Μαραθώνας,1927

1η φωτογραφία

Πρόκειται για δύο καταπληκτικές φωτογραφίες που ανήρτησε ο κ. Χρήστος Τσούτης στην ομάδα Ο Μαραθώνας μέσα στον χρόνο.Απαντώντας στον θαυμασμό μου,ο κ. Τσούτης,κι αν μπορώ να τις αναδημοσιεύσω,μου έγραψε ευγενώς:

 Κύριε Πέππα σ' ευχαριστώ!

Αυτή είναι μια φωτογραφία της γιαγιάς μου (είναι η πρώτη δεξιά στην τελευταία σειρά πίσω από την πόρτα). [αναφέρεται στην 1^η φωτογραφία]

Όπισθεν της φωτογραφίας γράφει 26/9/1927 και είναι μια από τις δύο φωτογραφίες που έβγαλαν κατά την διάρκεια μαθημάτων ραπτικής και κεντήματος που παρέδιδε στον Μαραθώνα η εταιρεία Σίγκερ.

Αν περιηγηθείτε παρακάτω (26/12/2016), θα δείτε το σχετικό θέμα μου που είχα αναρτήσει, με τις δύο φωτογραφίες και περισσότερα σχόλια. 

Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε σημειολογικά και κοινωνιολογικά τις δύο φωτογραφίες,θα παρατηρούσαμε ότι ακόμα (εκεί  και τότε) η αρβανίτικη γυναικεία φορεσιά διετηρείτο ως καθημερινή τέτοια.

Το σημαντικότερο,κατά δεύτερον,δεν διακρίνεται (ούτε εδώ) το παραμικρό στοιχείο κοινωνικής/ενδυματολογικής ετερότητας.Όλες οι γυναίκες,νέες ή μεγαλύτερες,είναι ευπρεπέστατες,περιποιημένες,κατά τον τύπο και την γραμμή της κοινής αστικής ευρωπαϊκής φόρμας της εποχής.

Είπαμε: όπου ακούτε ή βλέπετε να λένε ή να γράφουν για (δήθεν) ετερότητα των αρβανιτών,έχουμε καραμπινάτη περίπτωση γιουσουφακισμού και μειοδοσίας.Όποιος τενεκές αποπειράται παντοιοτρόπως να διαχωρίσει ή αποκόψει τους αρβανίτες απ΄ τον εθνικό Ελληνικό κορμό,ελέγχεται ως πρακτοράντζα,νενέκος ή απλώς ηλίθιος.

2η φωτογραφία

Δείτε ακόμα:
Θύμησες Πολυδενδρίου Αττικής, 2002. Ένα εκπληκτικό λεύκωμα!

5 Ιουλίου 1824: Η ήττα των Οθωμανών στην πεδιάδα του Μαραθώνα!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ

Η πομάκικη ταυτότητα μεταξύ τουρκικής πίεσης και ελληνικής αδιαφορίας

Εμινέ Μπουρουτζή

Η πομάκικη ταυτότητα μεταξύ τουρκικής πίεσης και ελληνικής αδιαφορίας

Κυρίες και κύριοι,

Πάνε πολλά χρόνια που τέτοιες ομιλίες με θέ-ματα σαν το δικό μου έγιναν σε όλη την Ελ-λάδα,αλλά με λύπη μου βλέπω ότι δυο δεκα-ετίες μετά είμαστε ακόμη στο σημείο μηδέν.Το θέμα μου είναι η ελληνική και η τουρκική στάση απέναντι στην πομάκικη ταυτότητα.Κι όταν λέω τουρκική στάση,εννοώ τη στάση των ανθρώπων της Τουρκίας μέσα στην ελληνική Θράκη,μέσα στην πατρίδα μας.Γιατί –κι αυτό είναι το εξωφρενικό– το τουρκικό κράτος δίνει μέσα στην δική του επικράτεια πολύ περισσότερα δικαιώματα στους Πομάκους από όσα αφήνει να αναγνωριστούν για εμάς μέσα στην Ελλάδα!

Πρώτα-πρώτα να θυμίσω ποια είναι η επίσημη γραμμή της Ελλάδας για το ζήτημα: η χώρα μας δέ-χεται πως υπάρχει μόνο μια θρησκευτική μειονότητα στην Θράκη,με τρεις εθνοτικές ομάδες στο ε-σωτερικό της: τουρκογενείς, Πομάκους και Ρομά.

Για την Τουρκία όλοι είμαστε Τούρκοι.Κι ενώ η πατρίδα μας λέει την αλήθεια,δεν κάνει σχεδόν τί-ποτε για να την αναδείξει ή για να υπερασπίσει την πραγματικότητα από τις πλαστογραφήσεις της άλλης πλευράς.Μόνοι μας οι Πομάκοι,κυρίως στον νομό Ξάνθης,προσπαθήσαμε να βρούμε βοή-θειες από δω κι από κει,ώστε να καταγράψουμε τη γλώσσα μας,τα τραγούδια μας,τα παραμύθια μας,να διασώσουμε τις φορεσιές μας,τους χορούς μας,τις παραδόσεις μας.Όχι βέβαια όλοι οι Πομά-κοι.Πολλοί έχουν ταυτιστεί με την τούρκικη πολιτική που μας θέλει όλους Τούρκους,τουλάχιστον στην συνείδηση,αν όχι και στην καθημερινή γλώσσα.Άλλοι το κάνουν από συμφέρον και άλλοι γιατί δεν θέλουν φασαρίες.Ακόμα περισσότεροι είναι όσοι δεν εκφράζονται δημόσια για το θέμα αυτό.Και λίγοι είμαστε όσοι δηλώνουμε ανοιχτά την ρίζα μας και την ταυτότητά μας,πληρώνοντας συχνά ένα μεγάλο τίμημα.Αξίζει εδώ να πω ότι όταν πρωτοφτιάξαμε τον Σύλλογο Πομάκων νομού Ξάνθης,τα ονόματα όσων υπέγραφαν το καταστατικό μας μπήκαν σε όλα τα τζαμιά της περιοχής και στις τουρκόφωνες εφημερίδες.Οι πιέσεις στις μικρές κοινωνίες των χωριών για αυτούς που τους έλεγαν «πουλημένους» και άλλα παρόμοια ήταν αφόρητες,κάποιοι έσπασαν και απέσυραν τις υπογραφές τους,όμως ο Σύλλογος άντεξε κι έφτασε μέχρι σήμερα.Κι αφού δεν κατάφεραν να μας εξαφανίσουν οι άνθρωποι του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής (αυτοί που κάθε μήνα παίρνουνε μισθό κανο-νικό για να κάνουν τη δουλειά της Άγκυρας),τώρα λένε απλώς ότι είμαστε μετρημένοι άνθρωποι όσοι δηλώνουμε Πομάκοι και αυτό δεν αλλάζει τον «τούρκικο χαρακτήρα της μειονότητας».

