Στεπί(α)

Ας συνεχίσουμε την αποδεικτική διαδικασία της ελληνικότητας των αρβανίτικων.

ΣΤΕΠΙ(Α)   Στεπία 

στεπί(α) (θηλ.):σπίτι,οικία (γεν.: ε στεπ-ίτε και αιτ.: στεπ-ίτε, πληθ.: στεπ-ίτε).

Έχουμε,λοιπόν,εδώ το θέμα στεπ- .Αν λάβουμε υπ΄ όψη μας ότι π φ β ανήκουν στην ίδια ομάδα (των χειλικόληκτων) συμφώ- νων,εντοπίζουμε το θέμα στεφ- απαντώμενο σε όλη τη διαχρονία των ελληνικών. 

Στέφω σήμαινε στην αρχαιότητα όχι μόνο στεφανώνω (όπως σήμερα),αλλά και γενικότερα βάζω το κεφάλι μου (το σώμα,την ύπαρξή μου) κάτω από μία επιφάνεια.

Οι Αρβανίτες ήταν λαός γεωργοκτηνοτροφικός.Ζούσε πολύ στην ύπαιθρο.Ζούσε από την ύπαιθρο. Καλλιεργούσε και γεννοβολούσε τη γη.Έτρεφε κοπάδια ζώων.Έφτιαχνε μονόχωρα πέτρινα σπιτά- κια (καλύβες τις έλεγαν) και ζούσε κοντά στη γη,τα δέντρα και τα ζα του.Μάζωνε και πουλούσε το κάρβουνο μέσα από πολυήμερα πύρινα καμίνια.Πόσες ιστορίες έχω ακούσει από (και για) παλιό- τερους που κοιμήθηκαν χειμωνιάτικα έξω και ξύπνησαν κουκουλωμένοι απ΄ το χιόνι!Το σπίτι για τους αρβανίτες δεν είχε τη σπουδαιότητα και κυρίως τη χρηστικότητα που του αποδίδεται και επι- ζητείται σήμερα.Απλά ικανοποιούσε εντελώς στοιχειώδεις ανάγκες στέγασης.Στο χωμάτινο δάπεδο δέρματα,ψάθες κι υφασμένα μάλλινα.Στη μέση έκαιγε η βάτρα,η εστία.Ο καπνός έφευγε απ΄ τις χαραμάδες της στέγης με πλάκες.Κυριολεκτικά δηλαδή,ένα κεραμίδι πάνω απ΄ το κεφάλι,όπως λέει χαρακτηριστικά ο λαός μας.Το αρβανίτικο στεπί,δηλαδή,περιέστεφε προστατευτικά τον άνθρωπο. Ήταν το κτίσμα που τον έσκεπε προφυλάσσοντάς τον.

Βέβαια,τα αρβανίτικα δεν δημιουργήθηκαν πριν δεκαετίες ή λίγους αιώνες,καθώς τα εντάσσουμε στη δυναμική των αρχαίων ελληνικών,αλλά χρησιμοποίησα λίγο παραπάνω οικείες και κοντινές λαογραφικές περιγραφές για να σκιαγραφήσω τη συνθήκη παραγωγής της λέξης και του σημαινό- μενού της.Τη Γλωσσολογία δεν την ενδιαφέρει μόνο η ετυμολόγηση των λέξεων,αλλά και οι παρά- μετροι που διαμορφώνουν σκέψεις,νοήματα,την ανθρώπινη επικοινωνία εν γένει.Σκεφτείτε ότι και το σπίτι ( → λατ. hospitium → hospes) στην ουσία σημαίνει ξενώνας.

Εν κατακλείδι, στεπί(α) ← στέφω [στέφ-ανος,στέμ-μα]

Για την υποστήριξη του κειμένου χρησιμοποίησα τα λεξικά των Σταματάκου, Μπαμπινιώτη και Hofmann.

Γιάννης Βασ. Πέππας,Φιλόλογος