Πρόκειται για πτυχιακή εργασία (2019) του Δημήτρη Θ. Ράπτη στη Σχολή Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.Από την Κερατέα ο συγγραφέας,περιέλαβε στο πόνημά του ερευνητικό έργο του δέκα ετών, όπως αναφέρει.Το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον αξιόλογο.Στην εργασία περιέχονται όχι μόνο στοιχεία της μουσικής ζωής της Κερατέας (κατοι-κούμενης κατά βάση από Αρβανίτικης καταγωγής κόσμο),αλλά και πλη-ροφορίες δημογραφικές και άλλες ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος ώστε να προκύπτει τελικά όχι απλά μια κοινωνικομουσικολογική εργασί-α,μα ένα γνήσιο ντοκουμέντο τοπικής ιστορίας.
Σε κάποια σημεία τα αρβανίτικα αναφέρονται ως αλβανική (γλώσσα). Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν ήταν παρά ευθυγράμμιση με επίσημα έγγραφα/στοιχεία των Ελληνικών αρχών (συμβόλαια,απογραφές κ.ά.) έως τον πόλεμο,όπου οι Έλληνες Αρβανίτες δηλωνώντουσαν (σε μια απο-κορύφωση μικρορωμέικης γελοιότητας και θλιβερής κατάντιας) ως ...αλβανόφωνοι.Στην σελίδα 23 όμως,ο συγγραφέας (αρβανίτικης κατα-γωγής και ο ίδιος) αποκαλεί τους Έλληνες Αρβανίτες ...εθνοτικό σύνολο, όρο που χρησιμοποιούν οι νεροκουβαλητές της προπαγάνδας περί μειο-νοτήτων,οι θολοί υποστηρικτές της πολιτιστικής ετερότητας και λοιποί θιασώτες της αποδόμησης και της εθνικής διάβρωσης.Ίσως παρασύρθηκε απ΄ την φρασεολογία ορισμένων εκ της βιβλιογραφίας του... Οι Αρβανί-τες ήσαν και είναι άρρηκτο κι οργανικό τμήμα του Ελληνικού έθνους μας.
Κάντε λήψη:
Δημ. Θ. Ράπτης,Η μουσική ζωή και οι λαϊκοί μουσικοί στην Κερατέα των Μεσογείων Αττικής (1900-1980)
Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος
