Η οικογένεια του συγγραφέα είχε πληγεί απ΄ τις αιχμές του ξενόδουλου εαμ,ο ίδιος αγνοεί,φυσικά,τι θα επακολουθήσει (γράφει το βιβλίο του το 1946,πριν την κορύφωση,δηλαδή,της σύρραξης και την ανακουφιστική ήττα των τυφλωμένων ουραγών του μπολσεβικισμού).Η πένα του,α-σφαλώς,δεν είναι αποστασιοποιημένα ψύχραιμη ούτε αποτιμητικά νη-φάλια (κάπου στην αρχή μπερδεύει τους αρβανιτόφωνους Ηπειρώτες Έλληνες με τους κατσαπλιάδες τουρκαλβανούς Σκιπτάρ),αλλά γι΄ αυ-τό,ξαναλέω,ότι μετράει.Γιατί έχουμε μια άμεση,κοχλάζουσα καταγραφή της διάθεσης κι αντίληψης της δικιάς μας,της πατριωτικής,νικήτριας και μεγαλόθυμης,πλευράς.
Η δυναμική των εξελίξεων στις επόμενες δεκαετίες επέφερε συντριπτική την επικράτηση των δυ-νάμεων της ελευθερίας και της προκοπής.Τα αγάλματα του πατερούλη κομματιάστηκαν,οι μούμιες της απάτης ξωπετάχτηκαν,οι τσαουσέσκου είχαν την τύχη που τους άξιζε.Η ιστορική μνήμη,όμως, κι ο παλμός της εθνικής συνείδησης δεν πρέπει να ατονούν,ειδικά σήμερα που αποχρώσεις ποικι-λώνυμου νεοταξίτικου ολοκληρωτισμού σηκώνουν κεφάλι.Το,μέσα απ΄ την φωτιά βγαλμένο,βιβλίο του Τρ. Χ. Παπαθανασίου υπάρχει λόγος να διαβαστεί προσεκτικά και να διαδοθεί από κάθε συνετό κι ώριμο Έλληνα πολίτη.
Κάντε λήψη - Διαβάστε:
Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος - Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια να σχετίζονται με την ανάρτηση και να είναι ευπρεπή.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.