Αλβανικοί μύθοι και ιστορική πραγματικότητα

 Οι Αλβανοί και η καταγωγή τους: (Αλβανικοί) μύθοι και ιστορική πραγματικότητα

Η αλβανική εθνική αφύπνιση - Η ίδρυση του αλβανικού κράτους - Οι αλβανικές θεωρίες για την καταγωγή τους από τους αρχαίους Ιλλυριούς

Η αλβανική εθνική αφύπνιση, γνωστότερη ως "Αλβανική Εθνική Αναγέννηση" (rilindja), ξεκίνησε τις δεκαετίες του 1830 και του 1840. Τουλάχιστον στο ξεκίνημά του, το αλβανικό εθνικό κίνημα, ήταν παρόμοιο με τα άλλα εθνικά κινήματα της ευρύτερης περιοχής. Ξεκίνησε από μια μικρή ελίτ διανοούμενων που ζούσαν, κυρίως, σε μεγάλες πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας αλλά και την Ευρώπη.

Αυτοί άντλησαν τις ιδέες και τα οράματά τους, κυρίως από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό.
Ο 19ος αιώνας, βρήκε τους Αλβανούς, ως έναν από τους πλέον καθυστερημένους και απομονωμένους λαούς της Ευρώπης. Ήταν αποκομμένοι και χωρίς επαφές με τον υπόλοιπο κόσμο. Υπήρχε υποτυπώδες οδικό δίκτυο (μουλαρόδρομοι θα λέγαμε καλύτερα) και πλήρης αναρχία, ως τις αρχές του 20ου αιώνα, όπως γράφει ο Αλβανός ποιητής Ασντρένι που ζούσε στο Βουκουρέστι και χρειάστηκε δύο μέρες για να μεταβεί από το Δυρράχιο στα Τίρανα, που απέχουν περίπου 40 χιλιόμετρα!

Άλλο βασικό πρόβλημα της Αλβανίας, ήταν η έλλειψη ενός μεγάλου διοικητικού, οικονομικού και πολιτιστικού κέντρου. Υπήρχε μεγάλος αριθμός περιφερειακών κέντρων τα οποία είχαν διαμάχες μεταξύ τους και αποτελούσαν έτσι, παράγοντες διχόνοιας.

Από την άλλη πλευρά, οι Οθωμανοί, ιδίως μετά τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774), που υπογράφτηκε έπειτα από την συντριπτική τους ήττα από τους Ρώσους και σήμανε την αρχή του εδαφικού κατακερματισμού της αυτοκρατορίας, υιοθέτησαν απέναντι στους Αλβανούς μια πολιτική υποκίνησης εσωτερικών τοπικών και θρησκευτικών διαιρέσεων και διαφορών. Θεωρούσαν τους Αλβανούς απλώς ως "Τούρκους" ή «Ορθόδοξους», κάτι που αποτέλεσε ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια που συνάντησαν οι Αλβανοί στη δημιουργία της εθνικής τους ταυτότητας.

Παράλληλα, μεγάλο πρόβλημα αντιμετώπιζαν οι Αλβανοί και στην εκπαίδευση. Ως τα τέλη του 19ου αιώνα, σε ολόκληρη την Αλβανία υπήρχαν μόνο 2 αλβανικά σχολεία, ενώ τα ελληνικά και τα τουρκικά, έφταναν τα 5.000. Το αλβανικό αλφάβητο καθιερώθηκε μόλις το 1908! Λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ολόκληρη περιοχή της Miredita, μόνο τρεις (!) άνθρωποι μπορούσαν να γράφουν και να διαβάζουν σε συνολικό πληθυσμό 18.000. Ο Σέρβος, πρώην πρωθυπουργός, Vladan Georgevitch στο βιβλίο του "Les Albanais et les Grandes Puissances", που κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1913 και μεταφράστηκε και στα γερμανικά, προσπαθούσε να πείσει τους αναγνώστες του, ότι οι Αλβανοί ήταν τόσο υποανάπτυκτοι, που εξακολουθούσαν να έχουν ουρές!

Αλλά και ο Ιταλός E. Guicciardini, στο βιβλίο  του "Impressioni d' Albania. Nuova Antologia" εξηγεί ότι: "Η Τουρκία συμπεριφέρεται στους Αλβανούς Μουσουλμάνους χειρότερα από τους Χριστιανούς, εξαιτίας του φόβου που έχει ότι η ενότητα του Ισλάμ θα δοκιμαστεί αν δημιουργηθεί εθνική συνείδηση σε ένα μέρος του μουσουλμανικού κόσμου, προβάλλοντας τη θρησκευτική αλληλεγγύη.Στην Αλβανία, αυτή η αποτρεπτική πολιτική εκτείνεται επίσης και στον χριστιανικό πληθυσμό (η μόνη περίπτωση), καθώς οι Τούρκοι φοβούνται ότι θα έχουν αρνητική επιρροή επάνω στους Αλβανούς μουσουλμάνους"Οι θεωρητικοί του αλβανικού εθνικού κινήματος
Ο Naum Vedilarxhi (1767 – 1846), ήταν ο πρώτος ιδεολόγος του αλβανικού εθνικού κινήματος. Συνέκρινε την κατάσταση των Αλβανών, με εκείνη της προνύμφης που μια μέρα θα γίνει πεταλούδα.
Ο Πάσχο Βάσα ήταν πατριώτης, πολιτικός και μυθιστοριογράφος από τη Σκόδρα. Στο ποίημα του "O moj Shqypni" ("Ω φτωχή μου Αλβανία"), γράφει:
"Αφυπνισθείτε Αλβανοί, ξυπνήστε από το βαθύ ύπνο σας. Ας ορκιστούμε όλοι μας, σαν αδέλφια, να μην νοιαζόμαστε για εκκλησίες και τζαμιά. Η πίστη των Αλβανών είναι ο Αλβανισμός!"
Ο Naim Frasheri (1846 – 1900), ήταν Αλβανός εθνικιστής, μουσουλμάνος (Μπεκτασής), σημαντικός ρομαντικός ποιητής και σημαίνουν στέλεχος της "Αλβανικής Αναγέννησης". Ο Fan Noli (Theofan Stilian Noli), (1882 – 1965), ήταν Αλβανός εθνικιστής, συγγραφέας, λόγιος, διπλωμάτης, πολιτικός και ιερωμένος, ιδρυτής της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και πρωθυπουργός της Αλβανίας το 1924.


Τέλος, ο Gjergi Fishta (1871 – 1940), ήταν Αλβανός εθνικιστής, Φραγκισκανός μοναχός, ποιητής και μεταφραστής.

Το Συνέδριο του Βερολίνου - Η Λέγκα του Πρίζρεν

Μετά τη Συνθήκη Ειρήνης του Αγίου Στεφάνου και τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε, συγκλήθηκε το Συνέδριο του Βερολίνου (1878) με σκοπό ένα πιο ορθολογικό διαχωρισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ανάμεσα στις άλλες αποφάσεις του Συνεδρίου, αποφασίστηκε  το μοίρασμα επαρχιών που κατοικούνταν από Αλβανούς σε άμεσους γείτονες. Το Συνέδριο δεν αναγνώριζε καν ότι υπήρχε "Αλβανικό Ζήτημα" και ο Γερμανός καγκελάριος Μπίσμαρκ, έστειλε ένα άλλο, πολύ πιο ανησυχητικό σήμα, λέγοντας ότι η "Αλβανία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια γεωγραφική έκφραση". Δύο Αλβανοί Εθνικιστές ηγέτες ο Abdyl Frasheri και ο Υani Vreto που πήγαν στο Συνέδριο, δεν κατάφεραν να συναντήσουν κανένα σημαντικό πρόσωπο.
