Η ALFA ROMEO,ο Ασκληπιός και ...ο Χριστός

Για την αποκατάσταση της αλήθειας *

Στο τεύχος 336 (Σεπτέμβριος 1998) του περιοδικού σας δημοσιεύτηκε το άρθρο του L.J.K. SETRICHT με τίτλο «Εν τούτω νίκα».Στο άρθρο αυτό υπήρχαν τα εξής εκπληκτικά σημεία:

1.Μιλώντας για το σήμα της Μπρίστολ,το φτερωτό άλογο,γινόταν αναφορά στον «Πήγασο» και τον σχετικό Ελληνικό μύθο.Μόνο που η λέξη «Πήγασος» κατά τον L. S. προέρχεται απ’ τα Εβραϊκά: pega + sus,όπου το πρόσφυμα pega δηλοί αναφυόμενο προϊόν μιας βίαιης σύγκρουσης και το sus άλογο.

  2.Μιλώντας για το σήμα της Άλφα-Ρομέο,μας αναφέρεται ότι το κουλουριασμένο φίδι (μέρος του σήματος της εταιρείας αυτής) που συνοδεύει τον Ασκληπιό σε απεικονίσεις,είναι κι αυτό Εβραϊκό είδωλο που ενθάρρυνε τους Εβραίους να ασχοληθούν με τον Παράδεισο.

Δεν γνωρίζω την ακριβή ιδιότητα και καταγωγή του L. S. Ό,τι επικαλείται άραγε στηρίζεται σε διασταυ-ρωμένα επιστημονικά πορίσματα,αποδεκτά παγκοσμίως,ή αποτελούν προσωπικές εικασίες του;

Ας βάλουμε μία τάξη στα πράγματα.

1.Κατά το μύθο ο Περσέας σκοτώνει τη Μέδουσα.Απ’ το αίμα της ξεπετάγεται ένα άλογο.Επειδή το συμβάν λαμβάνει χώρα κοντά στις πηγές (απ’ το ρήμα πήγνυμι=μπήγω,καρφώνω,στερεώνω,προσηλώνω) του Ωκεα-νού, ο άλογο ονομάζεται Πήγασος.Μεταγενέστερα ο ίππος αυτός παρουσιάζεται ως φτερωτός και ιππεύοντας αυτόν τον φτερωτό ίππο ο Βελλερεφόντης φονεύει την Χίμαιρα,απ’ την οπλή του δε ανέβλυσε το ύδωρ της Ιπποκρήνης στον Ελικώνα.

  Ο Πήγασος δηλαδή είναι απόλυτα κι αναπόσπαστα ενταγμένος σε μιαν ολόκληρη μυθολογική συμπλοκή,σε μιαν προϊστορική μαρτυρία συνέχειας.Υπάρχει πλήρης ετυμολογική ευκρίνεια και ακολουθία μυθικής πλοκής.

  Στην Εβραϊκή δοξασία δεν ικανοποιείται καμιά αντίστοιχη συνθήκη: ποια ήταν η βίαιη σύγκρουση;τι στοιχεία διασώζονται γι’ αυτό το άλογο; έτσι ξεκάρφωτα γίνεται λόγος για ένα τέτοιο άλογο χωρίς πώς,πότε,γιατί,πού και τι ακολούθησε;

  Εξάλλου,το άλογο καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στον Ελληνικό μύθο και Ιστορία: Να θυμηθούμε τον Δούρειο ίππο,τους ιπποκένταυρους,τον Ξάνθο του Αχιλλέα με τις μαντικές ικανότητες,τους ιπποκανθάρους των κωμικών ποιητών,τον Βουκεφάλα του Αλέξανδρου,τη διακόσμηση αετωμάτων,αγγείων κ.λπ.

