληνικής πλευράς, που έβλεπε ένα μεγάλο κομμάτι της Βόρειου Ηπείρου να προσαρτάται στην Αλβανία.

Οι Αλβανοί και η Ιλλυρία

Το όνομα "Αλβανία", παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα μέσα του 11ου αιώνα στην "Ιστορία" του Μιχαήλ Ατταλειάτη. Στην ίδια "Ιστορία", υπάρχει και η λέξη "Αρβανίτης". Στον Γ. Ακροπολίτη, οι τίτλοι αυτοί πολλαπλασιάζονται, παρουσιάζονται σαν "Άλβανον" και "Αλβανίτης", ενώ στον Εφραίμ (1313), βρίσκουμε τις λέξεις "Αλβανούς" και "Άλβανον".
Η λέξη «Αρβανίτης» εμφανίζεται και στην «Αλεξιάδα», της Άννας Κομνηνής.
Ο Peter Lock, στο έργο του «Οι Φράγκοι στο Αιγαίο, 1204-1500», γράφει ότι η πρώτη αναφορά σε οργανωμένες επιθέσεις Αλβανών στην Ελλάδα, υπάρχει σε βενετικά αρχεία.
Συγκεκριμένα, η πρώτη μαζική επίθεση, έγινε στον Πτελεό της  Θεσσαλίας το 1350.
Τον 17ο – 18ο αιώνα, οι Σκιπετάρ, όπως αποκαλούνταν οι ίδιοι ως τότε, άλλαξαν το όνομα τους σε «Αλβανοί».
Οι δύο, σκοτεινοί αυτοί αιώνες, της αλβανικής ιστορίας, ο 17ος και ο 18ος , είναι επίσης συνδεδεμένοι με τον προσηλυτισμό της πλειονότητας των Αλβανών στο Ισλάμ.
Αρχικά, η αλβανική ελίτ, υποστήριξε ότι ήταν απόγονοι των Πελασγών! Στη συνέχεια όμως, οι Πελασγοί αντικαταστάθηκαν από τους Ιλλυριούς. Ειδικά μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν πολλοί Αλβανοί διανοούμενοι βρέθηκαν στις Η.Π.Α., η προπαγάνδα τους, άγγιξε τα όρια της γελοιότητας.
O Fan Noli, έγραφε το 1916: "Οι Αλβανοί είναι οι μόνοι νόμιμοι κάτοικοι της Αλβανίας. Κατέχουν αυτή τη χώρα προ αμνημονεύτων χρόνων πολύ πριν τους Έλληνες και τους Σλάβους που ήρθαν στη Βαλκανική Χερσόνησο" .
Ο Kristo Dako, έγραφε: "(Οι Αλβανοί), είναι οι απόγονοι των αρχικών κατόχων του εδάφους" (1917)
Τον Σεπτέμβριο του 1918, στην αμερικανική εφημερίδα "New York Evening Sun", δημοσιεύεται ένα άρθρο με τίτλο "Οι αρχαίοι Ιλλυριοί στην Αντάντ: Μετά 2.000 χρόνια μοναχικού αγώνα οι Αλβανοί ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους στρατιώτες της δημοκρατίας – Το λυκόφως ενός γλαφυρού λαού" (όλα αυτά είναι οι Αλβανοί, όπως καταλαβαίνετε…)
Οι Fan Noli, Faik Konitsa, Kostadin Cekrezi και Kristo Dako, που βρέθηκαν στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παρουσίαση της Αλβανίας στον υπόλοιπο κόσμο.