Αυτή η αποτυχημένη προσπάθεια, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της Λέγκας του Πρίζρεν, μίας πολιτικο -στρατιωτικής οργάνωσης, που σήμανε ουσιαστικά τη μετάβαση του "ρομαντικού" εθνικού κινήματος, σε ένα πραγματικά εθνικό κίνημα με εθνική αλβανική ιδεολογία.
Παρά την στρατιωτική ήττα της Λέγκας από τους Οθωμανούς, η ίδρυσή της αποτελεί μια ιστορική καμπή στην ιστορία των Αλβανών.

Η αυστριακή και ιταλική διείσδυση στην Αλβανία – Η ίδρυση του αλβανικού κράτουςΠάγιος στόχος της Ρωσίας κατά τον 19ο αιώνα, όπως έχουμε δει και σε άλλα άρθρα, ήταν η κάθοδος της στο Αιγαίο. Από την άλλη πλευρά, η Αυστροουγγαρία είχε εδαφικές βλέψεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και άλλες βορειοδυτικές περιοχές των Βαλκανίων. Η δε Ιταλία, δεν μπορούσε να δεχτεί μια μεγάλη Ελλάδα και θεωρούσε την Αλβανία, περίπου ως προτεκτοράτο της. Με την ίδρυση σχολείων, τη συνδρομή του Βατικανού αλλά και με πολιτιστικές παρεμβάσεις, οι Ιταλοί είχαν πετύχει να διεισδύσουν στην Αλβανία.
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, Ιταλία και Αυστροουγγαρία έκαναν τα πάντα για να δημιουργήσουν αλβανικό κράτος, σε βάρος της Σερβίας στον βορρά και της Ελλάδας στο νότο.
Παρά την καθυστέρηση στην κατάληψη των Ιωαννίνων, οι ελληνικές δυνάμεις στη συνέχεια, κατέλαβαν την Κορυτσά, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο και το Τεπελένι, ενώ Σέρβοι και Μαυροβούνιοι προέλαυναν προς το Δυρράχιο (οι πρώτοι) και τη Σκόδρα, την οποία και κατέλαβαν (οι δεύτεροι).
Παράλληλα, ελληνικές δυνάμεις ξεκίνησαν από την Πρέβεζα για την Αυλώνα. Οι Ιταλοί που το πληροφορήθηκαν, υποκίνησαν τους Αλβανούς να ανακηρύξουν ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Αυλώνα(26/11/1912). Αρχηγός της κίνησης αυτής, ήταν ο Τούρκος Ισμαήλ Κεμάλ, ο οποίος "αυτοχρίστηκε" Αλβανός και ζήτησε από τις Μεγάλες Δυνάμεις, να αποτρέψουν την κατάληψη από τις ελληνικές δυνάμεις της Αυλώνας, κάτι που πέτυχε.
Ασφυκτικές πιέσεις ασκήθηκαν προς τους Σέρβους να οπισθοχωρήσουν, αλλά και τους Μαυροβούνιους, να εγκαταλείψουν τη Σκόδρα.
Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, στις 17/5/1913 και το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, στις 17/12/1913, καθορίστηκαν τα σύνορα του νέου αλβανικού κράτους, παρά τις διαμαρτυρίες και τις προσπάθειες της ελληνικής πλευράς, που έβλεπε ένα μεγάλο κομμάτι της Βόρειου Ηπείρου να προσαρτάται στην Αλβανία.