  Τι αντίστοιχο υπάρχει στην Εβραϊκή μυθολογία και ιστορία;Είναι δυνατόν μια ξεκρέμαστη,αόριστη,τυχάρ-παστη Εβραϊκή ετυμολόγηση να αντιπαραταχθεί και να επικρατήσει απέναντι σ΄ ένα δυσαρίθμητο σύνολο επαρκώς συνυφασμένων και με ιστορικό πυρήνα Ελληνικών μύθων που τεκμηριωμένα υπακούουν στις έλλογες διαπλοκές της γλώσσας και καταδεικνύουν στην αλληγορία τους μηνύματα και ιδέες; Είναι δυνατόν να θεωρήσουμε υπολειπόμενη την Ελληνική ιστορία και τέχνη, πλήρη από αναφορές κι αφιερώσεις στη μορφή του ίππου και τη συνύπαρξή του με τον άνθρωπο,μιας μετέωρης,ανεδαφικής Εβραϊκής ετυμολόγησης;

Προσέξτε και κάτι άλλο: υπάρχει και η λέξη ιπποσόας (ίππος + σόας) και ιπποσόος (ίππος + σόος) που σημαίνει ο οδηγών,ο διεγείρων ίππους.Το δεύτερο συνθετικό παράγεται απ΄ το ρήμα σεύω (=ελαύνω,κυνηγώ, εξακοντίζω,γίνομαι αιτία να αναπηδήσει κάτι,εκτινάσσομαι) εκ του οποίου εκτός των παραπάνω σόας και σόος έλκεται και το σους που σημαίνει ορμή,σφοδρότης.Αν ήθελε να παίξει κανείς,θα μπορούσε να πει στον L. S. ότι το Εβραϊκό του sus δεν είναι παρά το Ελληνικό σους,με το οποίο υπάρχει και εννοιολογική συνάφεια.Αλλά ας παραμείνουμε σοβαροί.

  2.0 Ασκληπιός ήταν γιος του Απόλλωνα και της Κορωνίδας.Η Κορωνίδα,αν και έγκυος απ’ τον θεό,πήγε να παντρευτεί τον Ισχύ.Ένας κόρακας μεταφέρει το νέο στον Απόλλωνα.Θυμωμένος αυτός,καταριέται τον κόρακα,μια και του μαύρισε την καρδιά,να μαυρίσει κι αυτός για πάντα.Σκοτώνει τον Ισχύ και βάζει την Αρτέμιδα να τοξέψει την Κορωνίδα.Λίγο πριν καεί όμως στην πυρά το άψυχο κορμί της Κορωνίδας,ο Απόλλωνας μετανιώνει και αρπάζει το αγέννητο απ’ τα σπλάχνα της και το παραδίδει στον σοφό Κένταυρο Χείρωνα,στο Πήλιο.Ο Ασκληπιός μαθαίνει απ’ τον Χείρωνα τη θεραπεία ασθενειών και πληγών,τα ξόρκια,τα βότανα,τις χειρουργικές επεμβάσεις.

  Ο μύθος είναι εκπληκτικός.Κρύβει τεράστια σπουδαιότητα για τις πανάρχαιες γνώσεις του λαού μας και για το επίπεδό του,χιλιετίες πριν φανούν στο ιστορικό προσκήνιο διάφορα άλλα φύλα.

  Τόσο πολύ εξελίχθηκε ο Ασκληπιός ως γιατρός που προσέγγισε κι αυτήν την ανάσταση των νεκρών.Θορυ-βημένος απ΄ την ύβρι ο Δίας ρίχνει νεκρό με αστροπελέκι τον Ασκληπιό.Από πίκρα κι αγανάκτηση ο Απόλ-λωνας σκοτώνει τους τρεις Κύκλωπες,γιους του Δία.

  Αυτή είναι η σημαντικότερη παραλλαγή σχετικά με τον Ασκληπιό.Στην ουσία ο Ασκληπιός είναι η ιατρική διάσταση του Απόλλωνα.Ως κόρες του Ασκληπιού αναφέρονται η Ὑγιεία,η Ἰασώ,η Ἀκεσώ και η Πανάκεια.Γυ-ναίκα του η Ἠπιόνη (=ανακούφιση).Οι γιοι του Μαχάονας και Ποδαλείριος υπήρξαν γιατροί στον Τρωικό πόλεμο!

  Δεν μπορούμε εδώ να προχωρήσουμε στην ανάλυση του μύθου.Παρατηρούμε μόνο το τεράστιο βάθος του, τη διάχυση του σε άπειρους τομείς και πτυχές,τη σύνδεσή του με πραγματικά γεγονότα.