Βέβαια δεν λένε τι νιώθουν πραγματικά οι άνθρωποι,τι ξέρουν βαθειά μέσα τους ότι είναι,άσχετα που φοβούνται να το πούνε δημοσίως,για να μην έχουν τα προβλήματα που είχαμε όλοι εμείς που ξεκινήσαμε κάποτε.

Σήμερα έχουν γίνει αρκετά πράγματα για το Πομάκικο θέμα,από ιδιωτικές πάντα πρωτοβουλίες,ό-μως πολύ περισσότερα περιμένουν ακόμα κάποιον να τα κάνει.Κι όταν λέμε κάποιον,εννοούμε κά-ποιον δημόσιο φορέα,δίνω μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα:

1) Τα έθιμά μας έχουν όλα καλυφθεί με τούρκικο χρώμα και κανείς δεν τολμάει να πει μια λέξη.Ά-ραγε γιατί όλα τα μουσουλμανικά πανηγύρια της Θράκης γίνονται στο βουνό,όπου πάντα κατοι-κούσαν οι Πομάκοι και κανένα δεν υπάρχει στον κάμπο,όπου ζει και πολύς περισσότερος κόσμος; Η απάντηση είναι απλή,είναι όλα κατάλοιπα του παραδοσιακού μας πολιτισμού,αφού εμείς έχουμε στο βουνό ρίζες που πάνε πολλούς αιώνες πίσω.Αντίθετα,οι Τούρκοι που ζούσανε πάντα στα πεδινά δεν έχουν τίποτε απολύτως,ίσως επειδή κι αυτοί ήρθαν σχετικά πρόσφατα,με τις μετακινήσεις των μουσουλμανικών πληθυσμών από τις βαλκανικές χώρες που απελευθερώνονταν τα τελευταία 100-150 χρόνια.Κι όμως,τώρα στα έθιμά μας και στα πανηγύρια μας εμείς είμαστε πια από έξω,οι διορ-γανωτές είναι Τούρκοι,έρχονται χορευτές,τραγουδίστριες,αγάδες,παλαιστές,ακόμη και θεατές από την Τουρκία.Πού είναι το τοπικό Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο να καταγράψει την πραγματικότητα,να ψάξει στο παρελθόν τι γινόταν,να πει την αλήθεια; Αν εξαιρέσεις δυο-τρεις ανθρώπους,κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί μας,ούτε κι όταν έγιναν συγκεκριμένες προτάσεις,ακόμα και για χρηματοδότηση (θυμίζω την πρόταση του κ. Εμφιετζόγλου για την πομάκικη γλώσσα,όταν η προσφορά του για δε-καετή χρηματοδότηση ούτε καν συζητήθηκε!).

2) Ο πολιτισμός και η γλώσσα μας δεν υπάρχουν για το ελληνικό κράτος πουθενά.Όλοι ακούμε τόσα χρόνια για την πολυπολιτισμικότητα και για τον «πλούτο της διαφοράς»,όμως για μια μεγάλη ομάδα Ελλήνων πολιτών,για τους Πομάκους,αυτά είναι σαν να μην υπάρχουν.Μας διδάσκουν στα μειονοτικά σχολεία τουρκικά,στα δικαστήρια,στα νοσοκομεία και στις εκλογές έχει μεταφραστές στα τουρκικά και τώρα μας ετοιμάζουν,λέει,και νηπιαγωγεία στα τουρκικά.Πού είναι η μητρική μας γλώσσα που την κατοχυρώνει και η Συνθήκη της Λωζάννης; Ακόμα και μια τοπική τηλεόραση που είχε ειδήσεις στα πομάκικα σταμάτησε και τώρα μεταδίδει ειδήσεις στα τουρκικά,όπως κάνει και το κρατικό ραδιόφωνο! Αξίζει εδώ να πούμε ότι η αλλαγή έγινε μετά από παρέμβαση του δημοτικού συμβουλίου Μύκης,του δήμου μας δηλαδή,στον ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό! Ούτε και το αίτημα στην κρατική ΕΡΑ ποτέ απαντήθηκε,παρότι βλέπουμε ότι έχουν μπει δελτία ειδήσεων στα αραβικά για τους πρόσφυγες και μετανάστες που απλώς περνάνε από την Ελλάδα.Δηλαδή τόσες χιλιάδες μόνιμοι κάτοικοι της Θράκης δεν δικαιούνται να ακούσουν τη γλώσσα τους,παράλληλα με τα τουρ-κικά που υπάρχουν τόσα χρόνια;