Οι Αλβανοί και η Ιλλυρία

Το όνομα "Αλβανία", παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα μέσα του 11ου αιώνα στην "Ιστορία" του Μιχαήλ Ατταλειάτη. Στην ίδια "Ιστορία", υπάρχει και η λέξη "Αρβανίτης". Στον Γ. Ακροπολίτη, οι τίτλοι αυτοί πολλαπλασιάζονται, παρουσιάζονται σαν "Άλβανον" και "Αλβανίτης", ενώ στον Εφραίμ (1313), βρίσκουμε τις λέξεις "Αλβανούς" και "Άλβανον".
Η λέξη «Αρβανίτης» εμφανίζεται και στην «Αλεξιάδα», της Άννας Κομνηνής.
Ο Peter Lock, στο έργο του «Οι Φράγκοι στο Αιγαίο, 1204-1500», γράφει ότι η πρώτη αναφορά σε οργανωμένες επιθέσεις Αλβανών στην Ελλάδα, υπάρχει σε βενετικά αρχεία.
Συγκεκριμένα, η πρώτη μαζική επίθεση, έγινε στον Πτελεό της  Θεσσαλίας το 1350.
Τον 17ο – 18ο αιώνα, οι Σκιπετάρ, όπως αποκαλούνταν οι ίδιοι ως τότε, άλλαξαν το όνομα τους σε «Αλβανοί».
Οι δύο, σκοτεινοί αυτοί αιώνες, της αλβανικής ιστορίας, ο 17ος και ο 18ος , είναι επίσης συνδεδεμένοι με τον προσηλυτισμό της πλειονότητας των Αλβανών στο Ισλάμ.
Αρχικά, η αλβανική ελίτ, υποστήριξε ότι ήταν απόγονοι των Πελασγών! Στη συνέχεια όμως, οι Πελασγοί αντικαταστάθηκαν από τους Ιλλυριούς. Ειδικά μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν πολλοί Αλβανοί διανοούμενοι βρέθηκαν στις Η.Π.Α., η προπαγάνδα τους, άγγιξε τα όρια της γελοιότητας.
O Fan Noli, έγραφε το 1916: "Οι Αλβανοί είναι οι μόνοι νόμιμοι κάτοικοι της Αλβανίας. Κατέχουν αυτή τη χώρα προ αμνημονεύτων χρόνων πολύ πριν τους Έλληνες και τους Σλάβους που ήρθαν στη Βαλκανική Χερσόνησο" .
Ο Kristo Dako, έγραφε: "(Οι Αλβανοί), είναι οι απόγονοι των αρχικών κατόχων του εδάφους" (1917)
Τον Σεπτέμβριο του 1918, στην αμερικανική εφημερίδα "New York Evening Sun", δημοσιεύεται ένα άρθρο με τίτλο "Οι αρχαίοι Ιλλυριοί στην Αντάντ: Μετά 2.000 χρόνια μοναχικού αγώνα οι Αλβανοί ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους στρατιώτες της δημοκρατίας – Το λυκόφως ενός γλαφυρού λαού" (όλα αυτά είναι οι Αλβανοί, όπως καταλαβαίνετε…)
Οι Fan Noli, Faik Konitsa, Kostadin Cekrezi και Kristo Dako, που βρέθηκαν στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παρουσίαση της Αλβανίας στον υπόλοιπο κόσμο.
Το 1919, ο Cekrezi, έγραφε ότι "σήμερα είναι γενικώς αναγνωρισμένο (σημ: από ποιους;) ότι οι Αλβανοί είναι η πιο αρχαία φυλή στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Όλες οι ενδείξεις (σημ: ποιες είναι αυτές;), τονίζουν το γεγονός ότι είναι απόγονοι των πρώτων ινδοευρωπαίων μεταναστών που εμφανίστηκαν στους ιστορικούς χρόνους από τους συγγενείς Ιλλυριούς, Μακεδόνες και Ηπειρώτες".
Παράλληλα, η αλβανική προπαγάνδα, διατυμπανίζει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Πύρρος ήταν Αλβανοί, η Θέτις (μητέρα του Αχιλλέα), πήρε το όνομά της από το det (θάλασσα), η θεά Ήρα από το ere (άνεμος), ο Δευκαλίων από το dhe Ka lene (αυτός που άφησε τη Γη), ενώ ο Cekrezi πάλι, αναφέρεται στον "Αλβανό Δία (!), του οποίου η ανάμνηση επιβιώνει ακόμα και σήμερα με την ονομασία του θεού ως Zot από τους σύγχρονους Αλβανούς"…
Μια πρώτη απάντηση στις αλβανικές θεωρίες
Ένας από τους πρώτους που αμφισβήτησαν την καταγωγή των Αλβανών από τους αρχαίους Ιλλυριούς της Βαλκανικής, ήταν ο Νικόλαος Νικοκλής, στο έργο του "Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπετάρ", που έγραψε στη Γερμανία το 1855. Ο Νικοκλής, θεωρούσε ότι οι Αλβανοί κατάγονται από την περιοχή του Καυκάσου.
Στον εκτενή πρόλογό του, στο βιβλίο της Μαρίας Μιχαήλ – Δέδε, "Οι Έλληνες Αρβανίτες", ο Αχιλλέας Γ. Λαζάρου, αναφέρεται σε μια σειρά επιστημόνων οι οποίοι αρνούνται την εντοπιότητα των Αλβανών στο έδαφος της σημερινής Αλβανίας. Αυτοί είναι μεταξύ άλλων, ο Ρουμάνος Th. Capidan, οι επίσης Ρουμάνοι Al. Rosetti και Radu Vulpe, ο Βούλγαρος Vl. Georgiev  κ.α.
Στο θέμα αυτό, με τις αντίθετες απόψεις από αυτές των Αλβανών, θα επανέλθουμε σύντομα. Κλείνουμε αυτό το κεφάλαιο με, ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γάλλου διπλωμάτη Ρενέ Πιο (1883-1951), με τίτλο ‘’Η Δυστυχισμένη Ήπειρος’’:
‘’Η Ευρώπη πρόκειται να επιτρέψει τη διάπραξη ενός εγκλήματος και η τύχη των μερών της Β. Ηπείρου θα είχε ήδη κανονιστεί. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, υποκλινόμενα προ των ιταλικών ορέξεων θα έχουν παραχωρήσει εις το υποθετικόν  βασίλειον  της Αλβανίας εδάφη κατοικημένα από Έλληνες πατριώτες, παραδίδουσι αυτούς εις την τυραννίαν των Αλβανών. Η Ιταλία ζητούσα να κάμει την Αλβανίαν όσο δυνατόν μεγάλην, προς μόνον σκοπόν να την μοιραστεί αργότερον με την Αυστροουγγαρίαν, νομίζοντας ότι η συνένοχος της θα την αφήσει να εγκατασταθεί εις τον Αυλώνα και να τον κάμει πρωτεύουσα της Ιταλικής αποικίας εις Αλβανίαν’’.

