Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Τάτα – μέμα




Παραδόξως,στα αρβανίτικα οι λέξεις πατέρας και μητέρα απουσιάζουν.Χρησιμοποιούνται οι λ. ζοτ και ζόνια,που όμως έχουν ευρύτερη σημασία (κύριος-κυρία,οικοδεσπότης-οικοδέσποινα, άρχων-άρχουσα).Για τον πατέρα χρησιμοποιείται και η λ. γιέτ (ηγέτης,αρχηγός,αφέντης).
Το θέμα μητρ- (η μήτηρ,της μητρ-ός) το συναντάμε στο ουσιαστικό μότρα (=αδελφή).Αυτό σημαίνει ότι η υπαρκτή θεματική ρίζα μητρ- (μοτρ-) ή δεν αναπτύχθηκε στα αρβανίτικα ή τα παράγωγά της χάθηκαν.Ίδια μοίρα μήπως πρέπει να υποθέσουμε στα αρβανίτικα και για την αμαρτύρητη θεματική ρίζα πατρ- (ο πατήρ,του πατρ-ός);
Για τη μητέρα έχουμε τη λ. μέμα,που μοιάζει εκ πρώτης για ηχοποίητη παιδική,αλλά δεν είναι.Είναι η αρχαιοελληνική μάμμα και μάμμη (=μητέρα,μαμά),η οποία προήλθε πράγματι απ΄ τους γνωστούς άναρθρους ήχους των βρεφών.
Ο πατέρας λεγόταν τάτα (μπαμπάς).Πρόκειται για ηχοποίητη παιδική λ. Την ίδια λ.,αλλά οξύτονη (τατά) τη συναντάμε στην ελληνική αρχαιότητα ως χαϊδευτική προσφώνηση παιδιού προς τη μητέρα του.Όταν η δούλη απευθυνόταν στην οικοδέσποινά της,την αποκαλούσε τατί.Απ΄ αυτά και το ρ. ταταλίζω=καλώ,φωνάζω κάποιον με χαϊδευτικά θωπευτικά λόγια,κολακεύω,καλοπιάνω.


Κι αυτές οι αρβανίτικες λέξεις δεν είναι παρά ελληνικές.

Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος-Συγγραφέας

2 σχόλια:

  1. Τέττας=Πατήρ ('Ιλιάδα δ' 412)
    Μότρα=Ὁμομήτρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μία επισταμένη μελέτη των αρβανίτικων,αγαπητέ drakos,θα καταδείξει την ελληνική βάση τους.Η μόνιμη παγερή αδιαφορία των πανεπιστημίων μας επιτρέπει σε αεριτζήδες,αγράμματους και προπαγανδιστές να ρυπαίνουν με τις ανοησίες και δολιότητές τους επί του δίγλωσσου-αρβανιτόφωνου Ελληνισμού.

      Διαγραφή

Τα σχόλια να σχετίζονται με την ανάρτηση και να είναι ευπρεπή.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.