  Οι μύθοι είναι σπέρματα αποδυναμωμένης Ιστορίας.Ο Τρωικός πόλεμος κατά τα συμβατικά τοποθετείται στα 1300-1200 π.Χ. Με τις νεότερες κι ακριβείς προσεγγίσεις πριν το 3000 π.Χ.Ο Ασκληπιός ως ιδέα και σύμβολο χάνεται στα βάθη των αιώνων.Η δολοφονία του απ΄ τον Δία υποκρύπτει ενδεχομένως την ανθρώπινη διάσταση του Ασκληπιού που συν τω χρόνω θεοποιήθηκε για την τεράστια συμβολή του στην ανθρώπινη ευημερία.Μιλάμε δηλαδή για έναν (δε θα ΄ταν βέβαια ένας,θα υπήρχαν κι άλλοι,ήσσονες ίσως αυτού) εκ-πληκτικό σοφό,επιστήμονα που δρα κάπου πριν το 3000 π.Χ.

  Τα Ασκληπιεία κατακλύζουν τον Ελλαδικό χώρο.Αυτό της Επιδαύρου καθίσταται λαμπρότατο,εξαίρετο, δημοφιλέστατο.Απ΄ το 291 π.Χ. η λατρεία του Ασκληπιού μεταφέρεται και στη Ρώμη ως Aesculapius.Η κλασική τέχνη φθάνει να τον παρομοιάσει με τον Δία.Τόσο εξυψώνεται το γόητρο και η φήμη του Ασκληπιού που –προσέξτε- παρίσταται με βακτηρία επί της οποίας ελίσσεται ο ιερός όφις!!!

  Στην υπέροχη,ανθρωποκεντρική,επιστημονική,Ελληνική κοσμοαντίληψη δεσπόζει η Φύση με τις δυνάμεις και τις ιδιότητές της (ο ορθόδοξος παγανισμός).Το σύμβολο του όφεως είναι ιερό,εξέχον,υπέρτατο (Ας μην προχωρήσουμε όμως σε παραπέρα ανάλυση,γιατί δεν ενδείκνυται εδώ και τώρα).Κι αυτό το ηγεμονικό,δυνα-μικό σύμβολο προσδίδεται στον Ασκληπιό!

  Απέναντι σ΄ αυτόν τον όγκο γνώσης,σοφίας,μνήμης,πανάρχαιας ρίζας και αστείρευτης αγάπης προς τον άνθρωπο έρχεται ο αδαής L. S. να μας μιλήσει για ένα είδωλο της ερήμου! Καλά που δεν αναφέρθηκε στο γνωστό κακό φιδάκι της Εβραϊκής Παλαιάς Διαθήκης που παραπλάνησε την αφελέστατη Εύα!

  3.Τώρα να μιλήσουμε για το ιστορικό βάθος των δύο λαών καταντά γελοίο! Οι Εβραίοι εμφανίζονται γύρω στον 6^ο π.Χ. αι.Είναι ένας άθλιος λαός κακομοίρηδων,που κάποιες πηγές τους θέλουν ως τα αποβράσματα της Αιγυπτιακής κοινωνίας,απ΄ την οποία και εκδιώκονται.Έτσι εξηγείται και η Έξοδός τους.Άλλοι τους συνδέουν με τους Υξώς,που έδρασαν στην Αίγυπτο μερικούς αιώνες νωρίτερα.Η άποψη αυτή δεν είναι ευσταθής και διασταυρούμενη.