Έλληνες και Αλβανοί τον 19ο αιώνα - Προσπάθειες προσέγγισης

Τον Απρίλιο του 1847, ξεσηκώθηκαν οι εξισλαμισμένοι Έλληνες μουσουλμάνοι της περιοχής της Αυλώνας, ενάντια στον σουλτάνο, αφού ήρθαν σ’ επαφή με τον τότε πρωθυπουργό  της χώρας μας, Ιωάννη Κωλέττη. Αρχηγός του κινήματος, ήταν ο καταγόμενος από το Κούτσι της Αυλώνας Ζεϊνέλ (μπέης) Γκιώνη Λέκα, ο οποίος είχε προσωπική φιλία με τον Κωλέττη, από τον οποίο και επηρεάστηκε στις παράτολμες ενέργειές του.
Αρχικά, το κίνημα είχε πολλές επιτυχίες και εξαπλώθηκε από το Μπεράτι μέχρι την Κόνιτσα και τη Θεσπρωτία. Τελικά, οι Τούρκοι μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, συγκέντρωσαν ισχυρές δυνάμεις από τα Γιάννενα και το Μοναστήρι και συνέτριψαν τους επαναστάτες. Το κίνημα, είχε διάρκεια 5 μήνες (Απρίλιος- Αύγουστος 1847). Ο Γκιώνη Λέκα, κρύφτηκε μερικούς μήνες και αφού είδε ότι δεν υπήρχε σωτηρία, παραδόθηκε τον Οκτώβριο του 1848. Στις 15 Αυγούστου 1847, στο χωριό Κουρλέσι της Αυλώνας, 47 μπέηδες και άρχοντες της περιοχής, συνέταξαν ένα έγγραφο το οποίο έστειλαν στο Κωλέττη, με τον σύνδεσμο τους Στέφανο Τσάλη , από το Κηπαριό της Χειμάρρας. Σ’ αυτό, οι μουσουλμάνοι της περιοχής, δηλώνουν ότι είναι απόγονοι Ελλήνων και ζητούν βοήθεια της μητέρας Ελλάδας! Ουσιαστικά δηλαδή, την ένωση με τη χώρα μας.
Ο θάνατος του Κωλέττη (31 Αυγούστου 1847), έδωσε τέλος σε οποιαδήποτε σκέψη για περαιτέρω κινήσεις, ενώ ήταν καθοριστικός και για την αποτυχία του κινήματος του Γκιώνη Λέκκα . Μια δεύτερη προσπάθεια, φαίνεται ότι έγινε αργότερα, στα χρόνια του Γεώργιου Α’! Καθώς στη χώρα μας υπήρχε η άποψη ότι η Αλβανία δεν μπορεί ν’  αποτελέσει ξεχωριστό κράτος, έγιναν προσπάθειες δημιουργίας δυαδικού βασιλείου, με ηγεμόνα τον Γεώργιο Α! Ο Leonidas Embirikos στο ‘’Histoire de la Langue albanaiseen Grece de la Greation de l’ Etact Hellenidue Jusdn’ a nos Jours’’(2002), δημοσιεύει δυο σχέδια συντάγματος του σχεδιαζόμενου ελληνοαλβανικού κράτους.
Η προοπτική δημιουργίας ενιαίου ελληνοαλβανικού κράτους, υποχωρεί μετά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα και παύει μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και την ίδρυση της Αλβανίας .

Πηγές: ‘’ΒΑΛΚΑΝΙΑ 1913- 2011- Εκατό Χρόνια θύελλες και Χίμαιρες ‘’, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ , Θεσσαλονίκη, 2012
ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ‘’ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, Η συνεχιζόμενη ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ.
Μαρία Μιχαήλ-Δέδε, ‘’Οι Ελληνες Αρβανίτες ‘’, Εκδόσεις Δωδώνη 1977
Stephanie Schwander- Sierers, Bernd J.Fischer (επιμέλεια),’’Αλβανικές Ταυτότητες , Μύθος και Ιστορία’’, Εκδόσεις Παπαζήση 2012
Νικόλαος Νικοκλής, ‘’Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπιτάρ ‘’, Α’ έκδοση 1855, Επανέκδοση Αναστατικές Εκδόσεις Διονυσίου Νότη Καραβία Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, ‘’Ιστορία του Βόρειου Ελληνισμού – Ήπειρος’’ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ 1992

Πηγή: https://www.protothema.gr/stories/article/760027/oi-alvanoi-kai-i-katagogi-tous-alvanikoi-muthoi-kai-istoriki-pragmatikotita/?fbclid=IwY2xjawFswnhleHRuA2FlbQIxMQABHden43U00TBCaVUaouA66oCNe7rvoq1qkk15AHmNUGbObeDu2T_bk77mLQ_aem_pqdQRBJIup5XuV7_no4_jQ#.YFzrIsq0lg0.facebook

Ο λόγος του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, 29-10-1944

Ο Άρης Βελουχιώτης στο κτίριο της Νομαρχίας στη Λαμία στις 29 Οκτωβρίου 1944

29 Οκτωβρίου 1944, Λαμία. Ο Άρης Βελουχιώτης στο κτίριο της Νομαρχίας, λίγο πριν την εκφώνηση του λόγου του. (Ο λόγος εκφωνήθηκε αργότερα από το ξενοδοχείο των αδερφών Γραμματίκα).

Η παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία έχει επιχρωματιστεί από τον Χρήστο Καπλάνη που διατηρεί το ιστολόγιο pastincolor.blogspot.com.

Η ομιλία δημοσιεύτηκε τότε στην τοπική εφημερίδα «Ρούμελη», ενώ οι υπότιτλοι είναι του «Ρ».

Ο λόγος του Άρη

Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της! Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς. Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δε θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντανε πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν΄ αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν΄ ακούσετε αυτά που θα σας πω….

Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι, λευτερώθηκε….

Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία…

Η αιτία αυτού βρίσκεται στο γεγονός, ότι η αντίδραση σκεφτόταν μόνο πώς να εκμεταλλευτεί, να βασανίσει και να ξεζουμίσει το λαό…

Για το αλβανικό έπος

…Σ΄ αυτή την κατάσταση βρεθήκαμε, όταν ξέσπασε η πολεμική λαίλαπα και η σύγκρουση μεταξύ των κολοσσών. Μα κανένας απ΄ αυτούς δε σκέφτηκε ελληνικά και να δει πώς θα ξέφευγε η χώρα μας τη λαίλαπα αυτή. Με την επίγνωση ότι η χώρα μας θα τραβούσε στην καταστροφή μπήκανε στον πόλεμο.