3) Είναι δεδομένο ότι μέσα στην μουσουλμανική κοινωνία οι Πομάκοι είμαστε οικονομικά και κοινω-νικά πιο κάτω από τους τουρκογενείς.Αφού το ελληνικό κράτος εφαρμόζει πολιτικές θετικών διακρί-σεων,όπως κάνει συνολικά με τα παιδιά της μειονότητας για τα ελληνικά Πανεπιστήμια,γιατί δεν κάνει κάτι συγκεκριμένο για μας; Γιατί δεν θεσπίζει μια προνομιακή μεταχείριση ειδικά για τους ορεσίβιους Πομάκους; Το μέτρο που πήρε πρόσφατα η Κυβέρνηση για δωρεάν δορυφορική σύνδεση με τα ελληνικά κανάλια,ενδιαφέρει κυρίως εμάς που ζούμε σε σημεία απομακρυσμένα.Χρειάζεται τέτοιον εξοπλισμό ο Τούρκος αστός στην Ξάνθη; Θα μπορούσε να δοθεί λοιπόν στον πομακικό πλη-θυσμό του ορεινού όγκου,έτσι,ονομαστικά.Η Τοπική Αυτοδιοίκηση να φέρει ευρωπαϊκά προγράμ-ματα ειδικά για εμάς,είτε για κατάρτιση–εκπαίδευση,είτε για τις υποδομές στα χωριά μας (δρόμοι, αντιπλημμυρικά,Internet…) που είναι πολύ πίσω.Επίσης ο Στρατός θα μπορούσε να μεταχειρίζεται κάπως ιδιαίτερα τα παιδιά των φτωχών Πομάκων που κατατάσσονται ή μετατίθενται,ώστε να δι-ευκολύνεται και η επιβίωση των οικογενειών τους.Κτλ κτλ.

Κλείνοντας,θέλω να ευχαριστήσω για την πρόσκληση τους διοργανωτές,όλους εσάς για την προσο-χή σας και όλους τους Θρακιώτες φίλους που μας βοήθησαν αυτά τα χρόνια να αντέξουμε την τουρ-κική πίεση και την ελληνική αδιαφορία.

Εύχομαι την επόμενη φορά να μπορώ να ευχαριστήσω και κάποιους δημόσιους φορείς που θα έχουν κάνει κάτι από όσα είπα προηγουμένως.Σας ευχαριστώ και πάλι.

Εμινέ Μπουρουτζή, πρόεδρος Συλλόγου Πομάκων

ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ Κομοτηνής,φ. 478 (49),16 Δεκεμβρίου 2016,σελ. 3 & 4 (χωρίς αναφορά του χώρου που πραγματοποιήθηκε η ομιλία).

Διαβάστε ακόμα:

Απούσα από τη Θράκη η ελληνική πολιτεία

Οι "Γκρίζοι Λύκοι" συμπράττουν στην Τουρκοποίηση της Δ. Θράκης

Ο σύγχρονος γενιτσαρισμός

Ελπίδα Μαντά: μια νέα ζωγράφος από το Καπανδρίτι

Δείτε το θέμα πατώντας εδώ

Δείτε ακόμα,σχετικά: 

Κώστας Λαζάρου,ένας νέος ζωγράφος

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

Ανδρέας Κριεζής,ένας αρβανίτης ζωγράφος (Ύδρα 1816-1880).

Περίεργη πρόταση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων για προβολή του Αλή πασά

Ποιός ρώτησε τους Σουλιώτες;

Προσβολή της ιστορικής μνήμης από την υπερπροβολή του Αλή Πασά

Διαχρονικά οι Ελληνο-Αλβανικές σχέσεις έχουν περάσει από πολ-λές δοκιμασίες.Το ιστορικό παρελθόν των δύο χωρών μπορεί να καταγραφεί μόνο από ιστορικούς και εκπαιδευτικούς,γνώστες των ιδιαιτεροτήτων που διαμόρφωσαν η βυζαντινή,οθωμανική και νεώτερη συνύπαρξη των δύο λαών στην περιοχή.

Η ανακοίνωση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων περί πρό-τασης σχεδίου υλοποίησης και δημιουργίας μουσειακών διαδρα-στικών χώρων πολιτισμού σε Ιωάννινα και Τεπελένι,που θα ε-στιάζουν στην ιστορία και την κληρονομιά του Αλή Πασά,δη-μιουργεί απορία και ανησυχία.

Απορία για την επιλογή της χρονικής στιγμής,όταν η πολιτική ηγεσία της γείτονος χώρος με συνεχείς δηλώσεις και αλυτρωτικές διαθέσεις θέτει ζητήματα σε βάρος της Ελλάδος.

Ανησυχία,γιατί το πρόγραμμα δεν υποστηρίζεται από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα,την Πε-ριφερειακή Αυτοδιοίκηση και την Εκκλησία (Ιερές Μητροπόλεις της Ηπείρου,Αυτοκέφαλη Αρχιεπι-σκοπή Αλβανίας).

Η ιστορική μελέτη γεγονότων με ιδιαίτερη εθνική σημασία,όπως είναι οι αγώνες των Σουλιωτών,δεν μπορεί να ανατεθεί σε μια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού.

Οι Ηπειρώτες και ιδιαίτερα οι Σουλιώτες θα περίμεναν λ.χ. από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννί-νων και την κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου στην Αθήνα να προβληθούν τα Ιστορικά,Αρ-χαιολογικά και Λαογραφικά στοιχεία της Σουλιώτικης Συμπολιτείας.

Μιας κοινότητος με στενούς δεσμούς οικογενειακής τιμής και ήθους,με άνδρες,γυναίκες και παιδιά που αγωνίζονταν να διατηρήσουν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα,την οποία προσπά-θησε να εξαφανίσει ο Αλή Πασάς.

Επειδή εύκολο είναι να κάνει κάποιος κριτική σε αποφάσεις της δημόσιας διοίκησης,αντιπροτείνω την διόρθωση του σχετικού εγγράφου από την Υπουργό Πολιτισμού με την αλλαγή του Προγράμ-ματος και την συμμετοχή θεσμικών φορέων - συνομιλητών της Πολιτείας,της Ακαδημίας Αθηνών, της Εκπαιδευτικής Κοινότητας,Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων,της Εκκλησίας της Ελλάδος.Στον ευ-ρύτερο γεωγραφικό χώρο της Ηπείρου δεν υπήρξε ως ιστορική φυσιογνωμία μόνο ο Αλή Πασάς.

Πλήθος πνευματικών ανθρώπων,εθνικών ευεργετών και Ιεραρχών με τα έργα τους και τις ιδέες τους τίμησαν την Ηπειρωτική Γή.

Ανεπίτρεπτο λάθος η επιλογή του προσώπου του Αλή Πασά που θα προβληθεί,για τα έργα και τις ημέρες του εναντίον των υπόδουλων Ελλήνων,ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του οποίου ήταν σκληρή ακόμη και εναντίον ομόθρησκών του.

Κάθε μουσειακή δραστηριότητα περιλαμβάνει και περιέχει παιδαγωγικά μηνύματα ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες,όταν εκείνες διαπλάθουν συνειδήσεις.

Η πολιτιστική δραστηριότητα εκφράζει την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό,εκπροσωπεί τους απόδημους,τους ομογενείς μας και διαμορφώνει την εθνική μας ταυτότητα.

Ποτέ δεν είναι αργά να γίνει επανόρθωση του λάθους με την έκφραση συγγνώμης προς τους απογόνους των Σουλιωτών και την διόρθωση του σχετικού εγγράφου.

Y.Γ. Να προβλέψω πως η επόμενη κίνηση θα είναι η αδελφοποίηση του Δήμου Σουλίου με το Δήμο Τεπελενίου;

Νικόλαος Γεωργίου Εκπαιδευτικός, συγγραφέας

Μέλος του Δ.Σ. της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης

 (Από το περιοδικό ΕΝΔΟΧΩΡΑ,τ. 101-102,Δεκέμβριος 2016,σελ. 6-7)

Γραμματικό Αττικής,1970

Η οικογένεια Ζεγγίνη σε εθνική γιορτή της χρονιάς εκείνης.

Από δημόσια διαδικτυακή ανάρτηση της κ. Πόπης Ζεγγίνη-Κόλλια (η μικρούλα της φωτογραφίας),που γεννήθηκε και ζει στο Γραμματικό.

Δείτε ακόμα:

Καπανδρίτι,γύρω στο 1960

Αρβανίτισσα από τον Αργοσαρωνικό

Ο Τσολιάς και η αρβανίτισσα

Λιάτανη,1930

Ζευγάρια Αρβανιτών στα Ψαχνά,1919

Αρβανίτισσες στην Αθήνα,1900

Αχιλλέας Λαζάρου,Θεσπιείς κατά Κοστοβώκων

Πρόκειται για θαυμάσια εργασία του μεγάλου μας Έλληνα επιστήμονα.Απετέλεσε εισήγησή του στο Α΄Διεθνές Συνέδριο Βοιωτικών Μελετών (Θήβα,10-14 Σεπτεμβρίου 1986).Βρίσκε-ται δημοσιευμένη στην Επετηρίδα της Εταιρείας Βοιωτικών Μελετών,Τόμος Α΄,Τεύχος α΄,Αθήνα 1988,σελ. 291-306.Την εντοπίσαμε στην φιλόξενη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Λεβαδείας.
Ο Αχιλλέας Λαζάρου με απλό ουσιώδη λόγο παρουσιάζει μία απ΄ τις περιπτώσεις στρατολόγησης Ελλήνων κατά την Ρω-μαιοκρατία.Άψογα τεκμηριωμένη,όπως πάντα,η γραφή του εκτείνεται με τις παρατιθέμενες σημειώσεις του και σε άλλα ενδιαφέροντα θέματα.
Προυσιάζω εδώ την συγκεκριμένη μελέτη,καθώς οι Κοστο-βώκοι,ως πρόγονοι των Σκιπτάρ/Αλβανών,"γελοιοποιούν" την αλβανική προπαγάνδα περί αυτοχθονίας των Σκιπτάρ. Παρ΄ όλο που το θέμα είχε άλλη εστίαση,στη σημείωση 17 (σελ. 294) αναφέρεται ο επιστήμονας B. P. Hasdeu και η θεώρησή του ότι οι Κοστοβώκοι υπήρξαν πρόγονοι των Αλ-βανών.Στο τέλος της εργασίας (σελ. 306) γράφεται ότι μετά την ήττα τους απ΄ τους Ρωμαίους, εξασθένησαν και δεν επανεμφανίστηκαν οι Κοστοβώκοι ως στρατιωτική ή πολιτική δύναμη.
Ο ίδιος ο Αχ. Λαζάρου,εδώ,δεν παίρνει θέση για την σχέση Κοστοβώκων - Σκιπτάρ/Αλβανών. Αργότερα όμως,όχι μόνο συμφώνησε με τον Hasdeu,αλλά και υπερθεμάτισε (δες εδώ).

Γιάννης Βασ. Πέππας

Κάντε λήψη - διαβάστε: 

Αχιλλέας Λαζάρου,Θεσπιείς κατά Κοστοβώκων

Ανάμεσά μας…

Ανάμεσά μας…

Απ΄ το 2012 τουλάχιστον διακινείται στο διαδίκτυο ένα παιδαριώδες και εντελώς αβάσιμο κείμενο δη-μοσιευμένο το 1986 στο τότε (ομώνυμο) περιοδικό της Χρυσής Αυγής (περίοδος β΄,αρ. τεύχους 8,15 Οκτωβρίου 1986,σελ. 19-20,συντάκτης: Φαέθων. Τμήμα του στην διπλανή φωτογραφία).Περιεχόμε-νο του δημοσιεύματος ήταν η παρουσίαση των Αλ-βανών ως δήθεν τμήμα του ελληνικού έθνους.Σε αυ-τό αραδιάζονταν ένα σωρό βλακείες,τέτοιες που φα-νερώνουνε την πηγή προέλευσης τους: ένα βιβλίο-ευθυμογράφημα (όπως το χαρακτήρισε η επι-στημονική κοινότητα) που αποτέλεσε το πρώιμο δείγμα της αλβανικής προπαγάνδας στην Ελλάδα.

Μέσα σ΄ αυτό,λοιπόν,το κείμενο τσουβαλιάζονταν όλες οι γελοιότητες που ως σήμερα τσαμπουνάει αυτή η πτυχή του ανθελληνισμού: οι Ιλλυριοί ήταν συγγενείς με τους αρχαίους Έλληνες,τα αλβανικά σχετίζονται με  τα ελληνικά,ο Αλή Πασάς ήθελε να φτιάξει ελληνικό κράτος και άλλες τέτοιες μπαρούφες που δεν υπάρχει λόγος να τις αναπαράγουμε,γιατί ενδεχομένως έτσι θα συντελούσαμε ακούσια στην προβολή τους.

Θέλω να πιστεύω ότι στα 30 χρόνια που μεσολάβησαν,οι απόψεις αυτού του χώρου (που από περιθωριακός έχει καταστεί  τρίτη πολιτική δύναμη) έχουν αποκτήσει σοβαρότητα.Κατά καιρούς άτομα και συλλογικότητες ταλαιπωρηθήκαμε από παραπληροφόρηση μπερδεύοντας από άγνοια ή ανακριβείς επιρροές το πατριωτικό φρόνημα με τα γνήσια πορίσματα της ιστορίας,τον ατζαμίδικο φουριόζικο ενθουσιασμό με το τι πραγματικά συνέβη στα περασμένα.

Αυτό το ασαφές τοπίο προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν διάφοροι δόλιοι τύποι και υπονομευτικές μεθοδεύσεις για να επιφέρουν αποπροσανατολισμό και διάβρωση.Το κακό είναι όμως,ότι ακόμα και τώρα,τόσες δεκαετίες μετά,οι διαστρεβλωτικές απόψεις συνεχίζουν να υπάρχουν.Και μάλιστα δεν εκφέρονται μόνο από ξένους προ-παγανδιστικούς μηχανισμούς,αλλά και από χώρους και συγγραφείς που διεκδικούν θέση στον ελληνικό πα-τριωτισμό.

Έτσι,κάποιες φορές τελευταία διαβάσαμε από περίεργους πατριώτες,μεταξύ άλλων φαιδρών,ότι οι Αρβα-νίτες είναι εξελληνισμένοι αλλοεθνείς,τα αρβανίτικα δεν ανήκουν στην ελληνική και άλλα τέτοια απίθανα.

Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω την πραγματικότητα ώστε να καταρρίπτονται όλες αυτές οι ασυναρτη-σίες,να γκρεμίζεται η κάθε απόπειρα ψευδούς αποτύπωσης:

1. Από πουθενά δεν τεκμαίρεται ότι οι Ιλλυριοί είχαν φυλετική σχέση με τους Έλληνες.Πολύ περισσότερο,δεν αποδεικνύεται αυτόνομη εθνική υπόστασή τους.Δεν διέθεταν γλώσσα,ούτε ίδιο πολιτισμό.Περί τις 200 άτα-κτες,αταξινόμητες λέξεις πιθανολογούνται ως δυνάμει Ιλλυρικές.Δεν υπάρχει από αυτούς κανένα γραπτό μνη-μείο (ούτε πέντε αράδες…),ούτε σώζεται τίποτα που να μαρτυρά ιδιαίτερο ξέχωρο πνευματικό βίο.Ομοίως και στον υλικό βίο.

Να,μια "Ιλλυρική" επιγραφή.Ελληνικά ονόματα,
Ελληνική γλώσσα.Κατά τ΄ άλλα,"Ιλλυριοί"...

Τα όποια αρχαιολογικά ευρήματα τους «αποδίδονται»,αν δεν είναι κομμάτια εμπο-ρικών εισαγωγών ή δημιουργήματα Ελλήνων α-ποίκων στην περιοχή αποτελούν απομιμήσεις τους.

Η Μαρία Δέδε-Μιχαήλ,κατατάσσοντάς τους ως βαρβάρους,δεν αποκλείει την πλήρη πολιτιστική απορρόφησή τους απ΄ το Ελληνικό νοείν,φέρε-σθαι και πράττειν.Η βαρβαρική Ιλλυρία εκτεινό-ταν ακριβώς άνωθεν της Ελληνικής Ιλλυρίας.Ο γε-ωγραφικός προσδιορισμός Ιλλυρία είναι ελληνι-κός,προερχόμενος απ΄ την Ελληνική Μυθολογία και την ιστορία που αυτή υποκρύπτει.Κατά πως φαίνεται,σκόρπιες ασύντακτες,χωρίς ιδιοτυπία,ξε-νικές λαότητες πάνω απ΄ την Ήπειρο βαφτίστη-καν με το Ελληνικό όνομα της περιοχής (Ιλλυρία → Ιλλυριοί) χωρίς να διαθέτουν εθνική ταυτό-τητα.Το γεγονός ότι από τον 2^ο περίπου μ.Χ. αι. εξαφανίζονται (αφομοιώθηκαν…;) εντελώς απ΄ το ιστορικό προσκήνιο συνηγορεί/αποδεικνύει την ανυπαρξία Έθνους Ιλλυριών.  

2. Όποιοι και να ήταν οι Ιλλυριοί δεν είχαν καμία εθνοφυλετική ή άλλη σχέση με τους Σκιπετάρ/Τουρκαλ-βανούς.Οι δεύτεροι προέρχονται από τους Κοστοβώκους,λαό από την Δακία (Καρπάθια,όπου η σημερινή Μολδαβία,η περιοχή τους δεν ανήκε στην κατακτημένη απ΄ τους Ρωμαίους Δακία),άξεστη πολεμική φυλή που περιφερόταν στον ευρύτερο ελληνικό χώρο από τον 1^ο τουλάχιστον π.Χ. αιώνα έως τον 1^ο μ.Χ. αιώνα.Τους α-ναφέρει μάλιστα ο Παυσανίας στα Φωκικά.Υπήρξαν καταστροφείς του ιερού της Ελευσίνας.