  Μιλάμε πάντως για έναν πρωτόγονο,άξεστο λαό που ως δείγμα της αθλιότητάς του να αναφέρουμε μόνο -απόλυτα τεκμηριωμένο- ότι ο καθείς αφόδευε όπου βρισκόταν!Οι άνθρωποι αυτοί δεν γνώριζαν το αφοδευ-τήριο!Δεν άφησαν δε κανένα δείγμα του ανύπαρκτου πολιτισμού τους.Πώς μπορούσε να γίνει αυτό άλλω-στε; Έρχεται ο εξανδραποδισμός τους από τους Ρωμαίους κι εξαφανίζονται ως συμπαγής εθνότητα από το ιστορικό προσκήνιο.Δεν είναι ο Χριστιανισμός που τους αναγεννά σ΄ αυτό.Κυρίως είναι τα γραφόμενα της Π. και Κ. Διαθήκης.Λαμπροί επιστήμονες,όπως ο,φίλος του Μάρξ,Καρλ Κάουτσκυ (Η Καταγωγή του Χρι-στιανισμού,1903),οι Γερμανοί καθηγητές Πανεπιστημίων B. BAUER (Κριτική των Συνοπτικών Ευαγγελίων, 1842 κ.ά.),D.F. STRAUS (Η ζωή του Χριστού,1835),καθώς και ο δικός μας αδικοχαμένος και παραμελημένος Ν. Βεργίδης (Νέρων και Χριστός,1982) αποδεικνύουν τόσο την εξέλιξη μιας ιουδαϊκής επαναστατικής φατρίας στο Ρωμαϊκό-Βυζαντινό θρησκευτικό συγκερασμό και πολιτικό καμπτήρα του Χριστιανισμού,όσο,κι αυτό μας ενδιαφέρει εδώ,το ασταθές των Π. και Κ. Διαθηκών.Η δεύτερη γράφτηκε εν πολλοίς σε κατοπινούς χρόνους και συνεχώς για καιρό αναπλαθόταν (έτσι εξηγείται και η πολυαντιφατικότητα των Ευαγγελίων). 

    1.Η πρώτη,κατά τους παραπάνω ερευνητές,ετύγχανε εκ των υστέρων συμπληρώσεων από τα κατά καιρούς ιουδαϊκά ιερατεία ώστε να δείχνει ως προφητείες γεγονότα ιστορικά και γνωστά,προς εξυπηρέτηση της εβραϊκής μεσσιανικής μυθολογίας.Έχει γίνει λόγος ακόμα για πληθώρα σαχλαμάρας,ερωτικών χυδαιοτήτων και άκρατου ανθελληνισμού που απαντώνται στο ιερό βιβλίο της Π. Διαθήκης. 

   2.Κατέκλεψαν δε την Ελληνική Μυθολογία.Τρία δείγματα μόνο: Στο Σ 39 κ.ε. της Ιλιάδας η Ήρα επεμβαίνει στην κίνηση του Ήλιου.Το ίδιο ακριβώς κάνει και ο Ιησούς του Ναυή (Ιησούς του Ναυή 10,12 κ.ε.).Η Χίμαιρα γίνεται Λεβιάθαν (Ιώβ 41,11 κ.ε.).Οι Δέλτοι της θεάς Δίκης (“Αιτναίες” Αισχύλου,απόσπ. 530, στ. 62) γίνονται «βιβλία» στην Αποκάλυψη του Ιωάννου 20,12 κ.ε. (εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών).

  Ο L. S. πάντως θέλει να μας πείσει πως οι Εβραϊκές παραποιήσεις προηγούνται και επικρατούν του Ελληνικού Λόγου.Να ανατρέψει την Ιστορία και να παρουσιάσει τους απολίτιστους Εβραίους του 6^ου π.Χ. αι. προηγούμε-νους των πανάρχαιων,ανελιγμένων Ελλήνων.Δεν γίνονται αυτά!

  4.Θα μπορούσε ο L. S. να παραθέσει τις απόψεις του ως μιαν άλλη εκδοχή. Ισχυρίζεται όμως ότι ο Ελληνικός μύθος είναι στην ουσία ακόλουθος και δάνειος Εβραϊκών σημείων.Η θέση του είναι μονομερής,ανυπόστατη,α-στήρικτη.Είναι όμως και κάτι άλλο,χειρότερο!

  Άκρατος έχει εξαπλωθεί τελευταία ένας ανόσιος,βρώμικος πόλεμος ενάντια σε καθετί Ελληνικό.Η υπονόμευ-ση του Ελληνικού πολιτισμού επιχειρείται με λυσσαλέο,αλλά και δόλιο τρόπο.Στόχος δεν είναι μόνο το Ελλη-νικό Κράτος,αλλά και ο Ελληνισμός γενικότερα και κυρίως η ιδεολογία του Ελληνικού πολιτισμού.