Έχουμε ντοκουμέντα στα χέρια μας, που μας αποδείχνουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είχανε σκοπό να ρίξουνε μόνο τρεις τουφεκιές στο Αλβανικό μέτωπο κι ύστερα να μας παραδώσουν στους φασίστες. Υπάρχουν ντοκουμέντα που μας πείθουν ότι το Νοέμβρη προς το Δεκέμβρη του 1940 μπορούσαμε να πετάξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα. Μα αυτοί συγκρατούσανε το στρατό μέχρι που να λύσει το στρατιωτικό της πρόβλημα η Γερμανία στην Ευρώπη κι ύστερα να δικαιολογηθούν ότι δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με δυο κολοσσούς… Γι΄ αυτό το έπος της Αλβανίας είναι ολοκληρωτικά έργο του λαού. Είναι έργο του λαού που το πραγματοποίησε με το μένος που είχε ενάντια στο φασισμό και το ζυγό του Μεταξά, με θυσίες και ηρωισμούς….

Έτσι ήρθαν οι Γερμανοί στον τόπο μας και μας σκλαβώσανε. Μα για μας, για το λαό μας, καμιά κηλίδα δε θα μπορούσε να προσαφθεί ότι εγκαταλείψαμε τα εδάφη μας. Αυτή θα κολλούσε, όταν δεν ξεσηκωνόμαστε.

Ποιοι έκαναν τ΄ αντάρτικο

Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που νιώσανε βρισκόντανε στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που, φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών….

Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ΄ αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία… Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: Το ΕΑΜ…

Η αντίδραση στο άκουσμά της χρησιμοποίησε όλα τα μέσα κι έθεσε σε ενέργεια όλες τις ατιμίες, για να τη σαμποτάρει. Μα όλα αυτά στάθηκαν ανίκανα να σπάσουν τον αγώνα της. Αντίθετα, αυτή ρίζωνε κάθε μέρα και πιο πολύ κι ανέπτυσσε τη δράση της. Κι επειδή δεν είχε σκοπό να καταπιαστεί με χαρτοπόλεμο έβγαλε στο βουνό το αντάρτικο…

Μας κατηγορήσανε ότι δε βοηθάμε το συμμαχικό αγώνα, αλλά υπακούουμε μόνο στους Ρώσους. Κι απειλούσανε ότι όταν θα ΄ρθουν οι σύμμαχοι εδώ, θα μας κανονίσουν. Αυτοί, που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, απειλούσανε ότι θα μας χτυπήσουν οι σύμμαχοι!

Αυτοί που στα 1941 πρόδωσαν το συμμαχικό αγώνα. Αυτοί που μαγάρισαν τις Θερμοπύλες και τους Τριακόσιους μας κι άφησαν τους συμμάχους Άγγλους να μάχονται μόνοι τους εκεί, ενώ αυτοί είχαν παραδώσει την Ελλάδα με τη συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, μας κατηγορούσαν ότι δεν ενισχύουμε το συμμαχικό αγώνα κι έβαζαν στο μυαλό των συμμάχων την άτιμη σκέψη, ότι δήθεν θα μας χτυπούσαν ερχόμενοι εδώ.

Ο Γοργοπόταμος

Μα σε λίγο τους ήρθε το πρώτο χαστούκι: Η πρώτη ομάδα των Άγγλων αλεξιπτωτιστών έπεφτε, όχι σ΄ αυτούς, μα στον Άρη, πάνω στην Γκιώνα. Και μαζί μ΄ αυτούς τραβήξαμε κι ανατινάξαμε το Γοργοπόταμο. Ο αρχηγός των συμμαχικών στρατευμάτων της Μ. Ανατολής, στρατηγός Ουίλσον, δήλωνε ανοιχτά, ότι οι επιτυχίες των συμμάχων στην Αφρική οφείλονται κατά 80% στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, γιατί αυτή εμπόδισε την αποστολή γερμανικών ενισχύσεων και εφοδιασμού. Μα να κι ένα τελευταίο: Στην Πελοπόννησο προτείναμε στους τσολιάδες να καταθέσουν τα όπλα κι εμείς θα τους αφήσουμε ελεύθερους. Μα οι Άγγλοι το απέρριψαν αυτό και συνέλαβαν όλους τους τσολιάδες, τους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους παραπέμπουν να δικαστούν από τα στρατοδικεία…

Γιατί αγωνίζεται το ΚΚΕ

Μα τα κατακάθια αυτά βρήκανε νέο τροπάρι: Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται, ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν΄ αποτελέσει ντροπή ή έπαινο;

Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο Πρόγραμμά του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουνε τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός.

Σήμερα, όμως, το ΚΚΕ δεν επιδιώκει παρά μόνο μια δημοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.

Μα ας πούμε ότι το ΚΚΕ θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του ή τα καράβια του Εμπειρίκου;

Για τη θρησκεία

Γιατί λοιπόν να κάψουμε τις εκκλησιές; Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα, γιατί; Εμείς βλέπουμε ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματός μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη.

Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες.

Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει τη θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί, λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με τη διαταγή που έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!

Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα. Και κανένας πολιτικός δεν μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 ή 500 χρόνια! Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θα ΄χει ύστερα από 500 χρόνια.

Συνεπώς, καταλαβαίνετε τώρα ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν, μάλιστα, εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σ΄ αυτούς δεν υπάρχει ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος…

Κομμουνιστές και οικογένεια

Κατηγορούν τους κομμουνιστές ότι αυτοί θα διαλύσουν επίσης την οικογένεια. Λες κι εμείς κατεβήκαμε από τον ουρανό και δε γεννηθήκαμε από σπίτια ή φυτρώσαμε μόνοι μας σαν τα μανιτάρια. Η οικογένεια δημιουργήθηκε από ορισμένες οικονομικές συνθήκες. Σε μια ορισμένη ανάπτυξη της κοινωνίας δημιουργήθηκε η ανάγκη της οικογένειας, γιατί έτσι θ΄ αντιμετωπίζονταν καλύτερα οι ανάγκες της ζωής. Χρειάζονταν να δουλεύουν όλοι: ο πατέρας και τα παιδιά στα χτήματα, οι γυναίκες στον αργαλειό και το σπίτι, γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό θ΄ αντιμετωπίζονταν οι βιοτικές ανάγκες τους.

Αυτού του είδους οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούσανε τότε, πλησιάζανε, όπως βλέπετε, πιο στενά τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους. Σήμερα όμως τι γίνεται; Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες αναγκάζουν όχι πια το στενό πλησίασμα της οικογένειας, αλλά αντίθετα την απομάκρυνσή της.

Να, ένα παράδειγμα: Ένας άντρας παντρεύεται, μα την επομένη του γάμου του φεύγει στην Αμερική για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της ζωής του και της γυναίκας του. Ποιος διαλύει στην περίπτωση αυτή την οικογένεια; Οι κομμουνιστές ή οι οικονομικές συνθήκες που δημιούργησε η κεφαλαιοκρατία;

Κι εδώ, λοιπόν, βλέπουμε φανερά ότι αυτοί που μας κατηγορούν πως θέμε να διαλύσουμε την οικογένεια, δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί οι ίδιοι που τη διαλύουν στην πραγματικότητα, ενώ εμείς επιδιώκουμε το στερέωμά της. Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Περί πατρίδας και τιμής

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ΄ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι΄ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;…

Μας κατηγορούνε, επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι «ηθικοί», που όταν περπατάνε μπερδεύονται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή!

Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής! Μ΄ αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του. Και πολλές φορές το καταφέρνουνε αυτό και μας πείθουν μάλιστα ότι έτσι είναι όπως τα λένε.

Πάρτε ένα παράδειγμα, απ΄ αυτό που γίνεται στα χωριά: Ο χωριάτης καπνίζει τον καπνό που παράγει ο ίδιος. Μα τον πείσανε ότι αυτός είναι λαθραίος. Κι ο ίδιος ο χωρικός σου λέει ότι καπνίζει λαθραίο καπνό. Λες και δεν το έσπειρε αυτός στον τόπο μας, αλλά τον έφερε από την Αμερική. Όπως βλέπετε λοιπόν κι ο ίδιος ο χωριάτης το πίστεψε πως ο καπνός του είναι «λαθραίος».

Η αντίδραση δε σταματά σε τίποτα μπροστά, προκειμένου να εξαπατήσει το λαό, χρησιμοποιώντας γι΄ αυτό όλα τα μέσα, όλη τη συκοφαντία και το ψέμα. Μα αυτές οι συκοφαντίες στην ύπαιθρο, όπου μας είδανε και μας νιώσανε, έγιναν συντρίμμια. Στις πόλεις θα γίνει κι αυτού το ίδιο.

Σε λίγες μέρες θα δείτε κι εσείς μόνοι σας την πραγματικότητα. Γιατί ο δικός μας σκοπός είναι ένας: Πώς θα ζήσει καλύτερα ο λαός μας!

Όταν ήταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύουνται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή.

Η λαϊκή θέληση

Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε. Εμείς δε δημιουργήσαμε κυβερνητικό Τύπο. Αυτός δημιουργήθηκε μόνος του από το λαό. Από τον Οχτώβρη του 1942 μόνος του ο λαός τράβηξε στις εκλογές της αυτοδιοίκησής του.

Ο θεσμός αυτός της αυτοδιοίκησης, που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στη Βράχα της Ευρυτανίας, αποτέλεσε την απαρχή της δημιουργίας του από το χωριό μέχρι την ΠΕΕΑ αργότερα.