Άλλοι διατείνονται ότι οι πρόγονοι των Σκιπετάρ/Τουρκαλβανών ήταν οι Κάρποι,λαός επίσης Δακικός,αλλά αυτό δεν ευσταθεί,επειδή είναι μια απόλυτη πιθανολόγηση χωρίς την ελάχιστη ιστορική επιβεβαίωση.Ε-ξάλλου,οι νομάδες Κάρποι φαίνεται να ήταν πράος και φιλήσυχος λαός κάτι που δεν συμβαδίζει με την φυσική αγριότητα των σκιπετάρ.Ο καθηγητής Αχιλλέας Λαζάρου θεωρεί αναμφισβήτητο ότι οι Σκιπετάρ/Τουρκαλ-βανοί προέρχονται από τους Κοστοβώκους (δες εδώ) και αυτό για μας είναι ικανό και αρκετό.Οι Κοστοβώκοι για ένα μεγάλο διάστημα διέμειναν στη χώρα των Σκοπίων (Scupis),προτού μετακινηθούν ανατολικά και εγκατασταθούν μόνιμα στις ακτές της Αδριατικής,περί τον 4-5^ο αιώνα.Δηλαδή οι Σκιπετάρ εγκαθίστανται στην περιοχή  200-300 χρόνια μετά την ιστορική εξαφάνιση των Ιλλυριών! Αντιλαμβάνεται,έτσι,κανείς πόσο γελοίο καθίσταται να ισχυρίζονται οι ανιστόρητοι αγράμματοι ότι υπάρχει τάχατες σχέση Ιλλυριών-Αλβανών...

Οι Κοστοβώκοι μετέφεραν στην τελική εστία τους ένα πάμπτωχο λεξιλόγιο από την πατρίδα τους.Γι΄ αυτό και σήμερα διακρίνονται κάποιες γλωσσικές συνάφειες Ρουμανικής-Αλβανικής.Σταδιακά εισχώρησαν στον πολι-τιστικό κορμό των Ελλήνων Ηπειρωτών που συνάντησαν σε αυτόν τον ακρινό χώρο του ελληνικού κόσμου και της ελληνικής επικράτειας.Ένα από τα πράγματα που υιοθέτησαν ήταν και το γλωσσικό ιδίωμα των ελλήνων του Αρβάνου.Οι Σκιπετάρ αρβανιτοφώνησαν.Το τοπικό αυτό ιδίωμα προέρχεται από τα βάθη της ελ-ληνικής,αναφέρεται από τον Θουκυδίδη (βιβλίο Β),έλαβε πολλά δάνεια από το πέρασμα των Λατίνων και παρέμεινε πάντα ως ένα περιορισμένο εργαλείο παράλληλης συνεννόησης σε τμήμα των Ελλήνων της Η-πείρου.

3. Όσον αφορά το δήθεν ελληνικό κράτος που ήθελε να δημιουργήσει ο Λιάπης Αλή Πασάς στην Ήπειρο, αποτελεί μια μεγάλη ιστορική απάτη.Από τον 12^ο αιώνα παρουσιάστηκαν στην περιοχή κινήσεις φιλόδοξων ηγεμονίσκων που αναζητούσαν χώρο για την ματαιοδοξία τους στο καταρρέον Βυζάντιο.Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται τόσο το βραχύβιο δεσποτάτο της Ηπείρου όσο και η ατελέσφορη απόπειρα του Γεωργίου Κα-στριώτη.Ο τελευταίος καμία σχέση δεν είχε με τους Σκιπετάρ/Τουρκαλβανούς.Από πατέρα Έλληνα και μάνα Σέρβα,νωρίς πίστεψε στις υπαρκτές οργανωτικές,ηγετικές και αγωνιστικές ικανότητές του.Άλλαξε τρεις φορές τη θρησκεία του,απέκτησε την εύνοια των Οθωμανών ζώντας αρκετό διάστημα στο παλάτι του Σουλτάνου κι επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του (Ήπειρο) φιλοδοξώντας κι αυτός να στήσει εκεί προσωπικό βασίλειο, καθ΄ όσον το Βυζάντιο ήταν από καιρό νεκρό και οι Τούρκοι δεν είχαν πατήσει στιβαρά στον χώρο.Σαν αυτόν αποπειράθηκαν ανάλογα εγχειρήματα Σλάβοι,Λατίνοι,Έλληνες και Σκιπετάρ/Τουρκαλβανοί φύλαρχοι συστή-νοντας βραχύβιες θνησιγενείς τοπικές Ηγεμονίες.Ο Γεώργιος Καστριώτης καμία εθνική Ελληνική επιδίωξη και ανάταση δεν εξέφραζε,παρά μόνον προσωπικά όνειρά του κυνηγούσε.Εσφαλμένα οι Σκιπετάρ/Τουρκαλβανοί τον αναγορεύουν ως εθνικό τους ήρωα,όχι μόνο γιατί ήταν Ελληνοσέρβος,αλλά και το Αλβανικό Βασίλειό του οριζόταν γεωγραφικά,όχι εθνολογικά (πολυεθνική,πολυσυλλεκτική η σύστασή του.Σκιπταραλβανική εθνι-κή συνείδηση θα αναφανεί/καταγραφεί 400 χρόνια μετά [!!!] στο συνέδριο της Πρίζρεν,1878) και οι γεω-γραφικοί όροι Άρβανον,Άλβανος,Αλβανία κ.λπ. είναι ελληνικοί,όπως έχω παρουσιάσει/αποδείξει σε τούτον τον ιστότοπο.