  Το τι πιέσεις δέχεται η πατρίδα μας είναι πια πασιφανές.Κύπρος,δήθεν Μακεδονικό (λες και δεν γνωρίζουν Ιστορία),Αιγαίο,μειονοτικό... Αντιπαρέρχομαι την πολιτική διάσταση όλων των παραπάνω θεμάτων.Στέκομαι μόνο στην ιστορική πτυχή.Λογής-λογής φανεροί και αφανείς πολέμιοι μάς συμπεριφέρονται ως αδαείς των συμβάντων.

  Πέρα απ΄ αυτά όμως η Ελληνική σκέψη,ο πολιτισμός που ανέδειξαν τούτοι οι τόποι εμποδίζει πια την επέλαση της βαρβαρότητας.Η Ελληνική ανθρωποκεντρική κοσμοαντίληψη συντρίβει τα εξουσιαστικά οικονομοκεντρικά σύγχρονα μοντέλα.Η τέχνη,το μέτρο ζωής,η φωνή του πολίτη απαξιώνονται στα νεοφεουδαλιστικά επελαύνο-ντα σχέδια.Με μια κουβέντα,το πρόταγμα,το ιδανικό του Ελληνισμού,η ελευθερία σκέψης και δράσης,εμποδίζει το νεοβαρβαρισμό των σημερινών ιεροεξεταστών που θέλουν να υπαγάγουν τα πάντα στη σκοταδιστική τους αφασία.Η υποδούλωση του ατόμου και των μαζών,η εγκεφαλική τους απονεύρωση θα επιτρέψει και επιφέρει την επικράτηση των κυνηγών του αχαλίνωτου και κτηνώδους κέρδους σε βάρος κάθε ομορφιάς της καθημε-ρινότητας και του ονείρου.

  Ευθέως βέβαια,πώς να αντιμετωπίσουν την επιστημονική θεώρηση,τον κριτικό έλεγχο,τη φιλοσοφική αγωνία και ενατένιση,την πολιτική απελευθέρωση,τον καλλιτεχνικό παλμό,την αθλητική άμιλλα και ό,τι άλλο συνέχει την Ελληνική κοσμοθεωρία και πρακτική στάση ζωής!Πώς να σταθεί δίπλα στην έκρηξη,το ξεχείλισμα της ομορφιάς,της νιότης και της προσπάθειας η μαυρίλα,η ισοπέδωση,ο μεσαίωνας.Τι να αντιπαρατάξει απέναντι στο Λόγο,την Ποίηση,τον Αγώνα η αναλγησία,το χαμερπές,η καφρίλα!

  Διάλεξαν λοιπόν τους τρόπους που γνωρίζουν καλά.Αυτούς που τους πηγαίνουν και τους εκφράζουν.Το δόλο,τη συκοφάντηση,την υπονόμευση,τη λοιδορία,την καπήλευση,τη στρέβλωση,την υποβάθμιση,την αμαύ-ρωση.Όπου και όπως μπορούν.Είτε με υποτιθέμενες επιστημονικές ανακοινώσεις αργυρώνητων υπαλλήλων αναξιοπρεπών ή και όχι Πανεπιστημίων,είτε με καραμπινάτες ιστορικές παραποιήσεις που ελπίζουν στη μέσα απ΄ το χρόνο παγίωσή τους,είτε –ΠΡΟΣΕΞΤΕ- με σφήνες και γκρίζες,μαύρες παρεμβάσεις σε εντελώς άσχετα και ανύποπτα σημεία,όπως ας πούμε ένα άρθρο για τα σήματα των αυτοκινήτων!

  Δεν ξέρω το ποιόν και τις προθέσεις του L. S. Δεν καταλογίζω ασυζητητί ύπουλες προθέσεις στο άρθρο του. Μπορεί να πρόκειται για σύγχυση,άγνοια,ημιμάθεια^. απλά ένα λάθος χωρίς υστεροβουλία.Μπορεί και όχι.Το φαινόμενο όμως της επιχείρησης διάβρωσης κάθε τι του Ελληνικού,ακόμα και σε εντελώς άσχετα με την Ιστορία και την Τέχνη κείμενα,ζητήματα,θέματα πολλαπλασιάζεται και μας καθιστά τουλάχιστον επιφυλα-κτικούς ως προς τις προθέσεις ορισμένων και υποχρεωμένους να ξεσκεπάζουμε τα ψεύδη τους και να απο-καλύπτουμε την ιδεολογία τους.Αυτό το σκοπό είχε και τούτο το κείμενο.

  Φίλε κύριε Καββαθά.Ζήτησες απάντηση –με χιούμορ- στον L. S. Παραδίδω μιαν εκτενή σίγουρα απάντηση-αντιμετώπιση στο αυτοοριζόμενο ως ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ σου...

  Είμαι πεπεισμένος ότι πονάς τούτο τον τόπο.Δεν είσαι μόνος.Πάρα πολλοί άλλοι όμως,δεν έχουμε το χώρο και το χρόνο,τον τρόπο και τη δίοδο να φωνάξουμε τη θέση μας...

Γιάννης Βασ. Πέππας, Συγγραφέας - Φιλόλογος

  

---

 * Δημοσιεύτηκε ως (απαντητική άρθρου) επιστολή με τον τίτλο Πήγασος στο περιοδικό 4 ΤΡΟΧΟΙ,Αθήνα,τ. 340 (1/1999),σσ. 26-30.Είχε προηγηθεί,με την απαιτούμενη τροποποίηση, αυτοτελής παρουσίαση με τον τίτλο Ύπουλη προπαγάνδα σε αθώα έντυπα στο περιο-δικό ΔΑΥΛΟΣ,τ. 204 (12/1998),σσ. 12738-44.

 1 Μετά την Αναγέννηση,απ΄ τον 17^ο αι.,αναδείχθηκε απ΄ τον επιστημονικό κόσμο το ονομασθέν Χριστο-λογικό ζήτημα συνιστάμενο από σειρά προβλημάτων που επιτακτικά έχρηζαν απαντήσεων: ήταν ιστορικό πρόσωπο ο Ιησούς; Ποιες αιτίες και συνθήκες επέφεραν και επέτρεψαν την κυοφορία και γέννηση του Χριστιανισμού; πώς και γιατί εξήλθε της Ιουδαίας; πώς δικαιολογείται,εξηγείται κι ερμηνεύεται ο υποσκελισμός των αρχαίων θρησκειών; ποια η αξιοπιστία και σοβαρότητα των Διαθηκών και των υπόλοιπων Χριστιανικών κειμένων; Μέχρι την αυγή του 20^ου αι. εκατοντάδες ποικίλων μελετών συνέθεταν μια πλούσια απαντητική βι-βλιογραφία σχετική του αρχικού ζητήματος.

  Στην Ελλάδα ο Γιάννης Κορδάτος συνέγραψε σειρά βιβλίων για τον Χριστιανισμό,η έντονη Μαρξιστική θεώρηση των οποίων όμως,αδικεί και υποβιβάζει το όλο εγχείρημά του.

 2 Στον ΔΑΥΛΟ μπορεί να βρει κανείς σειρά από σχετικά αποδεικτικά δημοσιεύματα.

Κέντρο Ποντιακών Ερευνών, ΟΧΙ (προσκύνημα) στο μνημείο του Κεμάλ pdf

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιους λαούς έχουμε γείτονες και τι συμπε-ριφορά επέδειξαν προς την Ελλάδα,άσχετα απ΄ τις διπλωματικές,εμπο-ρικές,πολιτιστικές ή όποιες άλλες κινήσεις μας σήμερα.
Αυτό ισχύει στο πολλαπλάσιο για τους εξ ανατολών συνορευόμενους που μέσα στον 20στό αιώνα έδειξαν πολλές φορές το πραγματικό τους πρό-σωπο.
Η μπροσούρα που ακολουθεί,έκδοση του Κέντρου Ποντιακών Ερευνών, έχει διαχρονική βαρύτητα,καθώς κρατά ζωντανά τα εγκλήματα των Τούρκων κατά των Ελλήνων του Πόντου,αλλά και τονίζει την πρεπούμε-νη σταθερή στάση του λαού μας μα και της πολιτικής τάξης μας.
Τώρα,την συνέπεια και την αξιοσύνη της τελευταίας ας τα κρίνει η συ-νείδηση του καθένα μας.

Κάντε λήψη - Διαβάστε το χρήσιμο φυλλάδιο πατώντας εδώ.

Γ. Β. Πέππας