Το 1919, ο Cekrezi, έγραφε ότι "σήμερα είναι γενικώς αναγνωρισμένο (σημ: από ποιους;) ότι οι Αλβανοί είναι η πιο αρχαία φυλή στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Όλες οι ενδείξεις (σημ: ποιες είναι αυτές;), τονίζουν το γεγονός ότι είναι απόγονοι των πρώτων ινδοευρωπαίων μεταναστών που εμφανίστηκαν στους ιστορικούς χρόνους από τους συγγενείς Ιλλυριούς, Μακεδόνες και Ηπειρώτες".
Παράλληλα, η αλβανική προπαγάνδα, διατυμπανίζει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Πύρρος ήταν Αλβανοί, η Θέτις (μητέρα του Αχιλλέα), πήρε το όνομά της από το det (θάλασσα), η θεά Ήρα από το ere (άνεμος), ο Δευκαλίων από το dhe Ka lene (αυτός που άφησε τη Γη), ενώ ο Cekrezi πάλι, αναφέρεται στον "Αλβανό Δία (!), του οποίου η ανάμνηση επιβιώνει ακόμα και σήμερα με την ονομασία του θεού ως Zot από τους σύγχρονους Αλβανούς"…
Μια πρώτη απάντηση στις αλβανικές θεωρίες
Ένας από τους πρώτους που αμφισβήτησαν την καταγωγή των Αλβανών από τους αρχαίους Ιλλυριούς της Βαλκανικής, ήταν ο Νικόλαος Νικοκλής, στο έργο του "Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπετάρ", που έγραψε στη Γερμανία το 1855. Ο Νικοκλής, θεωρούσε ότι οι Αλβανοί κατάγονται από την περιοχή του Καυκάσου.
Στον εκτενή πρόλογό του, στο βιβλίο της Μαρίας Μιχαήλ – Δέδε, "Οι Έλληνες Αρβανίτες", ο Αχιλλέας Γ. Λαζάρου, αναφέρεται σε μια σειρά επιστημόνων οι οποίοι αρνούνται την εντοπιότητα των Αλβανών στο έδαφος της σημερινής Αλβανίας. Αυτοί είναι μεταξύ άλλων, ο Ρουμάνος Th. Capidan, οι επίσης Ρουμάνοι Al. Rosetti και Radu Vulpe, ο Βούλγαρος Vl. Georgiev  κ.α.
Στο θέμα αυτό, με τις αντίθετες απόψεις από αυτές των Αλβανών, θα επανέλθουμε σύντομα. Κλείνουμε αυτό το κεφάλαιο με, ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γάλλου διπλωμάτη Ρενέ Πιο (1883-1951), με τίτλο ‘’Η Δυστυχισμένη Ήπειρος’’:
‘’Η Ευρώπη πρόκειται να επιτρέψει τη διάπραξη ενός εγκλήματος και η τύχη των μερών της Β. Ηπείρου θα είχε ήδη κανονιστεί. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, υποκλινόμενα προ των ιταλικών ορέξεων θα έχουν παραχωρήσει εις το υποθετικόν  βασίλειον  της Αλβανίας εδάφη κατοικημένα από Έλληνες πατριώτες, παραδίδουσι αυτούς εις την τυραννίαν των Αλβανών. Η Ιταλία ζητούσα να κάμει την Αλβανίαν όσο δυνατόν μεγάλην, προς μόνον σκοπόν να την μοιραστεί αργότερον με την Αυστροουγγαρίαν, νομίζοντας ότι η συνένοχος της θα την αφήσει να εγκατασταθεί εις τον Αυλώνα και να τον κάμει πρωτεύουσα της Ιταλικής αποικίας εις Αλβανίαν’’.