Η σφραγίδα του Γεωργίου Καστριώτη.
Κάτω απ΄ τα νύχια του Δικέφαλου Αετού ένα τσακάλι (συμβολίζει τον Τούρκο).Κυκλικά,συντμημένη επιγραφή στα Ελληνικά.Η πλήρης γραμματική-νοηματική ανάπτυξή της: ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (προσφώνηση του Γ.Κ.),ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ,ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΡΩΜΑΙΩΝ,Ο ΜΕΓΑΣ ΑΥΘΕΝΤΗΣ ΤΟΥΡΚΩΝ,ΑΛΒΑΝΩΝ (δηλαδή Ηπειρωτών),ΣΕΡΒΩΝ & ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ.

Ο τελευταίος τοπικός Δον Κιχώτης αυτής της σειράς υπήρξε ο Αλή Πασάς.Ο Αλή Πασάς προσέλκυσε δίπλα του μια ομάδα από αριβίστες αδίστακτους Χριστιανούς Έλληνες της Θεσπρωτίας που δεν είχαν κανένα εμπόδιο να εξισλαμιστούν προκειμένου να απολαμβάνουν τα οφέλη από την ηγετική τάξη του αυτόνομου πασαλικιού που στόχευε να ανακηρύξει ο Αλή Πασάς αποσπώμενος από τον Σουλτάνο.Είναι αυτοί που θα μείνουν γνωστοί ως Τσάμηδες.Αυτή η απόπειρα του τουρκαλβανού Αλή Πασά δεν είχε τίποτα το ελληνικό,ως δομικό συστατικό της ή ως εθνική στόχευση και προοπτική.Το πλήθος των Ελλήνων που πέρασε απ΄ την αυλή του Αλή Πασά αποτύπωνε τον τακτικισμό και τους διπλωματικούς ελιγμούς του Αλή από τη μία και τον πόθο με κάθε τρόπο ενίσχυσης του υπόδουλου Ελληνισμού,καθώς και διείσδυσής του,διαβρωτικά και όχι μόνο,στον κραταιό μηχα-νισμό του αντιπάλου από την άλλη.

Το δημοσίευμα της χ.α.,για να ξανάρθω στην αρχή,περιφέρεται από διάφορα διαδικτυακά μέσα του ρυπαρού αλβανικού ανθελληνισμού.Διαθέτουν απίστευτο μηχανισμό συλλογής γραπτών (μόνο;).Οτιδήποτε γράφτηκε τα τελευταία 200 χρόνια και θεωρούν ότι απηχεί ή εκφράζει λίγο-πολύ τις αηδείς θεωρίες τους,θα το ξε-τρυπώσουν και θα το παρουσιάσουν.

Αυτή η οργάνωση προϋποθέτει σύστημα και χρήμα.Η υπανάπτυκτη,με εμβρυώδη οικονομία,Αλβανία δεν μπο-ρεί να διαθέτει ούτε τεχνογνωσία προπαγάνδας ούτε την χρηματική υποστήριξή της.Συνεπώς,είναι τόσο φα-νερό,υπάρχει συντονισμένη δραστηριότητα κατά των ελληνικών συμφερόντων.Ποιος είναι ο Μεγάλος Αδελ-φός,δεν θέλει ρώτημα,κραυγάζει.

Δυστυχώς,δίπλα στις έξωθεν επιβουλές και προκλήσεις συμπαρατάσσονται οι ντόπιοι τζουτζέδες.Ένας εσμός φανατικών ηλιθίων,αγράμματων ιντερνετικών μπαχαλάκηδων και ιδεοληπτικών δοσίλογων που μηρυκάζουν ό,τι εμετικό σέρνεται.Καμιά φορά μπερδεύεσαι,δεν ξέρεις ποιος είναι χειρότερος και πιο επικίνδυνος: ο ορα-τός,απ΄ τα έξω,σφετεριστής και υπονομευτής ή ο εσωτερικός μειοδότης;

Γιάννης Βασ. Πέππας

Διαβάστε ακόμα:

ΗΠΕΙΡΟΣ,η γη των Χαόνων (προγόνων των Αρβανιτών)

Η Άλβανος του 1376,ένα άγνωστο ντοκουμέντο

Αλβανός βουλευτής: "Ο Σκεντέρμπεης δεν είναι εθνικός ήρωας των Αλβανών"

Η Τουρκία υπέρ του παναλβανισμού;

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΣΤΑ ΤΙΡΑΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΖΑΜΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

150 χρόνια από τη θυσία στο Αρκάδι

150 χρόνια από τη θυσία στο Αρκάδι

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η Εκκλησία πάλι πρωτοπόρος στη Θυσία και σκαπανέας της Ένωσης της Κρήτης με την Μητέρα Ελλάδα

Στις 8 Νοεμβρίου,των Ταξιαρχών,συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη θυσία των Ελλήνων στη Μονή Αρκαδίου της Κρήτης.Στη θυσία αυτή συμπυκνώνεται το μεγαλείο του έπους της Κρητικής Επα-ναστάσεως.Εκείνη την ημέρα του 1866 ο ηγούμενος της Μονής Γαβριήλ,υπερασπιστές της Μονής και γυναικόπαιδα με την ανατίναξη της μπαρουταποθήκης Της θυσίασαν τη ζωή τους για την απε-λευθέρωση της Κρήτης από τον απάνθρωπο τουρκικό ζυγό και την ένωσή Της με την Μητέρα Ελλάδα.