Εμείς είμαστε υπέρ της ενότητας και χάρη στις προσπάθειες τις δικές μας οφείλεται κατά 95% η δημιουργία της εθνικής κυβερνήσεως, κάτω από την οποία αγωνιζόμαστε σήμερα. Μέχρι τη Λάρισα η πατρίδα μας είναι τώρα ελεύθερη. Και γρήγορα θ΄ απελευθερώσουμε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Έτσι και η δεύτερή μας υπόσχεση τείνει να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά.

Πάλη για τη λαοκρατία

Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δε θ΄ αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Γι΄ αυτό θα παλέψουμε, για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεσή μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.

Ο ΕΛΑΣ στα χέρια πρώτα της ΚΕ του ΕAM και της ΠEEA αργότερα αποτέλεσε το δυνατό όπλο της διατήρησης του λαού μας στη ζωή. Το μοχλό της γρηγορότερης απελευθέρωσής μας. Τώρα, στα χέρια της εθνικής μας κυβέρνησης, που αποτελείται απ΄ όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις και που υπόσχεται στο πρόγραμμά της λαοκρατικές λύσεις, θ΄ αποτελέσει την εγγύηση ότι θα συνεχίσουμε τον πόλεμο μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού και ότι θα εξασφαλιστούν οι ως τώρα καταχτήσεις του λαού μας και θα κερδηθούν και νέες.

Φωνάζατε πολύ για τη θανατική καταδίκη των προδοτών, των συνεργατών του καταχτητή και των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του λαού στα χρόνια της κατοχής. Όταν εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τους δικάσουμε, τους εκτελούσαμε. Αργότερα τους δικάζαμε σε στρατοδικεία. Τώρα, όσους έχουμε συλλάβει θα τους παραδώσουμε στη Δικαιοσύνη. Υπάρχει η νόμιμη πια κυβέρνηση και αυτή θ΄ αποφασίζει για όλα. Μη φωνάζετε λοιπόν. Αυτοί θα δικαστούν και θα καταδικαστούν. Μα δε θα ΄χει και μεγάλη σημασία.

Τεράστια σημασία θα ΄χει αν καταδικάσετε και θανατώσετε σεις, ο κυρίαρχος λαός, το καθεστώς που γεννάει τέτοια καθάρματα.

Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την οριστική καταδίκη του βασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.

Αλλά, γιατί στρεφόμαστε με τόση μανία ενάντια στο βασιλιά;

1. Γιατί αυτός πρώτα – πρώτα δεν είναι ούτε Έλληνας. 2. Γιατί μας τον φέρανε με το ψεύτικο δημοψήφισμα του 1935. 3. Γιατί είναι επίορκος. Καταπάτησε το Σύνταγμα του 1911 κι έβαλε διχτάτορα τον πεμπτοφαλαγγίτη Γιάννη Μεταξά. 4. Γιατί άφησε όλους τους ανίκανους και πεμπτοφαλαγγίτες στρατηγούς και υπουργούς να προδώσουν τον πόλεμο της Αλβανίας και να υποδουλώσουν την πατρίδα μας. 5. Τέλος, γιατί στην εθνική μας συμφορά του 1941, αντί να καθίσει εδώ και να θυσιαστεί σαν άλλος Κόδρος των Αθηνών, μας εγκατέλειψε.

Αν ήτανε καλός έπρεπε να καθίσει εδώ κι αντί να βγει στο κλαρί ο Άρης και δεν ξέρω ποιος άλλος, να βγει αυτός να οργανώσει τον αγώνα και να ΄ναι τώρα δικαιωματικά βασιλιάς μας και αρχηγός μας. Με τη στάση του ο ίδιος παραιτήθηκε ουσιαστικά και τυπικά του δικαιώματος επί του θρόνου της Ελλάδος.

Αυτά, βέβαια, γι΄ αυτόν προσωπικά κι ανεξάρτητα από την πεποίθησή μας πως δε χρειάζεται κανένας θρόνος, μα δημοκρατία για να προκόψει η Ελλάδα μας.

Το δεύτερο ράπισμα πρέπει να δοθεί στις εκλογές, που θα καθορίσουν το πολίτευμα της χώρας μας. Εμάς, η μόνη μας φιλοδοξία είναι να ΄μαστε υπηρέτες του λαού. Γι΄ αυτό θα σεβαστούμε την ετυμηγορία σας, όποια κι αν είναι αυτή.

Μα έχουμε αυτές τις απαιτήσεις: Να ψηφίσει ο λαός ανεπηρέαστα και να σεβαστούν το λαό.

Αν αυτά δεν εκτελεστούν, τότε σας υποσχόμαστε ότι πάλι θα ξαναβγούμε στο βουνό. Μα είμαι βέβαιος ότι αυτά δε θα συμβούν. Γιατί ο λαός μας χειραφετήθηκε πια. Δοκιμάσθηκε και ξύπνησε, θ΄ ακολουθήσει τους δρόμους που του δείχνουμε και που μοναδικά τον συμφέρουν.

Με την πεποίθηση αυτή, τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε:

– Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!

Ακούστε τον λόγο (youtube) πατώντας εδώ