Έλληνες και Αλβανοί τον 19ο αιώνα - Προσπάθειες προσέγγισης

Τον Απρίλιο του 1847, ξεσηκώθηκαν οι εξισλαμισμένοι Έλληνες μουσουλμάνοι της περιοχής της Αυλώνας, ενάντια στον σουλτάνο, αφού ήρθαν σ’ επαφή με τον τότε πρωθυπουργό  της χώρας μας, Ιωάννη Κωλέττη. Αρχηγός του κινήματος, ήταν ο καταγόμενος από το Κούτσι της Αυλώνας Ζεϊνέλ (μπέης) Γκιώνη Λέκα, ο οποίος είχε προσωπική φιλία με τον Κωλέττη, από τον οποίο και επηρεάστηκε στις παράτολμες ενέργειές του.
Αρχικά, το κίνημα είχε πολλές επιτυχίες και εξαπλώθηκε από το Μπεράτι μέχρι την Κόνιτσα και τη Θεσπρωτία. Τελικά, οι Τούρκοι μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, συγκέντρωσαν ισχυρές δυνάμεις από τα Γιάννενα και το Μοναστήρι και συνέτριψαν τους επαναστάτες. Το κίνημα, είχε διάρκεια 5 μήνες (Απρίλιος- Αύγουστος 1847). Ο Γκιώνη Λέκα, κρύφτηκε μερικούς μήνες και αφού είδε ότι δεν υπήρχε σωτηρία, παραδόθηκε τον Οκτώβριο του 1848. Στις 15 Αυγούστου 1847, στο χωριό Κουρλέσι της Αυλώνας, 47 μπέηδες και άρχοντες της περιοχής, συνέταξαν ένα έγγραφο το οποίο έστειλαν στο Κωλέττη, με τον σύνδεσμο τους Στέφανο Τσάλη , από το Κηπαριό της Χειμάρρας. Σ’ αυτό, οι μουσουλμάνοι της περιοχής, δηλώνουν ότι είναι απόγονοι Ελλήνων και ζητούν βοήθεια της μητέρας Ελλάδας! Ουσιαστικά δηλαδή, την ένωση με τη χώρα μας.
Ο θάνατος του Κωλέττη (31 Αυγούστου 1847), έδωσε τέλος σε οποιαδήποτε σκέψη για περαιτέρω κινήσεις, ενώ ήταν καθοριστικός και για την αποτυχία του κινήματος του Γκιώνη Λέκκα . Μια δεύτερη προσπάθεια, φαίνεται ότι έγινε αργότερα, στα χρόνια του Γεώργιου Α’! Καθώς στη χώρα μας υπήρχε η άποψη ότι η Αλβανία δεν μπορεί ν’  αποτελέσει ξεχωριστό κράτος, έγιναν προσπάθειες δημιουργίας δυαδικού βασιλείου, με ηγεμόνα τον Γεώργιο Α! Ο Leonidas Embirikos στο ‘’Histoire de la Langue albanaiseen Grece de la Greation de l’ Etact Hellenidue Jusdn’ a nos Jours’’(2002), δημοσιεύει δυο σχέδια συντάγματος του σχεδιαζόμενου ελληνοαλβανικού κράτους.
Η προοπτική δημιουργίας ενιαίου ελληνοαλβανικού κράτους, υποχωρεί μετά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα και παύει μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και την ίδρυση της Αλβανίας .

Πηγές: ‘’ΒΑΛΚΑΝΙΑ 1913- 2011- Εκατό Χρόνια θύελλες και Χίμαιρες ‘’, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ , Θεσσαλονίκη, 2012
ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ‘’ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, Η συνεχιζόμενη ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ.
Μαρία Μιχαήλ-Δέδε, ‘’Οι Ελληνες Αρβανίτες ‘’, Εκδόσεις Δωδώνη 1977
Stephanie Schwander- Sierers, Bernd J.Fischer (επιμέλεια),’’Αλβανικές Ταυτότητες , Μύθος και Ιστορία’’, Εκδόσεις Παπαζήση 2012
Νικόλαος Νικοκλής, ‘’Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπιτάρ ‘’, Α’ έκδοση 1855, Επανέκδοση Αναστατικές Εκδόσεις Διονυσίου Νότη Καραβία Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, ‘’Ιστορία του Βόρειου Ελληνισμού – Ήπειρος’’ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ 1992

Πηγή: https://www.protothema.gr/stories/article/760027/oi-alvanoi-kai-i-katagogi-tous-alvanikoi-muthoi-kai-istoriki-pragmatikotita/?fbclid=IwY2xjawFswnhleHRuA2FlbQIxMQABHden43U00TBCaVUaouA66oCNe7rvoq1qkk15AHmNUGbObeDu2T_bk77mLQ_aem_pqdQRBJIup5XuV7_no4_jQ#.YFzrIsq0lg0.facebook