Ο Αγώνας των Ελλήνων στην Κρήτη είχε αρχίσει λίγους μήνες πριν.Κέντρο της Επανάστασής τους ήταν η Μονή Αρκαδίου.Εκεί ήταν το κρησφύγετο της Επαναστατικής Επιτροπής και αγωνιστών.Εκεί είχαν βρει καταφύγιο και γυναικόπαιδα,κυνηγημένα από τους Τούρκους.Ο οθωμανός διοικητής της Μεγαλονήσου,Μουσταφάς πασάς,έστειλε μήνυμα στον ηγούμενο Γαβριήλ,πως αν δεν τους διώξει θα τινάξει το μοναστήρι στον αέρα.Ο ηγούμενος Γαβριήλ,η Επιτροπή και οι αγωνιστές αποφάσισαν να μείνουν στη Μονή και να φύγουν τα γυναικόπαιδα.Η ηρωίδα του Αρκαδίου Χαρίκλεια Δασκα-λάκη αντέδρασε.«Θα πολεμήσουμε όλες οι γυναίκες μαζί σας και θα μοιραστούμε τον αγώνα σας», τους είπε.Οι άντρες υποχώρησαν μπρος στην αποφασιστικότητα των γυναικών.

Αποφάσισαν όλοι τους να αμυνθούν μέχρις εσχάτων,γιατί,όπως διαμήνυσαν στον Πασά,ο όρκος που έδωσαν ήταν «ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».Αρχές Νοεμβρίου του 1866 δέκα χι-λιάδες Οθωμανοί στρατιώτες,με τη συνοδεία κανονιών,πολιόρκησαν τη Μονή.Μέσα σ’ Αυτήν βρί-σκονταν 964 Έλληνες,από τους οποίους 325 πολεμιστές και οι άλλοι γυναικόπαιδα.Στην πολιορκία οι Έλληνες πολέμησαν με άφθαστο ηρωισμό.Κοντά τους αγωνίστηκαν οι γυναίκες και τα παιδιά.Όσες μπορούσαν,κρατούσαν όπλα.Οι υπόλοιπες και τα παιδιά βοηθούσαν γεμίζοντας τα όπλα και κου-βαλώντας φυσίγγια,μπαρούτι,νερό και τρόφιμα.Η λαϊκή μούσα απαθανάτισε τη στάση των γυναι-κοπαίδων: 

«...μ’ ήρθεν η γ’ ώρα του Θεού, κι οι άντρες πολεμούσι,

γυναίκες,κόρες και παιδιά φυσέκια κουβαλούσι...».

Στις 8 Νοεμβρίου του 1866 οι Οθωμανοί τοποθέτησαν κανόνι απέναντι από την πύλη της Μονής,και την ανατίναξαν.Η μάχη συνεχίστηκε σώμα με σώμα στην αυλή της.Οι περισσότεροι ήρωες υπερα-σπιστές έπεσαν μπρος στους πολυπληθείς εχθρούς.Τα γυναικόπαιδα μαζεύτηκαν στο λαγούμι,γύ-ρω από τον ηγούμενο Γαβριήλ.Ο αγωνιστής Γιαμπουδάκης με την κουμπούρα του γεμάτη και στραμμένη στο μπαρούτι κάνει μια τελευταία ερώτηση στα γυναικόπαιδα: «Θέλουμε να παραδο-θούμε στους οθωμανούς ή να πεθάνουμε;»

Ο ηγούμενος με το βλέμμα του γεμάτο πόνο,αγάπη και στοργή,τα διαβεβαίωσε πως όλοι μαζί θα βρεθούν κοντά στο Χριστό.Αυτά τότε αποφασιστικά φώναξαν «Φωτιά καλύτερα».Η κουμπούρα άδειασε και το μοναστήρι,με τους δικούς και τους εχθρούς,τινάχθηκε στον αέρα.

Η θυσία των Ελλήνων στο Αρκάδι για την ελευθερία τους είχε παγκόσμιο αντίκτυπο.Το όνομα της Μονής και του ηγουμένου της Γαβριήλ συνδέθηκε με το Μεσολόγγι και την Κιάφα,που επίσης κλη-ρικοί ήσαν οι πρώτοι στη θυσία,δείχνοντας την ταυτότητα αντιλήψεων και αξιών του όπου γης Ελληνισμού.Επί πλέον το Αρκάδι έγινε σύμβολο των κοινών αγώνων των Κρητών με όλους τους άλλους Έλληνες.Σημειώνεται ότι Έλληνες εθελοντές,από διάφορα μέρη,αγωνίστηκαν μαζί με τους Κρήτες κατά του τουρκικού ζυγού και Κρητικοί πολέμησαν με γενναιότητα στον Μακεδονικό Α-γώνα,στους Βαλκανικούς πολέμους και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Στις 21 Αυγούστου 1866,όταν η Επαναστατική Συνέλευση κάλεσε τον λαό της Κρήτης να πάρει τα όπλα κατά του οθωμανικού ζυγού στη σχετική προκήρυξή της έγραψε: «Εμμένοντες καρτερικώς εις τον όρκον ημών του 1821,εμπνεόμενοι από το εθνικόν αίσθημα του ελληνικού μεγαλείου και της ε-θνικής ενότητος και έμπλεοι ελπίδος εκ του δικαίου του αγώνος ημών,απορρίπτομεν πάσαν προ-σφοράν και θαρραλέως διακηρύττομεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων ως τον μόνον ομόθυμον και διαρκή πόθον ημών την Ένωσιν μετά της Μητρός Ελλάδος.Καταθικετεύοντες τον Παντοδύνα-μον...να ευλογή τα όπλα ημών δια πληρεστάτης επιτυχίας».

Η Κρήτη ενσωματώθηκε επίσημα στην υπόλοιπη ελεύθερη Ελλάδα την 1^η Δεκεμβρίου 1913.Έτσι δικαιώθηκαν οι επί πολλούς αιώνες αγώνες και θυσίες των Κρητών έναντι αδυσώπητων κατα-κτητών.

Διαβάστε ακόμα:

«Μύθοι» και «αλήθειες» για το Ζάλογγο

Αρβανίτες (Βαρναβιώτες) στον πόλεμο της Μικρασίας

Αρβανίτες απ΄ τον Ασπρόπυργο στους Βαλκανικούς πολέμους

ΚΥΠΡΟΣ 1974-Η μεγάλη προδοσία