Στο υπαίθριο πανηγύρι,1959

 Άλλη μια φωτογραφία απ΄ το προσωπικό μου αρχείο,πριν καν γεννηθώ.Εικονίζονται,από αριστε-ρά,η μητέρα μου Ελένη και δίπλα της ο πατέρας μου Βασίλης Πέππας που κρατά στην αγκαλιά του τον αδερφό μου,γεννημένο το 1957.Υπολογίζοντας ότι ο μικρός είναι περίπου δύο χρονών,χρονο-λογώ την φωτογραφία στο 1959.Υπάρχουν ακόμα,ο αδερφός της μάνας μου Νίκος Τουρκαντώνης, καθώς και η αδερφή τους Μαγδαληνή.Αυτός που τραβάει το στιγμιότυπο πρέπει να είναι ο άλλος αδερφός της μάνας μου,ο Γιώργος,στον οποίο οφείλονται πλήθος από φωτογραφίες εκείνου του καιρού.Είναι φανερό ότι είναι καλοκαίρι και έχουμε να κάνουμε με ένα απ΄ τα πανηγύρια της πε-ριοχής,απ΄ αυτά που γινόντουσαν με μεγάλη συμμετοχή και θέρμη τότε.Σίγουρα δεν είναι στον Βαρνάβα,χωριό της οικογένειάς μου,γιατί το τοπικό πανηγύρι (28-29-30 Ιουνίου) γινόταν στην πλατεία του χωριού και στην φωτογραφία είναι φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με υπαίθριο χώρο, έξω από οικιστική δομή,καθώς οι πολλοί ίσκιοι μας παραπέμπουν σε καθαρά εξωτερικό,δασικό περιβάλλον.Δεν είναι,ακόμα,κάποια απ΄ τις γιορτές σε ξωκλήσι του Βαρνάβα ή των γύρω χωριών, γιατί βλέπουμε τραπέζια με τραπεζομάντιλα,δείγμα ότι ξετυλίγεται στο χώρο εμπορική επαγγελμα-τική δραστηριότητα,προφανώς από τοπικές ταβέρνες.Έτσι,αφού αποκλείονται ο Βαρνάβας και τα γύρω του χωριά,δεν μένει παρά το μεγάλο εορταστικό πανηγύρι της Παναγίας,τον Δεκαπενταύ-γουστο,στην Πεντέλη,στο επιβλητικό μοναστηριακό συγκρότημα μέσα στην πνιγμένη στα πλατά-νια βαθύσκιωτη ρεματιά.Πράγματι,εκεί,οι ταξιδευτές χωρικοί,μετά την λειτουργία και την χορτα-στική περατζάδα στους πολλούς πάγκους των πάσης φύσεως μικροπωλητών και εμπόρων,άπλωναν τα σεντόνια τους στα απλώματα,δίπλα στα τραπέζια των ταβερνών (σ΄ αυτές θα πήγαιναν οι επι-σκέπτες από αστικές περιοχές) και πάνω τους αράδιαζαν φαγητά και κρασιά.Ήταν ένα ιδιότυπο γλέντι που κράταγε ως το μεσημέρι.Εκεί,μέσα στον ήλιο,αναχωρούσαν για την επιστροφή τους οι χωρικοί,έχοντας επιτελέσει το προσκυνηματικό τους χρέος και το υπαίθριο γλεντοκόπι.Πάνω απ΄ όλα,ο Δεκαπενταύγουστος στην Πεντέλη ήταν μια κοινωνική εκδήλωση/δραστηριότητα της κοι-νότητας.Διαφυγές απ΄ την μονοτονία της καθημερινότητας υπήρχαν ελάχιστες κι αυτές στον α-σφυκτικό περίγυρο των συνηθισμένων επαναλήψεων της αγροτικής ζωής.Ανέβαιναν λοιπόν,μπου-λούκια ολόκληρα στ΄ αγροτικά για μια ολιγόωρη δραπέτευση απ΄ τα παγιωμένα.Το φαινόμενο διήρκεσε ως το 1980 περίπου και εκεί,στα τελευταία του,τα πρόλαβα κι εγώ 3-4 φορές,μετακινού-μενος με την οικογένειά μου και άλλους πάνω σε καρότσες αγροτικών.Η άρδην μεταβολή των οι-κονομικών και κοινωνικών δεδομένων μετά την μεταπολίτευση έφερε το τέλος αυτής της επί δεκα-ετίες ομαδικής,εξηγήσιμης όμως,μετακίνησης Βαρναβιωτών στην Πεντέλη,τον Δεκαπενταύγουστο.

Για να τελειώσουμε και με την φωτογραφία,πρέπει να αναφέρω ότι κανείς απ΄τους εικονιζόμενους της οικογένειάς μου δεν διέθετε τότε (1959) αυτοκίνητο.Η μετακίνησή τους (και άλλων,λογικά) πρέπει να έγινε με το φορτηγό (απ΄ τα 3-4 που υπήρχαν στο χωριό τότε) του θείου της μάνας μου Δημ. Κατσίκη (Ζάπας),που οδηγούσε/δούλευε ο πρώτος ξάδερφός της Γιώργος Τουρκαντώνης (Μπολτόζας).

Γιάννης Βασ. Πέππας