Σ΄ αυτήν την εξαιρετικού ενδιαφέροντος φωτογραφία βλέπουμε τον πανηγυρισμό του Βαρνάβα την ημέρα που γιορτάζει η Εκκλησία του (Πέτρου και Παύλου),στις 29 Ιουνίου του 1940,τέσσερις μήνες πριν ξεσπάσει ο μεγάλος πόλεμος.Λογικά,θα πρόκειται για την δοξολογία που δεν τελείται, όπως βλέπουμε,στον ναό,αλλά στην πλατεία του χωριού! Ο χώρος είναι εκεί που θα χτιστεί αργό-τερα το καφενείο του Αποστόλη Θεοδωρή.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι 19 χρόνια αργότερα (1959),όπου η ίδια τελετή τελείται στον ίδιο χώ-ρο! Η κοινότητα τότε,γιόρταζε τις εθνικές επετείους στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου και την ιερά πανήγυρή της στην πλατεία! Το ότι οι Βαρναβιώτες έκαναν τους εορτασμούς του έξω,σε ανοι-χτό χώρο,έχει τεράστια κοινωνιολογική σημασία.Φανερώνει μιαν αντίληψη εξωστρέφειας,μιαν βα-θιά λαϊκότητα και έντονες πεποιθήσεις συλλογικότητας.Ένα εδραιωμένο ε μ ε ί ς, τόσο μακρινό απ΄ τον σημερινό κόσμο των μικροεγωισμών.Τότε,η ομαδικότητα και η αλληλεγγύη αποτελούσαν απτές πραγματικότητες κι όχι ευχολόγια,εξαγγελίες κι επιδιώξεις.Στην δεκαετία του 1960 σιγά-σιγά αυτές οι δοξολογίες μαζεύτηκαν στον ναό.Μέχρι το 1970,όπως θυμάμαι,κάποιες σχολικές γιορτές εξακολουθούσαν να γίνονται στην πλατεία.Οι μαθητές έλεγαν τα ποιήματά τους απ΄ την εξέδρα του καφενείου της Γιούλας! Κάπου στα 1972-73 αυτές οι δημόσιες τελετές και εκδηλώσεις, απομεινάρι του πολύχρονου κοινοτισμού των Ελλήνων,έπαψαν...
Γιάννης Βασ. Πέππας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια να σχετίζονται με την ανάρτηση και να είναι ευπρεπή.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.